Termijn terugkoopovereenkomst
Wat is een termijnovereenkomst voor terugkoop?
Onder een term repo-overeenkomst (term repo), zal een bank ermee akkoord gaan om effecten van een dealer te kopen en deze korte tijd later weer aan de dealer door te verkopen tegen een vooraf bepaalde prijs. Het verschil tussen de aankoop- en verkoopprijs vertegenwoordigt de impliciete rente die voor de overeenkomst is betaald.
Terugkoopovereenkomsten op termijn worden gebruikt als financieringsoplossing op korte termijn of als alternatief voor contante investeringen met een vaste looptijd van één dag tot enkele weken tot enkele maanden.
Belangrijkste leerpunten
- Terugkoopovereenkomsten op termijn worden door banken (dwz kredietverstrekkers) gebruikt om effecten te kopen en deze later tegen een overeengekomen prijs door te verkopen.
- De lener betaalt het geld en de rente aan het einde van de looptijd terug tegen de reporente.
- Deze repo-overeenkomsten, die van de ene op de andere dag of een looptijd van enkele weken of maanden kunnen zijn, worden gebruikt om kortlopend kapitaal aan te trekken.
Hoe een terugkoopovereenkomst voor een bepaalde termijn werkt
De terugkoop- of repomarkt is waar vastrentende effecten worden gekocht en verkocht. Leners en geldschieters gaan terugkoopovereenkomsten aan waarbij contanten worden ingewisseld voor schuldemissies om kortetermijnkapitaal aan te trekken.
Een terugkoopovereenkomst is een verkoop van effecten voor contanten met de toezegging om de effecten op een toekomstige datum terug te kopen voor een vooraf bepaalde prijs – dit is de mening van de lenende partij. Een kredietverstrekker, zoals een bank, zal een repo-overeenkomst aangaan om de vastrentende effecten te kopen van een lenende tegenpartij, zoals een dealer, met de belofte om de effecten binnen korte tijd terug te verkopen. Aan het einde van de looptijd van de overeenkomst betaalt de lener het geld plus rente tegen een reporente terug aan de uitlener en neemt hij de zekerheden terug.
Een opslagplaats kan zowel van de ene op de andere dag als een termijnopslagplaats zijn. Een overnight repo is een overeenkomst waarbij de looptijd van de lening één dag is. Terugkoopovereenkomsten met een looptijd kunnen daarentegen wel een jaar duren, waarbij de meeste termijnrepo’s een looptijd hebben van drie maanden of minder. Het is echter niet ongebruikelijk om termijnrepo’s te zien met een looptijd tot twee jaar.
Voordelen van een termijnovereenkomst voor terugkoop
Banken en andere spaarinstellingen die overtollige liquide middelen aanhouden, maken vaak gebruik van deze instrumenten, omdat ze een kortere looptijd hebben dan depositocertificaten (CD’s). Terugkoopovereenkomsten op termijn betalen doorgaans ook hogere rente dan kortlopende terugkoopovereenkomsten, omdat ze een groter renterisico met zich meebrengen aangezien hun looptijd langer is dan één dag. Bovendien is het onderpandrisico hoger voor termijnrepo’s dan voor overnight-repo’s, aangezien de waarde van de activa die als onderpand worden gebruikt, een grotere kans heeft om in waarde te dalen over een langere periode.
Centrale banken en banken gaan terugkoopovereenkomsten op termijn aan om banken in staat te stellen hun kapitaalreserves te vergroten. Op een later tijdstip zou de centrale bank het schatkistpapier of de paperback van de overheid aan de commerciële bank verkopen.
Door deze effecten te kopen, helpt de centrale bank de geldhoeveelheid in de economie te vergroten, waardoor uitgaven worden aangemoedigd en de kosten van lenen worden verlaagd. Wanneer de centrale bank wil dat de groei van de economie krimpt, verkoopt ze eerst de staatspapieren en koopt ze ze vervolgens op een afgesproken datum terug. In dit geval wordt de overeenkomst een omgekeerde terugkoopovereenkomst genoemd.
Vereisten voor een termijnovereenkomst voor terugkoop
De financiële instelling die het effect koopt, kan het niet aan een andere partij verkopen, tenzij de verkoper zijn verplichting om het effect terug te kopen niet nakomt. De zekerheid die bij de transactie is betrokken, fungeert als onderpand voor de koper totdat de verkoper de koper kan terugbetalen. In feite wordt de verkoop van een effect niet als een echte verkoop beschouwd, maar als een lening tegen onderpand die wordt gedekt door een actief.
De reporente zijn de kosten voor het terugkopen van de effecten van de verkoper of geldschieter. Het tarief is een enkelvoudig rentetarief dat gebruikmaakt van een werkelijke / 360-kalender en vertegenwoordigt de kosten van lenen op de repomarkt. Zo kan het zijn dat een verkoper of lener op het moment van terugkoop een 10% hogere prijs moet betalen.