Derde wereld
Wat is de derde wereld?
“Derde Wereld” is een achterhaalde en denigrerende uitdrukking die in het verleden is gebruikt om een klasse van economisch ontwikkelende landen te beschrijven. Het maakt deel uit van een vierdelige segmentatie die werd gebruikt om middeninkomens (LMIC).
Ontwikkelingslanden definiëren
Er kunnen een paar manieren zijn om de wereld te verdelen met het oog op economische segmentering. Het classificeren van landen als Eerste, Tweede, Derde en Vierde Wereld was een concept dat werd bedacht tijdens en na de Koude Oorlog, die liep van ongeveer 1945 tot de jaren negentig.
Over het algemeen worden landen gekenmerkt door de economische status en belangrijke economische maatstaven zoals het bruto binnenlands product (bbp), de groei van het bbp, het bbp per hoofd van de bevolking, de groei van de werkgelegenheid en een werkloosheidspercentage. In ontwikkelingslanden gaan lage productiecijfers en moeilijke arbeidsmarktkenmerken meestal gepaard met relatief lage opleidingsniveaus, slechte infrastructuur, onjuiste sanitaire voorzieningen, beperkte toegang tot gezondheidszorg en lagere kosten van levensonderhoud.
Ontwikkelingslanden worden nauwlettend gevolgd door het Wereldbank, die wereldwijde hulp willen bieden ten behoeve van projecten die helpen de infrastructuur en economische systemen volledig te verbeteren. Beide organisaties noemen deze landen lage-midden- of lage-inkomenslanden.
Ontwikkelingslanden, of LMIC, kunnen het doelwit zijn van veel beleggers die proberen potentieel hoge rendementen te identificeren door middel van mogelijke groeimogelijkheden, hoewel de risico’s ook relatief groter zijn. Terwijl ontwikkelingslanden over het algemeen worden gekenmerkt als economisch slechter presteren, kunnen innovatieve en industriële doorbraken in korte tijd tot substantiële verbeteringen leiden.
Belangrijkste leerpunten
- Een derdewereldland is een achterhaalde en beledigende term voor een ontwikkelingsland dat wordt gekenmerkt door een bevolking met lage en middeninkomens, en andere sociaaleconomische indicatoren.
- Het Internationaal Monetair Fonds, de Wereldbank en de Wereldhandelsorganisatie staan bepaalde voordelen en contractuele voorwaarden toe voor landen die voldoen aan bepaalde soorten economische statusclassificaties.
Geschiedenis van de classificatie van landen in ontwikkeling
De classificatie van landen als Eerste Wereld of Derde Wereld ontstond tijdens en na de Koude Oorlog. De landen van de eerste wereld stonden bekend als de meest geïndustrialiseerde landen waarvan de opvattingen in overeenstemming waren met de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie en het kapitalisme.
Tweede-wereldlanden steunden het communisme en de Sovjet-Unie. De meeste van deze landen werden voorheen gecontroleerd door de Sovjet-Unie. Veel landen in Oost-Azië passen ook in de categorie Tweede Wereld.
Derdewereldlanden omvatten landen in Azië en Afrika die niet waren afgestemd op de Verenigde Staten of de Sovjet-Unie. Nu, gedeeltelijk omdat de Sovjet-Unie niet meer bestaat, is de definitie van de derde wereld achterhaald en als beledigend beschouwd.
Alfred Sauvy bedacht de term
Alfred Sauvy, een Franse demograaf, antropoloog en historicus, wordt gecrediteerd voor het bedenken van de term Derde Wereld tijdens de Koude Oorlog. Sauvy observeerde een groep landen, veel voormalige koloniën, die de ideologische opvattingen van het westerse kapitalisme of het Sovjet-socialisme niet deelden.”Drie werelden, één planeet”, schreef Sauvy in een artikel uit 1952 dat in L’Observateur werd gepubliceerd.
