Rechte lijnbasis

Wat is de basis van een rechte lijn?

Lineaire basis is een methode om afschrijvingen en amortisatie te berekenen. Ook bekend als lineaire afschrijving, is het de eenvoudigste manier om het waardeverlies van een activum in de loop van de tijd te berekenen. De lineaire basis wordt berekend door het verschil tussen de kosten van een actief en de verwachte restwaarde te delen door het aantal jaren dat het naar verwachting zal worden gebruikt.

Inzicht in rechte lijnbasis

In de boekhouding zijn er veel verschillende  conventies  die zijn ontworpen om verkopen en uitgaven af ​​te stemmen op de periode waarin ze zijn gemaakt. Een afspraak die bedrijven omarmen, wordt  afschrijving en amortisatie genoemd.

Bedrijven gebruiken afschrijving voor fysieke activa en afschrijving voor  immateriële activa  zoals patenten en software. Beide conventies worden gebruikt om een ​​actief over een langere periode uit te geven, niet alleen in de periode dat het is gekocht. Met andere woorden, bedrijven kunnen de kosten van activa over veel verschillende tijdsbestekken uitstrekken, waardoor ze kunnen profiteren van het actief zonder de volledige kosten van het nettoresultaat (NI) af te trekken.

Rechte lijnbasis berekenen

De uitdaging is om te bepalen hoeveel je moet uitgeven. Een methode die accountants gebruiken om dit bedrag te bepalen, is de lineaire methode.

Om de lineaire basis te berekenen, neemt u de aankoopprijs van een actief en trekt u vervolgens de restwaarde af , de geschatte verkoopwaarde wanneer deze naar verwachting niet langer nodig zal zijn. Deel vervolgens het resulterende cijfer door het totale aantal jaren dat het activum naar verwachting nuttig zal zijn, in boekhoudjargon de gebruiksduur genoemd.

Lineaire basis = (aankoopprijs van activa – restwaarde) / geschatte gebruiksduur van activa

Voorbeeld van een lineaire basis

Stel dat bedrijf A een apparaat koopt voor $ 10.500. De apparatuur heeft een verwachte levensduur van 10 jaar en een restwaarde van $ 500. Om de lineaire afschrijving te berekenen, deelt de accountant het verschil tussen de restwaarde en de kosten van de apparatuur – ook wel de afschrijfbare basis- of activakosten genoemd – door de verwachte levensduur van de apparatuur.

De lineaire afschrijving voor dit apparaat is ($ 10.500 – $ 500) / 10 = $ 1.000. Dit betekent dat in plaats van  af te schrijven  van de volledige kosten van de apparatuur in de huidige periode, het bedrijf hoeft alleen koste $ 1.000. Het bedrijf zal $ 1.000 blijven uitgeven aan een  tegenrekening, de zogenaamde  geaccumuleerde afschrijving, totdat er $ 500 in de boeken staat als de waarde van de apparatuur.

Voordelen en nadelen van rechte lijnbasis

Accountants houden van de lineaire methode omdat deze gemakkelijk te gebruiken is, minder fouten oplevert gedurende de levensduur van het activum en elke boekhoudperiode hetzelfde bedrag  kost. In tegenstelling tot meer complexe methodologieën, zoals een  dubbel degressief saldo, is rechte lijn eenvoudig en gebruikt het slechts drie verschillende variabelen om het afschrijvingsbedrag voor elke boekhoudperiode te berekenen.

De eenvoud van een rechte lijn is echter ook een van de grootste nadelen. Een van de meest voor de hand liggende valkuilen bij het gebruik van deze methode is dat de berekening van de gebruiksduur is gebaseerd op giswerk. Er is bijvoorbeeld altijd een risico dat technologische vooruitgang het activum mogelijk eerder overbodig maakt dan verwacht. Bovendien houdt de lineaire basis geen rekening met het versnelde verlies van de waarde van een actief op korte termijn, noch met de waarschijnlijkheid dat het onderhoud meer kost naarmate het ouder wordt.