Te groot om te falen
Wat is te groot om te mislukken?
“Too big to fail” beschrijft een bedrijf of bedrijfssector die zo diep geworteld wordt in een financieel systeem of economie dat het falen ervan rampzalig zou zijn voor de economie. Daarom zal de regering overwegen Amerikaanse autofabrikanten – te redden om economische rampen te voorkomen.
Te groot om financiële instellingen te falen
Misschien wel het meest levendige recente voorbeeld van “too big to fail” is de redding van Wall Street-banken en andere financiële instellingen tijdens de wereldwijde financiële crisis. Na de ineenstorting van Lehman Brothers keurde het Congres in oktober 2008 de Emergency Economic Stabilization Act (EESA) goed. Het omvatte het Troubled Asset Relief Program (TARP) van $ 700 miljard, dat de regering machtigde om noodlijdende activa te kopen om het financiële systeem te stabiliseren.
Dit betekende uiteindelijk dat de regering grote banken en verzekeringsmaatschappijen redde omdat ze ‘too big to fail’ waren, wat betekent dat hun falen zou kunnen leiden tot een ineenstorting van het financiële systeem en de economie. Ze kregen later te maken met aanvullende voorschriften onder de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act van 2010.
Belangrijkste leerpunten
- “Too big to fail” beschrijft een bedrijf of sector waarvan de ineenstorting catastrofale schade aan de economie zou veroorzaken.
- De overheid zal vaak ingrijpen in situaties waarin uitval een ernstig risico voor de economie vormt.
- Een voorbeeld van een dergelijke interventie was de Emergency Economic Stabilization Act van 2008, die het Troubled Asset Relief Program (TARP) van $ 700 miljard omvatte.
Achtergrondinformatie over bankhervorming
Na duizenden bankfaillissementen in de jaren twintig en vroege jaren dertig werd de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) opgericht om banken te controleren en de deposito’s van klanten te verzekeren, waardoor Amerikanen erop konden vertrouwen dat hun geld veilig op de bank zou staan. De FDIC verzekert nu individuele rekeningen bij aangesloten banken tot $ 250.000 per deposant.
Het aanbreken van de 21ste eeuw bracht nieuwe uitdagingen met zich mee bij het reguleren van banken, die financiële producten en risicomodellen hadden ontwikkeld die in de jaren dertig ondenkbaar waren. De financiële crisis van 2007-2008 heeft de risico’s blootgelegd.
“Too big to fail” werd een veel voorkomende uitdrukking tijdens de financiële crisis van 2007-2008, die leidde tot hervormingen van de financiële sector in de VS en wereldwijd.
Dodd-Frank Act
Dodd-Frank werd in 2010 aangenomen en werd opgericht om de noodzaak van toekomstige reddingsoperaties van het financiële systeem te helpen voorkomen. Tot de vele bepalingen behoorden nieuwe regelgeving met betrekking tot kapitaalvereisten, handel voor eigen rekening en consumentenleningen. Dodd-Frank stelde ook hogere eisen aan banken die gezamenlijk als systeemrelevante financiële instellingen (SIFI’s) werden bestempeld.
Wereldwijde bankhervorming
De financiële crisis van 2007-2008 heeft banken over de hele wereld getroffen. Wereldwijde toezichthouders hebben ook hervormingen doorgevoerd, waarbij de meeste nieuwe regelgeving gericht is op banken die te groot zijn om failliet te gaan. De mondiale bankregelgeving wordt voornamelijk uitgevoerd door het Financial Stability Board.
Voorbeelden van wereldwijde systeemrelevante financiële instellingen zijn onder meer:
- Mizuho
- Bank of China
- BNP Paribas
- Duitse Bank
- Krediet Suisse
Voorbeelden uit de echte wereld
Banken waarvan de Amerikaanse Federal Reserve heeft gezegd dat ze de stabiliteit van het Amerikaanse financiële systeem zouden kunnen bedreigen, zijn onder meer:
- Bank of America Corporation
- De Bank of New York Mellon Corporation
- Barclays PLC
- Citigroup Inc.
- Credit Suisse Group AG
- Deutsche Bank AG
- De Goldman Sachs Group, Inc.
- JP Morgan Chase & Co.
- Morgan Stanley
- State Street Corporation
- UBS AG
- Wells Fargo & Company