State Street Investor Confidence Index
Wat is de State Street Investor Confidence Index?
De State Street Investor Confidence Index is een index die het vertrouwen van institutionele beleggers meet. De index kijkt naar het werkelijke risiconiveau dat beleggers in hun portefeuilles nemen en rapporteert het cijfer op de laatste woensdag van elke maand. Het is niet bedoeld om toekomstige bewegingen op de aandelenmarkt te voorspellen.
Het werd mede ontwikkeld door Harvard-professor Ken Froot en State Street associate director Paul O’Connell.
Belangrijkste leerpunten
- De State Street Investor Confidence Index kijkt naar de feitelijke risiconiveaus die beleggers in hun portefeuilles nemen, wat op zijn beurt aangeeft hoe zelfverzekerd ze zijn.
- Hoger risico, meer vertrouwen. Lager risico, lager vertrouwen.
- De index is niet bedoeld om bewegingen op de aandelenmarkt te voorspellen.
- De index is wereldwijd, samengesteld uit regionale componenten en gebaseerd op activiteit in 45 landen.
Inzicht in de State Street Investor Confidence Index
De State Street Investor Confidence Index meet het vertrouwen door te kijken naar de werkelijke risiconiveaus in beleggingsportefeuilles. In tegenstelling tot andere betrouwbaarheidsindices is het geen attitude-onderzoek. De State Street-index meet het vertrouwen door rekening te houden met de veranderingen in het aandelenbezit van institutionele beleggers. Hoe meer van hun portefeuille institutionele beleggers bereid zijn te beleggen in aandelen, hoe groter hun vertrouwen.
Hoe de State Street Investor Confidence Index is gestructureerd
De State Street Investor Confidence Index is wereldwijd en gebaseerd op activiteiten in 45 landen. Het rapport houdt jaarlijks tientallen miljoenen transacties bij. Er zijn ook drie lokale componenten: Noord-Amerika, Europa en Azië-Pacific. De afzonderlijke wegingen van de drie componenten variëren van maand tot maand op basis van investeringsactiviteit.
State Street Investor Confidence Index en marktsentiment
Het marktsentiment is de algemeen heersende houding van beleggers over hoe de prijzen op een markt zich zullen ontwikkelen. Deze houding wordt gevormd door de opeenstapeling van talrijke factoren, waaronder prijsgeschiedenis, economische rapporten, seizoensfactoren en actuele gebeurtenissen.
Als beleggers verwachten dat de aandelenmarkt zal stijgen, wordt gezegd dat het sentiment bullish is. Als beleggers verwachten dat de aandelenmarkt zal dalen, is het marktsentiment bearish. Aangenomen wordt dat het een goede voorspeller is van marktbewegingen, vooral wanneer het extremer is. Wanneer een marktsentimentindicator naar een extreem niveau beweegt, kan dit erop wijzen dat de onderliggende markt op het punt staat van richting te veranderen.
Het marktsentiment wordt gevolgd met een verscheidenheid aan technische en statistische methoden, zoals het aantal stijgende versus dalende aandelen en de vergelijkingen van nieuwe hoogtepunten versus nieuwe dieptepunten.
Er zijn aanvullende indicatoren om het sentiment specifiek van valutamarkten te meten. Diverse detailhandelsmakelaars in vreemde valuta publiceren positioneringsverhoudingen (vergelijkbaar met de put / call-ratio ) en andere gegevens over het handelsgedrag van hun eigen klanten.
In tegenstelling tot de meeste maatstaven voor het marktsentiment, die attitudes meten, meet de State Street Investor Confidence Index feitelijke posities.
Voorbeeld van het gebruik van de State Street Investor Confidence Index
De cijfers van de Confidence Index worden vaak gebruikt als rationalisatie voor schommelingen op de aandelenmarkt in het verleden of om toekomstige schommelingen in de aandelenkoersen te voorspellen. Dit is niet de functie van de index. De index wordt gebruikt om het betrouwbaarheidsniveau weer te geven, meer niet.
In 2014 bereikte de index in september 123,9, de hoogste waarde van dat jaar. Dit kwam overeen met een daling van 9% van de S&P 500 tussen september en half oktober.
In juni 2015 bereikte de index 127,1, de hoogste waarde van dat jaar, en de S&P 500 daalde met meer dan 14% tussen juli en half augustus.
Andere keren hebben de institutionele beleggers het goed. In april 2018 bereikte de index 115,3, de hoogste waarde sinds 2015. Dat was uiteindelijk de bodem in een S&P 500-correctie, en de prijs steeg in september van dat jaar met meer dan 12%.
In 2019 bleef de index aan het begin van het jaar onder de 75, ook al was dat het begin van een grote opmars van de S&P 500, en lagen de niveaus ook onder de 90 op weg naar een S&P 500-crash van 20% die aan de opmars voorafging.
De voorbeelden zijn bedoeld om aan te tonen dat de index geen timingindicator is, noch een nauwkeurige voorspeller van aandelenkoersen.
Verschil tussen de State Street Investor Confidence Index en CBOE Volatility Index (VIX)
Deze twee indexen meten verschillende dingen, hoewel beide naar het sentiment kijken. De volatiliteitsindex (VIX) beweegt omgekeerd evenredig met aandelenindexen. Als de VIX laag is, duidt dit op zelfgenoegzaamheid, waarbij beleggers aangeven dat ze zich geen zorgen maken. Wanneer VIX begint te stijgen, duidt dit op verhoogde angst op de markt. Net als bij andere indices, kan een extreem hoge VIX-waarde een waarschuwing zijn voor een herstel van de aandelenkoersen.
Beperkingen van de State Street Investor Confidence Index
De index is doorgaans geen goede indicator voor het timen van aandelenhandel. Bedenk dat de Confidence Index wereldwijd is en dus niet altijd in lijn is met lokale marktbewegingen. Regionale componenten van de index kunnen beter op elkaar aansluiten.
De index volgt institutionele beleggers, en institutionele beleggers sturen de prijzen, maar doen het niet altijd goed. Soms worden ze op het verkeerde moment geladen en soms niet op het juiste moment.
Er zijn meerdere factoren die kunnen wegen op de risicobereidheid van institutionele beleggers, niet alleen op het niveau van de aandelenkoersen. Dit is de reden waarom de index niet goed is in het voorspellen van koersbewegingen.
Per State Street is de index niet bedoeld om marktgebeurtenissen te voorspellen. Het is gewoon een hulpmiddel om de risicobereidheid van institutionele beleggers te laten zien met betrekking tot de aankoop van aandelen.