25 juni 2021 1:15
Derivatencontracten kunnen worden onderverdeeld in twee algemene families:
1. Voorwaardelijke claims (bijv. Opties )
2. Termijnvorderingen, waaronder op de beurs verhandelde futures, termijncontracten en swaps
Een swap is een overeenkomst tussen twee partijen om voor een bepaalde periode reeksen van kasstromen uit te wisselen. Gewoonlijk wordt op het moment dat het contract wordt gestart, ten minste één van deze reeksen kasstromen bepaald door een willekeurige of onzekere variabele, zoals een rentetarief, wisselkoers, aandelenkoers of grondstofprijs.
Conceptueel kan men een swap zien als een portefeuille van termijncontracten of als een longpositie in een obligatie gekoppeld aan een shortpositie in een andere obligatie. In dit artikel worden de twee meest voorkomende en meest basale soorten swaps besproken: rente- en valutaswaps.
Belangrijkste leerpunten
- In de financiële sector is een swap een derivatencontract waarbij een partij de waarden of kasstromen van het ene actief voor een ander ruilt of ruilt.
- Van de twee cashflows is één waarde vast en één variabel en gebaseerd op een indexprijs, rente of valutakoers.
- Swaps zijn maatwerkcontracten die privé worden verhandeld op de over-the-counter (OTC) -markt, versus opties en futures die op een openbare beurs worden verhandeld.
- De gewone rente- en valutaswaps zijn de twee meest voorkomende en basistypen van swaps.
De ruilmarkt
In tegenstelling tot de meeste gestandaardiseerde opties en futurescontracten, zijn swaps geen op de beurs verhandelde instrumenten. In plaats daarvan zijn swaps op maat gemaakte contracten die worden verhandeld op de over-the-counter (OTC) -markt tussen private partijen. Bedrijven en financiële instellingen domineren de swapmarkt, met weinig (of geen) individuen die ooit deelnemen. Omdat swaps plaatsvinden op de OTC-markt, bestaat altijd het risico dat een tegenpartij in gebreke blijft op de swap.
De eerste renteswap vond plaats tussen IBM en de Wereldbank in 1981. Ondanks hun relatief jonge leeftijd zijn swaps echter enorm populair geworden. In 1987 meldde de International Swaps and Derivatives Association dat deswapmarkt een totale nominale waarde had van $ 865,6 miljard. Medio 2006 bedroeg dit cijfer volgens de Bank for International Settlements meer dan $ 250 biljoen. Dat is meer dan 15 keer de omvang van de Amerikaanse aandelenmarkt.
Plain Vanilla Interest Rate Swap
De meest voorkomende en eenvoudigste swap is een gewone renteswap. Bij deze swap stemt partij A ermee in om partij B een vooraf bepaalde, vaste rente te betalen over een fictieve hoofdsom op specifieke data voor een bepaalde periode. Tegelijkertijd stemt Partij B ermee in om betalingen te doen op basis van een variabele rentevoet aan Partij A op basis van dezelfde fictieve hoofdsom op dezelfde gespecificeerde data voor dezelfde gespecificeerde tijdsperiode. Bij een gewone vanilla swap worden de twee kasstromen in dezelfde valuta betaald. De opgegeven betalingsdatums worden vereffeningsdatums genoemd en de tijden ertussen worden vereffeningsperioden genoemd. Omdat swaps maatwerkcontracten zijn, kunnen rentebetalingen jaarlijks, driemaandelijks, maandelijks of op elk ander door de partijen bepaald interval worden gedaan.
Op 31 december 2006 gaan bedrijf A en bedrijf B bijvoorbeeld een ruil voor vijf jaar aan met de volgende voorwaarden:
- Bedrijf A betaalt bedrijf B een bedrag gelijk aan 6% per jaar over een nominale hoofdsom van $ 20 miljoen.
- Bedrijf B betaalt bedrijf A een bedrag gelijk aan eenjarige LIBOR + 1% per jaar op een nominale hoofdsom van $ 20 miljoen.