De wereld verdelen
Tegenwoordig vallen de meeste landen op aarde in een van de drie algemene categorieën die door sommigen worden aangeduid als ontwikkeld, opkomend en grensverleggend. De wereldsegmentaties zijn enigszins gemigreerd om in het algemeen binnen deze categorieën te passen.
De ontwikkelde landen zijn het meest geïndustrialiseerd met de sterkste economische kenmerken. De opkomende landen worden als zodanig geclassificeerd omdat ze aanzienlijke vooruitgang laten zien in verschillende economische groeigebieden, hoewel hun maatstaven niet zo stabiel zijn. De frontiermarkten sluiten vaak nauw aan bij de oude classificatie van de derde wereld en vertonen vaak de laagste economische indicatoren.
Frontier Markets List
De evoluties van de wereldse segmentaties zijn historisch en achterhaald. Als zodanig is een barometer voor het beoordelen van een lijst van ontwikkelingslanden de MSCI’s Frontier Markets Index. Deze index omvat de volgende landen:
- Kroatië
- Estland
- Litouwen
- Kazachstan
- Roemenië
- Servië
- Slovenië
- Kenia
- Mauritius
- Marokko
- Nigeria
- Tunesië
- WAEMU
- Bahrein
- Jordanië
- Koeweit
- Libanon
- Oman
- Bangladesh
- Sri Lanka
- Vietnam
Andere definities van ontwikkelingslanden
De Wereldhandelsorganisatie (WTO) biedt ook een ander referentiepunt. De WTO verdeelt landen in twee klassen: ontwikkelingslanden en minst ontwikkelde. Er zijn geen criteria voor deze classificaties, dus landen benoemen zichzelf, hoewel statussen door andere landen kunnen worden betwist.
De segregatie van de WTO brengt bepaalde rechten met zich mee voor de status van ontwikkelingsland. De WTO kent ontwikkelingslanden bijvoorbeeld langere overgangsperioden toe alvorens overeenkomsten te implementeren die gericht zijn op het vergroten van handelsmogelijkheden en infrastructuurondersteuning in verband met WTO-werk.
Als uitloper van de WTO is de Human Development Index (HDI) een andere economische statusmaatstaf die door de Verenigde Naties is ontwikkeld om de sociale en economische ontwikkelingsniveaus van landen te beoordelen. De HDI meet en rangschikt een land op basis van scholing, levensverwachting en bruto nationaal inkomen per hoofd van de bevolking.
De Wereldgezondheidsorganisatie en de Verenigde Naties gebruiken de minst ontwikkelde landen (LDC) om een reeks van 45 landen met lage sociaaleconomische ontwikkelingsindicatoren te beschrijven. Deze lijst wordt om de paar jaar opnieuw beoordeeld. Deze indicatoren zijn een combinatie van bruto nationaal inkomen, menselijk vermogen (voeding, levensverwachting, middelbaar onderwijs, alfabetisering van volwassenen) en economische kwetsbaarheid (bevolkingsomvang, afgelegen ligging, concentratie van export van goederen, landbouw, export en paraatheid voor natuurrampen).
- Afghanistan
- Angola
- Bangladesh
- Benin
- Burkina Faso
- Burundi
- Cambodja
- Centraal Afrikaanse Republiek
- Tsjaad
- Comoren
- Democratische Republiek Congo
- Djibouti
- Eritrea
- Ethiopië
- Gambia
- Guinee-Bissau
- Haïti
- Kiribati
- Lao Democratische Volksrepubliek
- Lesotho
- Liberia
- Madagascar
- Malawi
- Mali
- Mauritanië
- Mozambique
- Myanmar
- Nepal
- Niger
- Rwanda
- Sao Tomé en Principe
- Senegal
- Sierra Leone
- Solomon eilanden
- Somalië
- Zuid Soedan
- Soedan
- Oost-Timor
- Gaan
- Tuvalu
- Oeganda
- Verenigde Republiek Tanzania
- Vanuatu
- Jemen
- Zambia