Vakantie huis

Wat is een vakantiehuis?

Een vakantiehuis is een tweede woning, niet zijnde de hoofdverblijfplaats van de eigenaar, en wordt voornamelijk gebruikt voor recreatieve doeleinden, waaronder vakanties of vakanties. Een vakantiehuis, ook wel bekend als een recreatie- of bijwoning of woning, bevindt zich vaak op een andere locatie dan de hoofdwoning van de eigenaar. Omdat vakantiehuizen alleen in bepaalde periodes van het jaar worden gebruikt, verhuren veel eigenaren deze woningen als ze er geen gebruik van maken.

Inzicht in vakantiehuizen

Onroerend goed is onderverdeeld in verschillende categorieën, meestal voor inkomstenbelasting. Het onroerend goed waarin een huiseigenaar woont, wordt hun hoofdverblijf of hoofdverblijf genoemd. Deze eigenschap kan een huis, appartement, condominium of trailer zijn. Om in aanmerking te komen als hoofdverblijfplaats, moet de huiseigenaar – of dat nu een alleenstaande, een stel of een gezin is – daar het grootste deel van het jaar wonen.

Een vakantiehuis daarentegen is heel anders. Dit type woning wordt vaak gezien als een tweede woning. In de meeste gevallen bevindt het zich op een andere locatie dan het hoofdverblijf van de eigenaar. Zoals hierboven vermeld, kan de eigenaar deze woning gebruiken voor recreatieve doeleinden, inclusief vakanties, meestal voor een paar dagen of weken per jaar. Net als primaire woningen kunnen vakantiehuizen elke vorm aannemen – de meest populaire zijn huisjes en appartementen.

Afgezien van het bieden van de huiseigenaar een plek om weg te komen, kunnen vakantie-eigendommen ook worden verhuurd om extra inkomsten te genereren wanneer ze niet worden gebruikt. Dus een echtpaar met een hoofdverblijfplaats in Maine heeft misschien een vakantiehuis in Florida en bezoekt het tijdens de koudste maanden van Maine, terwijl het de rest van het jaar aan andere mensen verhuurt. Maar er zijn een paar dingen waar de eigenaar van het onroerend goed rekening mee moet houden, inclusief hoe het secundaire onroerend goed wordt behandeld voor belastingdoeleinden. Er kunnen beperkingen zijn met betrekking tot hoe lang de eigenaar daar kan verblijven en toch huurkosten kan aftrekken. Bij de verkoop van een vakantiehuis is niet dezelfde aftrek van inkomstenbelasting mogelijk als bij de verkoop van een hoofdverblijfplaats.

Hoewel ze een geweldige aanwinst zijn, kunnen vakantiehuizen een financiële uitdaging vormen. Een hypotheek op een vakantiehuis heeft bijvoorbeeld doorgaans een hogere rente dan een lening op het hoofdverblijf van een huiseigenaar. Dat komt omdat ze een hoger risico lopen om in gebreke te blijven, aangezien individuen eerder geneigd zijn om hun hoofdverblijf te redden dan een tijdelijke woning in het geval van een omkering van het fortuin.

Speciale overwegingen

Om een ​​vakantiehuis als woning te kunnen classificeren, moet het eenvoudige woonruimte bieden, inclusief slaapruimte en kook- en sanitaire voorzieningen. Daarnaast dient de woning langer dan 14 dagen voor persoonlijke doeleinden te worden gebruikt en wordt 10% van het totaal aantal dagen verhuurd tegen eenredelijke huurwaarde.  Het wordt ook steeds populairder om vakantiehuizen op korte termijn te verhuren via diensten als Airbnb of Vrbo.

De belastingregels voor een woning zijn van toepassing als aan deze voorwaarden is voldaan. Aftrekbare kosten omvatten het huurgedeelte van gekwalificeerde hypotheekrente, onroerendgoedbelasting en verliezen door slachtoffers. Andere kosten die kunnen worden afgetrokken, vloeien rechtstreeks voort uit hetgehuurde en omvatten reclame, betaling van commissies, juridische kosten en kantoorbenodigdheden. Uitgaven die verband houden met het onderhoud en de exploitatie van het gehuurde zijn eveneens aftrekbaar.

Als een vakantiehuis voor 15 dagen of meer per jaar wordt verhuurd, moeten de huurinkomsten worden gerapporteerd aan de Internal Revenue Service (IRS) met behulp van Schedule E.  Eigenaren kunnen ook eventuele kosten in verband met die woning aftrekken. Als de woning wordt beschouwd als een persoonlijke woning, kunnen de afgetrokken kosten niet hoger zijn dan de huuropbrengsten. Als de vakantiewoning geen persoonlijke woning is, kunnen de afgetrokken kosten deze drempel overschrijden, maar het gemelde verlies kan worden beperkt door passieve-activiteitsregelingen.