Truth in Savings Act
Wat is de waarheid in Savings Act
De Truth in Savings Act (TISA) is een federale wet die is ontworpen om de concurrentie tussen bewaarinstellingen te bevorderen en het voor consumenten gemakkelijker te maken om rentetarieven, vergoedingen en voorwaarden te vergelijken die verband houden met de spaarrekeningen van spaarinstellingen.
De Truth in Savings Act werd op 19 december 1991 door het Congres aangenomen als onderdeel van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) Improvement Act van 1991. De wet werd geïmplementeerd onder Federal Regulation DD.
Belangrijkste leerpunten
- De Truth in Savings Act is een federale wet die is ontworpen om de concurrentie tussen bewaarinstellingen te helpen bevorderen.
- De Truth in Savings Act bevat richtlijnen voor hoe banken informatie over spaarrekeningen aan particulieren bekendmaken.
- De Truth in Savings Act maakt het voor consumenten gemakkelijker om rentetarieven, vergoedingen en voorwaarden voor deposito’s te vergelijken.
Inzicht in de Truth in Savings Act
De Truth in Savings Act heeft uniforme richtlijnen opgesteld voor de manier waarop banken en andere financiële instellingen informatie over depositorekeningen aan individuen bekendmaken. Deze toelichtingen zijn zo ontworpen dat consumenten zinvolle vergelijkingen tussen banken kunnen maken. De wet helpt consumenten om weloverwogen beslissingen te nemen over de rekeningen die bij bewaarinstellingen worden aangeboden.
De Truth in Savings Act is van toepassing op individuen die persoonlijke rekeningen openen. De wet is echter niet van toepassing op zakelijke accounts, zakelijke accounts of organisaties (zoals non-profitorganisaties) die een zakelijk deposito-account openen.
Wat zit er in de waarheid in Savings Act
De bedoeling van de wet was om consumenten bescherming en informatie te bieden over de voorwaarden van nieuwe spaarrekeningen en depositocertificaten die ze willen openen. Volgens de wet moet de financiële instelling bekendmaken of er kosten zijn, zoals voor overboekingen, geretourneerde cheques, het afdrukken van cheques en het stopzetten van betalingsopdrachten. Andere belangrijke stukjes informatie die moeten worden bekendgemaakt, zijn onder meer:
- Het rentepercentage en of het tarief vast of variabel is
- Hoe rente wordt berekend en wanneer de rente begint te toekomt
- Minimale balansvereisten en berekeningsmethode voor de balans
- Eventuele boetes voor vervroegde intrekking en openbaarmaking van de boete en voorwaarden voor wanneer deze wordt beoordeeld
- Wijzigingen in de voorwaarden van het account
- Vervaldatum van de rekening, wat typisch is voor een depositocertificaat (CD)
Als een rekeninghouder de verdiende rente intrekt, heeft dit invloed op het jaarlijkse procentuele rendement (APY), het rendement als de rente wordt herbelegd totdat de looptijd afloopt. Door het intrekken van rente ontstaat doorgaans een lager rendement, aangezien de rentebaten periodiek worden betaald in plaats van te worden herbelegd. Als gevolg hiervan moeten zowel het rentetarief (als er rentebetalingen worden gedaan) als de APY openbaar worden gemaakt.
Ook na het openen van een rekening moet de bank duidelijkheid blijven bieden om uitingen naar haar klanten te lezen. Dit houdt onder meer in dat klanten regelmatig op de hoogte worden gehouden van het bedrag aan rente dat hun rekeningen zouden moeten genereren. Bovendien valt bankreclame onder de jurisdictie van de wet. Dit is om ervoor te zorgen dat de marketing- en advertentiebanken die aan het publiek presenteren, niet misleidend zijn. Het rentetarief en het jaarlijkse percentageopbrengst (APY) van een account moeten bijvoorbeeld worden vermeld in al zijn advertenties, inclusief billboards, in gedrukte publicaties, online en andere media.
Waarom de Truth in Savings Act werd vastgesteld
De wet kwam in de nasleep van de spaar- en kredietcrisis, die plaatsvond van de jaren tachtig tot en met de jaren negentig. Het falen van de veelheid aan spaar- en kredietverenigingen, samen met de bijbehorende verliezen in de hele economie, leidde tot de introductie van een groot aantal federale voorschriften en nieuwe wetten, waaronder de Truth in Savings Act. Het doel van de introductie van de nieuwe standbeelden was om de FDIC meer gezag en macht te geven als reactie op de crisis. De verschillende wetgeving, waaronder de Truth in Savings Act, was bedoeld om meer transparantie voor consumenten te creëren en financiële instellingen ter verantwoording te roepen met praktijknormen die een herhaling van de omstandigheden die tot de crisis hebben geleid, zouden kunnen afschrikken.