Wissel netwerk

Wat is een ruilnetwerk?

Een swapnetwerk is een wederzijdse kredietlijn tussen twee of meer centrale banken. Het doel van een swapnetwerk is om centrale banken in staat te stellen valuta’s met elkaar te wisselen om een liquide en stabiele valutamarkt te behouden.

Swapnetwerken worden ook wel “valutaswaplijnen” of “tijdelijke wederkerige valutaregelingen” genoemd.

Inzicht in Swap Networks

Het doel van een swapnetwerk is het in stand houden van liquiditeit in buitenlandse en binnenlandse valuta, zodat commerciële banken hun verplichte reserveverplichtingen kunnen handhaven. Door onderling geld uit te lenen en het geleende geld aan particuliere banken te veilen, kunnen centrale banken het aanbod van valuta’s beïnvloeden en daarmee de rente helpen verlagen die banken aan elkaar lenen. Deze rente staat bekend als de interbancaire rente.

Swapnetwerken kunnen een cruciale rol spelen bij het handhaven van de stabiliteit op de financiële markten wanneer de liquiditeit anderszins onder druk staat, zoals tijdens een kredietcrisis. Het swapnetwerk kan de toegang van banken tot betaalbare financiering helpen vergroten, die op hun beurt in de vorm van bankleningen aan bedrijven in de hele economie kan worden doorgegeven. Om deze reden worden centrale banken soms “de kredietgever in laatste instantie” genoemd.

In de Verenigde Statenexploiteertde Federal Reserve swapnetwerken onder de bevoegdheid die haar is verleend door sectie 14 van de Federal Reserve Act. Daarbij moet de Federal Reserve zich ook houden aan de autorisaties, het beleid en de procedures die zijn vastgesteld door het Federal Open Market Committee (FOMC).

Tijdens definanciële crisis van 2007-2008 werden swapnetwerken op grote schaal gebruikt door centrale banken over de hele wereld. In die tijd waren centrale banken wereldwijd wanhopig op zoek naar verbetering van de liquiditeitsverhoudingen op de valutamarkt en bij binnenlandse banken.

Voorbeeld uit de echte wereld van een ruilnetwerk

In september 2008, op het hoogtepunt van de financiële crisis, gaf de Federal Reserve toestemming voor een verhoging van $ 180 miljard aan haar swapnetwerk, waardoor haar kredietlijnen bij de centrale banken van Canada, Engeland en Japan werden uitgebreid. Centrale banken over de hele wereld werkten nauw met elkaar samen om te voorkomen dat de crisis uit de hand liep.

Meer recentelijk heeft de Europese Centrale Bank (ECB) in oktober 2013 ingestemd met het opzetten van een swapnetwerk met de People’s Bank of China (PBOC). Volgens deze overeenkomst, de ECB uitgebreid euro een waarde van ongeveer $ 50 miljard aan de PBOC, terwijl de PBOC hetzelfde bedrag aan de ECB uitgebreid in zijn eigen munt, deyuan.

Hoewel swapnetwerken centrale banken de mogelijkheid bieden om op verzoek valuta’s met elkaar te wisselen, betekent dit niet dat ze dat noodzakelijkerwijs zullen doen. In plaats daarvan biedt het swapnetwerk een bron van liquiditeit in geval van nood, waardoor de angst bij banken en andere marktpartijen wordt verminderd. In het geval van het ECB-PBOC-swapnetwerk verkleint de regeling het risico voor banken in de eurozone met een internationale aanwezigheid om zaken te doen in yuan;en vice versa voor Chinese banken die zaken doen in de eurozone. Op deze manier is het opzetten van een swapnetwerk gedeeltelijk een manier om het vertrouwen van investeerders te wekken.