Tips voor het beoordelen van de risicotolerantie van een klant

Een van de belangrijkste overwegingen bij het beleggen van geld van klanten voor een financieel adviseur, is proberen de risicotolerantie van de klant te beoordelen. Risico’s kunnen op veel analytische manieren worden gedefinieerd, maar als u uw klanten zou vragen, zou hun reactie waarschijnlijk iets met zich meebrengen in de trant van het risico geld te verliezen.

Zoals we hebben vernomen tijdens de ineenstorting van de markt van 2008-2009, hadden veel beleggers hun vermogen om neerwaartse risico’s te verminderen overschat en helaas verkochten velen hun aandelenbelangen op of nabij de bodem van de markt, waarbij ze enorme gerealiseerde verliezen leden.

Het is de taak van de financieel adviseur om een investeringsstrategie voor klanten te ontwerpen die hun behoefte aan groei in evenwicht houdt en rekening houdt met hun echte risicobereidheid. Hier zijn een paar ideeën om klanten te helpen hun risicotolerantie te beoordelen.

Hoe definieert de klant risico?

Door gerichte gesprekken te voeren en een vragenlijst voor risicoprofilering te gebruiken, kan een financieel adviseur de risicotolerantie van klanten beoordelen. Het is vooral handig om de cliënt te laten praten over zijn gevoelens over risico’s en in het bijzonder over het verliezen van geld. Vaak zullen klanten die dichter bij of met pensioen gaan meer risico-avers zijn, vooral als hun pensioeninkomsten beperkt zijn. Voor sommige mensen wordt risico simpelweg gedefinieerd als marktverliezen. Voor anderen kan het verlies van een baan, verlies van inkomen of verlies van verzekeringsdekking inhouden. Weer anderen zullen het risico kaderen in termen van alternatieve kosten, dat wil zeggen het risico een goede investering mislopen.

Tijdshorizon en financiële doelen

Over het algemeen geldt dat hoe langer een klant kan wachten voordat hij zijn belegde vermogen nodig heeft, hoe riskanter zijn portefeuilles zouden moeten zijn. Dit komt doordat effecten met een hoger risico gemiddeld worden gecompenseerd met een hoger verwacht rendement – en over een langere tijdshorizon worden moeilijke periodes vaak gladgestreken. Ook kunnen klanten blijven toevoegen aan hun portefeuilles naarmate de markten dalen (gemiddelde kosten van de dollar), wat betekent dat wanneer de markt weer begint te stijgen, ze aandelen hebben verzameld tegen betere prijzen.

Doorgaans zou een tijdshorizon van 10 jaar of langer totdat de klant zijn geld moet aanboren, erop wijzen dat hij wat meer risico zou kunnen nemen omdat hij tijd zou hebben om te herstellen van de onvermijdelijke marktcorrecties die zich voordoen. Minder dan 10 jaar zou erop wijzen dat de portefeuilleverdeling wat minder risico zou moeten lopen, aangezien de klant minder tijd heeft om te herstellen van een volatiele markt. Als gevolg hiervan moeten oudere klanten die mogelijk binnenkort met pensioen gaan, vaak meer worden gewogen naar over het algemeen minder risicovolle obligaties, terwijl jongere werknemers veel meer kunnen worden toegewezen aan aandelen.

Rekening houden met mogelijke noodsituaties

Het is belangrijk om te bepalen of de klant voldoende liquiditeit heeft, zodat hij niet in zijn investeringen hoeft te duiken om de kosten van levensonderhoud en andere normale lopende uitgaven te dekken gedurende de tijdshorizon waarin het geld moet worden geïnvesteerd. Als het waarschijnlijk is dat ze een duik moeten nemen in het geld dat voor de lange termijn moet worden geïnvesteerd, is het verstandig hen aan te moedigen minder te investeren en een deel van het geld aan de kant te laten in minder risicovolle voertuigen.

Gewoonlijk bevelen adviseurs ongeveer 5% van de activa van de portefeuille aan die worden toegewezen aan contanten of geldmarktfondsen. Op deze manier kan daar gemakkelijk op worden aangesproken wanneer er toch een noodsituatie is. Contant geld verdient echter alleen het risicovrije rendement en daarom kan te veel een slechte zaak zijn, waardoor het contant geld in de loop van de tijd kan dalen.

Investeringsvoorkeuren

Heeft de klant bepaalde investeringsvoorkeuren waarmee rekening moet worden gehouden bij het ontwerpen van zijn portefeuille? Misschien hebben ze bepaalde aandelen geërfd die ze niet graag verkopen. Dit staat bekend als het schenkingseffect – het is objectief gezien irrationeel om dergelijke hoogbegaafde dieren als iets speciaals te beschouwen, maar de emotionele banden mogen niet worden genegeerd. In plaats daarvan moeten ze worden ondergebracht.