LIBOR, of London Interbank Offered Rate, is het rentetarief dat door Londense banken wordt aangeboden op deposito’s van andere banken op de Eurodollarmarkten. De markt voor renteswaps gebruikte veelvuldig (maar niet altijd) LIBOR als basis voor de variabele rente tot 2020. De overgang van LIBOR naar andere benchmarks, zoals debeveiligde daggeldfinanciering (SOFR), begon in 2020. Voor eenvoud, laten we aannemen dat de twee partijen jaarlijks op 31 december betalingen uitwisselen, beginnend in 2007 en eindigend in 2011.
Eind 2007 zal bedrijf A bedrijf B $ 1.200.000 ($ 20.000.000 * 6%) betalen. Op 31 december 2006 bedroeg de eenjarige LIBOR 5,33%; daarom zal bedrijf B bedrijf A $ 1.266.000 ($ 20.000.000 * (5,33% + 1%)) betalen. Bij een gewone renteswap wordt de variabele rente meestal aan het begin van de afwikkelingsperiode bepaald. Normaal gesproken maken swapcontracten het mogelijk dat betalingen met elkaar worden verrekend om onnodige betalingen te voorkomen. Hier betaalt bedrijf B $ 66.000, en bedrijf A betaalt niets. Op geen enkel moment verandert de opdrachtgever van eigenaar, daarom wordt er naar verwezen als een “notioneel” bedrag. In figuur 1 zijn de kasstromen tussen de partijen weergegeven die (in dit voorbeeld) jaarlijks plaatsvinden.
Figuur 1: Kasstromen voor een gewone renteswap
Gewone vanille vreemde valuta swap
De plain vanilla-valutaswap omvat het uitwisselen van hoofdsom en vaste rentebetalingen op een lening in de ene valuta voor hoofdsom en vaste rentebetalingen op een vergelijkbare lening in een andere valuta. In tegenstelling tot een renteswap zullen de partijen bij een valutaswap aan het begin en aan het einde van de swap hoofdsommen omwisselen. De twee gespecificeerde hoofdbedragen zijn zo vastgesteld dat ze ongeveer gelijk zijn aan elkaar, gegeven de wisselkoers op het moment dat de swap wordt geïnitieerd.
Bedrijf C, een Amerikaans bedrijf, en bedrijf D, een Europees bedrijf, gaan bijvoorbeeld een vijfjarige valutaswap aan voor $ 50 miljoen. Laten we aannemen dat de wisselkoers op dat moment $ 1,25 per euro is (de dollar is bijvoorbeeld 0,80 euro waard). Ten eerste wisselen de firma’s opdrachtgevers uit. Bedrijf C betaalt dus $ 50 miljoen en bedrijf D 40 miljoen euro. Dit voorziet in de behoefte van elk bedrijf aan middelen die in een andere valuta luiden (wat de reden is voor de swap).
Figuur 2: Kasstromen voor een gewone valutaswap, stap 1
Net als bij renteswaps zullen de partijen de betalingen feitelijk met elkaar verrekenen tegen de dan geldende wisselkoers. Als de wisselkoers na één jaar $ 1,40 per euro is, is de betaling van bedrijf C gelijk aan $ 1.400.000 en zou de betaling van bedrijf D $ 4.125.000 bedragen. In de praktijk zou bedrijf D het netto verschil van $ 2.725.000 ($ 4.125.000 – $ 1.400.000) aan bedrijf C betalen. Vervolgens zullen de partijen, met tussenpozen gespecificeerd in de swapovereenkomst, rentebetalingen uitwisselen over hun respectieve hoofdsommen.
Om het simpel te houden, laten we zeggen dat ze deze betalingen jaarlijks doen, te beginnen een jaar na de uitwisseling van de hoofdsom. Omdat bedrijf C euro’s heeft geleend, moet zij rente in euro’s betalen op basis van een euro-rente. Evenzo zal bedrijf D, dat dollars heeft geleend, rente in dollars betalen, op basis van een dollarkoers. Laten we voor dit voorbeeld zeggen dat het overeengekomen rentetarief in dollar is 8,25% en het in euro luidende rentetarief 3,5%. Zo betaalt bedrijf C elk jaar 1.400.000 euro (40.000.000 euro * 3,5%) aan bedrijf D. Bedrijf D betaalt bedrijf C $ 4.125.000 ($ 50.000.000 * 8,25%).
