Voodoo-economie

Wat is Voodoo-economie?

Voodoo-economie is een denigrerende uitdrukking die door George HW Bush wordt gebruikt met betrekking tot het economische beleid van president Ronald Reagan, dat bekend werd als ‘ Reaganomics’.

Voodoo-economie begrijpen

Voordat George HW Bush, ook bekend als Bush sr., Reagans vice-president werd, had hij een minder dan positief oordeel over het economische beleid van zijn uiteindelijke running mate.

Reagan, de 40e president van de VS, nam de macht over tijdens een langdurige periode van economische  stagflatie  die begon onder president Gerald Ford in 1976. In reactie daarop riep hij op tot wijdverbreide belastingverlagingen,  deregulering  van de binnenlandse markten, lagere overheidsuitgaven en een verkrapping van de geldhoeveelheid om inflatie te bestrijden.

President Reagan was een voorstander van druppelen, wat de groei zou stimuleren. Hij ging er ook van uit dat bedrijven uiteindelijk toch meer belastingen zouden betalen, wat de schatkist van de overheid zou vergroten, aangezien een gezondere economie hen zou aanmoedigen om de volumes te verhogen.

In 1980 beschreef Bush sr. Dit economische beleid als ‘voodoo-economie’, met het argument dat hervormingen aan de aanbodzijde niet voldoende zouden zijn om de economie te verjongen en de staatsschuld enorm zouden doen toenemen. Bush sr. Veranderde toen van standpunt nadat hij door Reagan was benoemd tot vice-president, eerst ontkende hij dat hij Reaganomics voodoo noemde en vervolgens beweerde hij dat hij een “grapje” maakte toen er beelden werden opgegraven die hem de uitdrukking gebruikten.

Kritiek op Voodoo Economics

Bush sr. Kreeg kritiek omdat hij het beleid van zijn toenmalige politieke rivaal typeerde als voodoo-economie. Zijn opmerkingen werden onder meer gezien als een hatelijke manier om Reagan in diskrediet te brengen terwijl hij tegen hem opkwam in de Republikeinse primair.

De overtuiging was dat het motiveren van de rijken de uitgaven zou stimuleren, het vertrouwen onder de rest van het publiek zou vergroten naarmate hun salarissen mogelijk zouden stijgen, en de economie uit de recessie die ze had doorgemaakt zou halen. Bovendien was men van mening dat minder overheidsuitgaven en verminderd toezicht met name de financiële sector een broodnodige impuls zouden geven.

Die verwachtingen kregen niet bepaald vorm zoals gepland, hoewel sommige aspecten vruchtbaar bleken. Tijdens de twee ambtsperiode van president Reagan daalde de werkloosheid aanzienlijk, steeg het beschikbare inkomen en werd de inflatie onder controle gebracht.

Voodoo Economics gevalideerd

In de jaren die volgden, werden enkele eerdere kritiek van Bush sr. Op Reaganomics gevalideerd. Het beleid van president Reagan heeft bijgedragen tot een bijna verdubbeling van de staatsschuld, deels vanwege zijn inzet om de militaire uitgaven te verhogen om het communisme te bestrijden.

De verwachting dat lagere belastingen voor de rijken en bedrijven zouden resulteren in hogere uitgaven van hun kant voor goederen, diensten en betaling van salarissen, bleef ook uit. Bovendien droeg de versoepelde regelgeving van president Reagan bij aan de  spaar- en kredietcrisis, en tegen het begin van de jaren negentig viel de Amerikaanse economie terug in een recessie.