Termijnstructuur van rentetarieven

Wat is de termijnstructuur van rentetarieven?

De rentetermijnstructuur, algemeen bekend als de rentecurve, geeft de rentetarieven weer van obligaties van vergelijkbare kwaliteit met verschillende looptijden.

Inzicht in de termijnstructuur van rentetarieven

In wezen is de rentetermijnstructuur de relatie tussen rentetarieven of obligatierendementen en verschillende looptijden of looptijden. In grafieken staat de rentetermijnstructuur bekend als een rentecurve en speelt deze een cruciale rol bij het identificeren van de huidige toestand van een economie. De rentetermijnstructuur weerspiegelt de verwachtingen van marktdeelnemers over toekomstige renteveranderingen en hun beoordeling van de monetairbeleidsvoorwaarden.

In het algemeen stijgt het rendement met de looptijd, wat leidt tot een opwaarts hellende of normale rentecurve. De rentecurve wordt voornamelijk gebruikt om de rentetermijnstructuur van standaard door de Amerikaanse overheid uitgegeven effecten te illustreren. Dit is belangrijk omdat het een graadmeter is voor het gevoel van de schuldmarkt over risico’s. Een veelgebruikte rentecurve vergelijkt de Amerikaanse staatsobligaties van drie maanden, twee jaar, vijf jaar, tien jaar en dertig jaar.(De rentecurve-rentetarieven zijn gewoonlijk elke handelsdag om 18.00 uur Eastern Standard Time beschikbaar op de rentewebsite van de Schatkist).

De looptijd van de rentestructuur kent drie primaire vormen.

1. Opwaarts aflopend – opbrengsten op lange termijn zijn hoger dan opbrengsten op korte termijn. Dit wordt beschouwd als de “normale” helling van de rentecurve en geeft aan dat de economie zich in een expansiemodus bevindt.
2. Neerwaarts aflopend – opbrengsten op korte termijn zijn hoger dan opbrengsten op lange termijn. Nagesynchroniseerd als een “omgekeerde” rentecurve en betekent dat de economie zich in een recessieve periode bevindt of op het punt staat in te gaan.
3. Flat – zeer weinig variatie tussen opbrengsten op korte en lange termijn. Dit geeft aan dat de markt onzeker is over de toekomstige richting van de economie.

De rentecurve van de Amerikaanse schatkist

De rentecurve van Amerikaanse staatsobligaties wordt beschouwd als de maatstaf voor de kredietmarkt omdat deze de opbrengsten rapporteert van risicovrije vastrentende beleggingen over een reeks looptijden. In de kredietmarkt gebruiken banken en kredietverstrekkers deze benchmark als maatstaf voor het bepalen van de krediet- en spaartarieven. Rendementen langs de rentecurve van de Amerikaanse schatkist worden voornamelijk beïnvloed door de Federal Reserve rente. Andere rentecurves kunnen ook worden ontwikkeld op basis van een vergelijking van kredietbeleggingen met vergelijkbare risicokenmerken.

Meestal is de rentecurve van schatkistpapier opwaarts gericht. Een fundamentele verklaring voor dit fenomeen is recessie.

De vooruitzichten voor de algehele kredietmarkt

De term rentestructuur en de richting van de rentecurve kunnen worden gebruikt om de algehele kredietmarktomgeving te beoordelen. Een afvlakking van de rentecurve betekent dat de langere rente daalt in vergelijking met de korte rente, wat gevolgen kan hebben voor een recessie. Wanneer de korte rente de lange rente begint te overschrijden, wordt de rentecurve omgekeerd en is het waarschijnlijk dat er een recessie optreedt of nadert.

Wanneer de langere rente onder de korte rente daalt, zijn de vooruitzichten voor krediet op de lange termijn zwak. Dit is vaak consistent met een zwakke of recessie-economie. Terwijl andere factoren, waaronder de buitenlandse vraag naar Amerikaanse staatsobligaties, ook kunnen resulteren in een omgekeerde rentecurve, is historisch gezien een omgekeerde rentecurve een indicator van een op handen zijnde recessie in de Verenigde Staten.