Overnemen van spread
Wat is underwriting spread?
Een underwriting spread is het verschil tussen het dollarbedrag dat underwriters, zoals investeringsbanken, een uitgevende onderneming betalen voor zijn effecten en het dollarbedrag dat underwriters ontvangen door de verkoop van de effecten in de openbare aanbieding. De verzekeringstechnische spread is in wezen de brutowinstmarge van de investeringsbank, meestal weergegeven als een percentage of anders in punten per verkoopeenheid.
Belangrijkste leerpunten
- De underwriting spread is het verschil tussen het bedrag dat een underwriter een emittent betaalt voor zijn effecten en de totale opbrengst van de effecten tijdens een openbare aanbieding.
- De spread markeert de brutowinstmarge van de underwriter, die vervolgens wordt afgetrokken voor andere items zoals marketingkosten en de managersvergoeding.
- De verzekeringstechnische spread zal per deal variëren, afhankelijk van verschillende factoren.
Underwriting Spread begrijpen
De omvang van de verzekeringstechnische spreads wordt per transactie bepaald en wordt voornamelijk beïnvloed door het gepercipieerde risico van de onderschrijver in de transactie. Dit zal ook worden beïnvloed door verwachtingen voor de vraag naar de effecten op de markt.
De omvang van de underwriting spread hangt af van de onderhandelingen en concurrerende biedingen tussen leden van een underwritersyndicaat en de uitgevende onderneming zelf. De spread neemt toe naarmate de risico’s van de uitgifte toenemen.
De underwriting spread voor een beursintroductie (IPO) omvat doorgaans de volgende componenten:
- De managervergoeding (verdiend door de lead)
- De verzekeringstechnische vergoeding (verdiend door leden van het syndicaat)
- De concessie (gegeven aan de makelaar-dealer die de aandelen op de markt brengt)
De manager heeft doorgaans recht op de volledige verzekeringstechnische spread. Elk lid van het underwriting syndicaat krijgt dan een (niet noodzakelijk gelijk) deel van de underwriting fee en een deel van de concessie. Bovendien verdient een broker-dealer (BD), die zelf geen lid is van het underwritersyndicaat, een deel van de concessie op basis van hoe goed hij de emissie verkoopt.
De concessie neemt proportioneel toe naarmate de totale verzekeringstechnische vergoedingen stijgen. Ondertussen dalen de beheer- en onderschrijvingskosten met de bruto-onderschrijvingskosten. Het effect van omvang op de verdeling van vergoedingen is meestal te wijten aan verschillende schaalvoordelen. De omvang van het werk van de investeringsbankier, bijvoorbeeld het schrijven van het prospectus en het voorbereiden van de roadshow, ligt enigszins vast, terwijl de hoeveelheid verkoopwerk dat niet is. Grotere deals zullen niet exponentieel meer investeringsbankierwerk met zich meebrengen.
Het kan echter veel meer verkoopinspanningen met zich meebrengen, waardoor het aandeel van de verkoopconcessie moet worden verhoogd. Als alternatief kunnen junior banken lid worden van een syndicaat, zelfs als ze een kleiner deel van de vergoedingen ontvangen in de vorm van een lagere verkoopconcessie.
Om een underwriting-spread te illustreren, overweeg dan een bedrijf dat $ 36 per aandeel van de underwriter ontvangt voor zijn aandelen. Als de underwriters zich omdraaien en de aandelen aan het publiek verkopen voor $ 38 per aandeel, zou de underwriting spread $ 2 per aandeel zijn. De waarde van de verzekeringstechnische spread kan worden beïnvloed door variabelen zoals de omvang van de uitgifte, het risico en de volatiliteit.