Figuur 3: Kasstromen voor een gewone valutaswap, stap 2
Ten slotte wisselen de partijen aan het einde van de swap (meestal ook de datum van de laatste rentebetaling) de oorspronkelijke hoofdsommen opnieuw uit. Deze hoofdbetalingen worden op dat moment niet beïnvloed door de wisselkoersen.
Figuur 4: Kasstromen voor een gewone valutaswap, stap 3
Wie zou een ruil gebruiken?
De beweegredenen voor het gebruik van swapcontracten vallen uiteen in twee basiscategorieën: commerciële behoeften en comparatief voordeel. De normale bedrijfsactiviteiten van sommige bedrijven leiden tot bepaalde soorten rente- of valutarisico’s die swaps kunnen verlichten. Denk bijvoorbeeld aan een bank die een variabele rente betaalt op deposito’s (bijv. Passiva) en een vaste rente op leningen (bijv. Activa) verdient. Deze discrepantie tussen activa en passiva kan voor enorme problemen zorgen. De bank zou een vastrentende swap kunnen gebruiken (een vaste rente betalen en een variabele rente ontvangen) om haar vastrentende activa om te zetten in activa met een variabele rente, die goed zouden passen bij haar verplichtingen met een variabele rente.
Sommige bedrijven hebben een comparatief voordeel bij het verwerven van bepaalde soorten financiering. Dit comparatieve voordeel is echter mogelijk niet voor het gewenste type financiering. In dit geval kan het bedrijf de financiering verwerven waarvoor het een comparatief voordeel heeft, en vervolgens een swap gebruiken om deze om te zetten in het gewenste type financiering.
Neem bijvoorbeeld een bekend Amerikaans bedrijf dat zijn activiteiten wil uitbreiden naar Europa, waar het minder bekend is. Het zal waarschijnlijk gunstigere financieringsvoorwaarden krijgen in de VS Door gebruik te maken van een valutaswap krijgt het bedrijf de euro die het nodig heeft om zijn expansie te financieren.
Om een swapovereenkomst te sluiten, koopt u de tegenpartij uit, gaat u een compenserende swap aan, verkoopt u de swap aan iemand anders of gebruikt u een swaption.
Een ruilovereenkomst afsluiten
Soms moet een van de swappartijen de swap verlaten vóór de afgesproken einddatum. Dit is vergelijkbaar met een belegger die op de beurs verhandelde futures- of optiecontracten verkoopt voordat ze vervallen. Er zijn vier basismanieren om dit te doen:
1. Koop de tegenpartij uit: Net als een optie- of futurescontract heeft een swap een berekenbare marktwaarde, dus de ene partij kan het contract beëindigen door de andere deze marktwaarde te betalen. Dit is echter geen automatische functie, dus het moet van tevoren in het swapcontract worden gespecificeerd, of de partij die wil vertrekken, moet de toestemming van de tegenpartij verkrijgen.
2. Voer een Offsetting Swap in: Bedrijf A uit het bovenstaande voorbeeld van een renteswap zou bijvoorbeeld een tweede swap kunnen aangaan, deze keer een vaste rente ontvangen en een variabele rente betalen.
3. Verkoop de swap aan iemand anders: Omdat swaps een berekenbare waarde hebben, kan een partij het contract aan een derde partij verkopen. Net als bij Strategie 1 is hiervoor de toestemming van de tegenpartij vereist.
4. Gebruik een swaption: een swaption is een optie op een swap. Door een swaption aan te schaffen, zou een partij een potentieel compenserende ruil kunnen opzetten, maar niet aangaan, op het moment dat zij de oorspronkelijke ruil uitvoeren. Dit zou een deel van de marktrisico’s die verband houden met Strategie 2 verminderen.