Synthetische identiteitsdiefstal
Wat is synthetische identiteitsdiefstal?
Synthetische identiteitsdiefstal is een vorm van fraude waarbij een crimineel echte en valse informatie combineert om een nieuwe identiteit te creëren. De echte informatie die bij deze fraude wordt gebruikt, wordt meestal gestolen. Deze informatie wordt gebruikt om frauduleuze accounts te openen en frauduleuze aankopen te doen.
Synthetische identiteitsdiefstal stelt de crimineel in staat om geld te stelen van schuldeisers, inclusief creditcardmaatschappijen die krediet verlenen op basis van de valse identiteit.
Hoe synthetische identiteitsdiefstal werkt
Fraudeurs die synthetische identiteitsdiefstal plegen, stelen informatie van nietsvermoedende personen om een synthetische identiteit te creëren. Ze stelen sofi-nummers (SSNs) en koppel dat met valse informatie, zoals namen, adressen, en zelfs geboortedata. Omdat er bij dit soort fraude geen duidelijk identificeerbaar slachtoffer is, blijft het vaak onopgemerkt.
Mensen die synthetische identiteitsfraude plegen, kunnen meerdere identiteiten tegelijkertijd gebruiken en kunnen zelfs maanden, zelfs jaren, accounts open en actief houden voordat de fraude zelfs maar wordt ontdekt. Ze kunnen accounts openen en deze gedurende een bepaalde periode op verantwoorde wijze gebruiken om de kredietscore en geschiedenis op te bouwen. Door de hogere kredietscore heeft de fraudeur een grotere meevaller op de weg. In sommige gevallen maken criminelen frauduleuze beschuldigingen en gebruiken ze vervolgens echte informatie die wordt gebruikt om hun valse identiteit te creëren om zich voor te doen als slachtoffer van fraude en om hun kredietlimiet te herstellen. Vervolgens gebruiken ze het extra krediet om verdere diefstal te plegen.
Sommige vormen van synthetische identiteitsfraude worden niet ingegeven door de noodzaak om geld te stelen. Er zijn enkele gevallen waarbij immigranten zonder papieren betrokken zijn die verzonnen of gestolen SSN’s gebruiken om financiële diensten te verkrijgen. Hoewel nog steeds een vorm van fraude, deze synthetische identiteitsdieven zijn niet op zoek om geld te stelen van financiële instellingen, ze willen alleen maar toegang tot bancaire rekeningen en creditcards die een eenvoudige betaald krijgen en het doen van betalingen en aankopen.
Belangrijkste leerpunten
- Synthetische identiteitsdiefstal is een vorm van fraude waarbij een crimineel echte en valse informatie combineert om een nieuwe identiteit te creëren.
- Fraudeurs kunnen accounts openen en deze gedurende een bepaalde periode op verantwoorde wijze gebruiken om de kredietscore en geschiedenis op te bouwen.
- In sommige gevallen maken criminelen frauduleuze beschuldigingen en gebruiken ze vervolgens echte informatie die wordt gebruikt om hun valse identiteit te creëren om zich voor te doen als slachtoffer van fraude en om hun kredietlimiet te herstellen.
- Synthetische identiteitsfraude is de snelst groeiende financiële misdaad in de Verenigde Staten.
Detecteren van synthetische diefstal
Synthetische identiteitsdiefstal is een van de moeilijkste soorten fraude om op te sporen – en Filters die door financiële instellingen worden gebruikt, zijn mogelijk niet geavanceerd genoeg om deze op te vangen. Wanneer de synthetische identiteitsdief een account aanvraagt, lijkt het misschien een echte klant met een beperkte kredietgeschiedenis.
Financiële instellingen kunnen niet eens zeggen dat er sprake is van synthetische identiteitsdiefstal. Dit komt omdat de crimineel een geschiedenis vaststelt van het verantwoord gebruik van het frauduleuze account voordat het delinquent wordt, zodat het eruitziet als een echte persoon met financiële problemen en niet als een crimineel die een aanklacht indient en bij de eerste gelegenheid een delinquent wordt op het account. Deze vorm van fraude wordt bust-outfraude genoemd.
Synthetische vs. traditionele identiteitsdiefstal
Synthetische identiteitsdiefstal is heel anders dan traditionele identiteitsdiefstal. Zoals hierboven vermeld, gebruikt de persoon achter de synthetische variëteit zowel echte als verzonnen informatie om een nieuwe identiteit te creëren, waardoor het moeilijker wordt om het op te sporen.
Bij regelmatige identiteitsdiefstal wordt de persoonlijke informatie van consumenten daarentegen gestolen of verkocht op de zwarte markt en zonder hun medeweten gebruikt. Dit omvat namen, adressen, geboortedata, SSN’s en werkgeversinformatie. Fraudeurs gebruiken de echte identiteit van anderen in hun voordeel door accounts te openen en aankopen te doen. Deze mensen tasten meestal in het duister over de fraude totdat deze ofwel in hun kredietdossier verschijnt of ze op de hoogte worden gebracht door hun bank, financiële instelling of een incasso-afdeling.
Slachtoffers kunnen hun kredietdossiers markeren en bevriezen, en kunnen toestemming geven voor onderzoek naar de fraude. In de meeste gevallen worden slachtoffers van identiteitsdiefstal niet verantwoordelijk gehouden voor accounts als kan worden aangetoond dat ze op frauduleuze wijze zijn geopend.
Kosten van synthetische identiteitsdiefstal
Synthetische identiteitsdiefstal is nu een van de meest voorkomende vormen van identiteitsfraude, wat resulteert in enorme verliezen voor consumenten en financiële instellingen. Volgens een rapport van de Federal Reserve is het de snelst groeiende financiële misdaad in de Verenigde Staten. Het kostte geldschieters in 2016 $ 6 miljard, met een gemiddelde afschrijving van $ 15.000.
Volgens de Federal Reserve is synthetische identiteitsdiefstal de snelst groeiende financiële misdaad in de Verenigde Staten.
Wie draagt de verantwoordelijkheid?
Banken kunnen ten prooi vallen aan kunstmatige identiteitsdiefstal, aangezien veel van de informatie die criminelen hen verstrekken legitiem is. Een crimineel kan bijvoorbeeld wegkomen door een creditcard aan te vragen met een valse naam maar een echt, gestolen burgerservicenummer (SSN). De crimineel doet een aanklacht zonder de bedoeling ze terug te betalen, en de creditcardmaatschappij verliest omdat het geen betaling kan innen van de valse identiteit die het account heeft aangemaakt.
De exponentiële groei van synthetische identiteitsdiefstal – en vooral de impact ervan op de identiteit van kinderen – zal in de toekomst ongelukkige gevolgen hebben voor jonge individuen. Een studie uitgevoerd door CyLab van Carnegie Mellon wees uit dat SSN’s van kinderen 51 keer vaker worden gebruikt bij een synthetische identiteitsdiefstal. In het rapport van de Fed werden een miljoen kinderen genoemd die in 2017 werden geïdentificeerd als slachtoffers van synthetische identiteitsfraude.