Wat deze voorkeuren van de klant ook zijn, er moet rekening mee worden gehouden bij het voorstellen van een activaspreiding aan uw klanten, zodat hun portefeuille niet te veel of te weinig wordt toegewezen aan een of meer gebieden op basis van deze voorkeuren.

Bronnen van pensioeninkomen

Voor klanten die met pensioen gaan, moeten financiële adviseurs alle bronnen van het pensioeninkomen van hun klanten bekijken om het juiste risiconiveau voor hun portefeuilles te beoordelen. Bij pensionering is het doel niet langer activa op de markt te laten groeien; het is eerder om inkomsten te genereren uit die opgebouwde activa.

Als een klant bijvoorbeeld zowel een pensioen als sociale zekerheid heeft, kunnen deze worden beschouwd als vaste inkomstenstromen waardoor de klant iets meer dan anders aan aandelen kan toewijzen.

Factoring van de werksituatie van de cliënt

Als de cliënt in dienst is, hoe stabiel is zijn beëindigingen en ontslagen soms onverwacht kunnen zijn, hebben veel mensen een redelijk goede grip op hun werkzekerheid. Als de baanzekerheid zwak is, is een lagere risicobeoordeling nodig, aangezien een klant mogelijk afhankelijk moet zijn van investeringsfondsen om ze vast te houden totdat er een nieuwe baan verschijnt.

Vraag daarnaast wat de aard is van het inkomen van de klant? Is het een stabiel salaris met een soort bonus? Is hun inkomen variabel en voornamelijk gebaseerd op commissies die kunnen fluctueren? Hoe stabieler het is, hoe meer risico ze in potentie kunnen nemen op de markt.

De gezinssituatie van de cliënt wegen

Is de cliënt getrouwd? Hebben ze nog steeds thuiswonende kinderen? Hebben ze een kind met een handicap of hebben ze anderszins hun steun nodig? Dit zal allemaal een rol spelen in hun cashflowbehoeften, zowel nu als later.

Als er kinderen in beeld zijn, kan de risicosituatie wat genuanceerd worden. Misschien is een levensverzekering nodig voor het geval er iets vreselijks gebeurt. Collegeplanning zal ook activa van andere doeleinden naar een 529-account leiden.

Reactie op de laatste grote marktdaling?

De financiële crisis van 2008-2009 en de daaruit voortvloeiende extreme daling van de aandelenmarkt vormden voor beleggers de ultieme test op het gebied van risicotolerantie. De nieuwsmedia schreven veel verhalen over beleggers die hun beleggingsverliezen gewoon niet langer konden verdragen en die aandelen op of aan de onderkant van de markt uitverkocht. Helaas realiseerden veel van deze investeerders enorme verliezen en liepen ze vervolgens alle of een groot deel van de daaropvolgende bullmarkt voor aandelen mis.

Risicotolerantie kan in de loop van de tijd veranderen

Zeker, naarmate klanten ouder worden en met pensioen gaan, zullen ze vaak meer risico-avers worden. Bovendien kunnen levensgebeurtenissen en andere ontwikkelingen een verandering teweegbrengen in de risicotolerantie van een cliënt.

Een voorbeeld hiervan is een onverwacht ontslag als een klant bijna met pensioen gaat. Dit is helaas niet ongebruikelijk in de zakenwereld en het verlies van een paar jaar aan verwachte werkgelegenheid en pensioensparen kan een verwoestende impact hebben op hun pensionering. Dit kan ertoe leiden dat ze meer afkerig worden van het verliezen van geld.

Paren met verschillende risicotoleranties

Alleen omdat een paar gelukkig getrouwd is, wil dat nog niet zeggen dat ze allemaal een identieke risicotolerantie hebben. In feite hebben veel financiële adviseurs de neiging om ervaring te hebben met het werken met stellen waarbij elke echtgenoot een andere risicotolerantie heeft. De sleutel hier is om te begrijpen waar elke echtgenoot vandaan komt en om hen te helpen hun financiële doelen te bereiken via een investeringstoewijzing waardoor ze allebei ’s nachts kunnen slapen.

Het komt neer op

Het bepalen van de risicotolerantie van de klant is een cruciaal stukje van de puzzel bij het ontwerpen van een geschikte activaspreiding waarmee ze zowel hun financiële doelen kunnen bereiken als ’s nachts goed kunnen slapen. Risicotolerantie is evenzeer “kunst” als wetenschap, en om een ​​financieel adviseur het te laten beoordelen, moeten ze hun klanten echt leren kennen en begrijpen.