Totale kostenratio (TER)
Wat is de totale kostenratio (TER)?
De totale kostenratio (TER) is een maatstaf voor de totale kosten die gepaard gaan met het beheren en exploiteren van een investeringsfonds, zoals een beleggingsfonds. Deze kosten bestaan voornamelijk uit beheervergoedingen en bijkomende kosten, zoals handelsvergoedingen, juridische kosten, accountantskosten en andere operationele kosten.
De totale kosten van het fonds worden gedeeld door de totale activa van het fonds om te komen tot een percentage dat de TER vertegenwoordigt. TER staat ook bekend als de netto kostenratio of de kostenratio na vergoeding.
Belangrijkste leerpunten
- De totale kostenratio (TER) is een maatstaf voor de exploitatiekosten van beleggingsfondsen in verhouding tot de activa.
- Beleggers letten op de kostenratio om te bepalen of een fonds een geschikte belegging voor hen is, nadat vergoedingen in aanmerking zijn genomen.
- De totale kostenratio wordt ook wel de “netto kostenratio” of “de kostenratio na vergoeding” genoemd.
Formule en berekening van de totale kostenratio
Hieronder vindt u de formule en de stappen om de totale kostenratio te berekenen:
Om de totale kostenratio te berekenen:
- Verkrijg de totale activa van het fonds, die kunnen worden afgeleid uit financiële informatie die onderlinge fondsen rapporteren aan toezichthouders of die via een prospectus aan analisten en beleggers worden verspreid.
- Haal de totale kosten uit het prospectus, wat uitdagender kan zijn, aangezien TER rekening houdt met alle kosten die verband houden met het beheer van het beleggingsfonds, inclusief handelskosten, beheerkosten en vergoedingen, overhead- en administratiekosten (zoals 12b-1-vergoedingen, die zijn de marketingkosten van het fonds).
Wat de totale kostenratio u kan vertellen
De omvang van de totale kostenratio (TER) is belangrijk voor beleggers, aangezien de kosten aan het fonds worden onttrokken, wat van invloed is op het rendement van beleggers. Als een fonds bijvoorbeeld een jaarrendement van 7% genereert maar een TER van 4% heeft, wordt de winst van 7% aanzienlijk verminderd tot ongeveer 3%.
De TER biedt een manier om de jaarlijkse kosten van het beheer van een bepaald fonds te dekken. Het neemt alle bekende kosten die verband houden met de werking van het fonds en drukt deze uit als één getal, doorgaans als een percentage, en ontleent zijn basis aan de activa die aan het fonds zijn gekoppeld. Dit betekent wel dat het bedrag dat als TER wordt verstrekt, afhankelijk is van het succes van het betreffende fonds. De middelen die via de TER worden verstrekt, worden gebruikt ter ondersteuning van de beheer, handels- en juridische vergoedingen die aan het fonds zijn verbonden, evenals eventuele auditkosten of algemene bedrijfskosten.
Elke keer dat een fonds hogere of lagere bedrijfskosten maakt, worden die wijzigingen waarschijnlijk binnen de TER doorgegeven. Hoe actiever het fonds werd beheerd, hoe hoger de bijbehorende TER. Dit komt door gestegen personeelskosten en gestegen transactiegebaseerde vergoedingen. De fondsbeheerder betaalt bijvoorbeeld een bemiddelingsvergoeding elke keer dat een koop- en verkooptransactie wordt uitgevoerd, die is ingebed in de kostenratio van het fonds. Hoe hoger het aantal transacties, hoe hoger de transactiekosten en de TER
Ter vergelijking: een geautomatiseerd of passief fonds heeft aanzienlijk lagere exploitatiekosten, wat resulteert in een lagere TER.
Inzicht in operationele kosten
Bedrijfskosten of bedrijfskosten dekken alle uitgaande financiële verplichtingen die verband houden met het beheer van het fonds en de bijbehorende transacties. Dit kan een vergoeding voor werknemers en bemiddelingskosten omvatten, evenals eventuele accountantskosten.
Andere veel voorkomende kosten zijn onder meer de communicatie met de aandeelhouders en financiële overzichten, mechanismen voor het bijhouden van gegevens en bewaring door de toezichthoudende organisatie of vermogensbeheerder.
Een klein percentage van de TER kan worden besteed aan andere bedrijfskosten. Dit kunnen kosten zijn die zo simpel zijn als het huren van ruimte en nutsvoorzieningen voor het bedrijf. Deze kosten worden vaak overhead genoemd en omvatten elke financiële verplichting die niet noodzakelijkerwijs gericht is op de feitelijke productie van een goed of dienst.
Het verschil tussen de totale kostenratio en de bruto kostenratio
De bruto kostenratio (GER) is het totale percentage van de activa van een beleggingsfonds dat wordt besteed aan het beheren van het fonds. In sommige gevallen kan een fonds overeenkomsten hebben gesloten om een deel van de vergoedingen van het fonds kwijt te schelden, terug te betalen of terug te vorderen. Dit is vaak het geval bij nieuwe fondsen. Een beleggingsmaatschappij en haar fondsbeheerders kunnen overeenkomen af te zien van bepaalde vergoedingen na de lancering van een nieuw fonds om de kostenratio voor beleggers lager te houden.
De totale kostenratio vertegenwoordigt de vergoedingen die aan het fonds in rekening worden gebracht nadat eventuele ontheffingen, terugbetalingen en terugbetalingen zijn gedaan. Deze vergoedingsverlagingen gelden doorgaans voor een bepaalde periode, waarna het fonds mogelijk alle volledige kosten moet dragen.
Beperkingen van het gebruik van de totale kostenratio
De TER is bedoeld om de volledige kosten vast te leggen die een belegger kan verwachten van het bezitten van een investeringsfonds. Sommige kosten, vooral kosten die maar één keer worden gemaakt, of die worden gemaakt met het investeringskapitaal, zijn mogelijk niet opgenomen in de TER. Deze omvatten instapkosten, zoals provisie, effectenmakelaarskosten, belasting op effectenoverdracht en jaarlijkse adviseurskosten.