Hoe Warren Buffett waarschijnlijkheidsanalyse gebruikte voor investeringssucces

Warren Buffett beschouwt één basisprincipe, elementaire waarschijnlijkheid, als de kern van zijn beleggingsfilosofie. Van de verkoop van papieren tot het runnen van de miljarden dollars tellende Berkshire Hathaway, hij heeft zijn activa decennium na decennium met succes benut en een armada van rijkdomproducerende bedrijven verzameld.

Door dit te combineren met een logisch begrip van de bedrijfsvoering en een waardeoriëntatie geleerd van Benjamin Graham, is Buffett verreweg een van de beste – en bekendste – investeerders aller tijden.

Waarde Investeren en Winstgevendheid Duo

Er zijn verschillende beleggingsstijlen om uit te kiezen. Warren Buffett is bekend geworden als een van de slimste investeerders door een eenvoudige aanpak te gebruiken. De elementaire waarschijnlijkheidsbenadering van Buffet houdt zijn investeringsanalyse eenvoudig: hij richt zich op transparante bedrijven met een brede gracht die gemakkelijk te begrijpen is en logisch in hun voortgang.

Buffett staat echter ook bekend om zijn diepgaande waardebenadering die hij perfectioneerde door zijn studie en werk met Benjamin Graham. Zijn waardebenadering in combinatie met een vereenvoudigd begrip van bedrijven beperkt het universum waarin kan worden belegd voor de portefeuille van Berkshire tot bedrijven met een lage koers / winstverhouding, een hoge cashflow en aanhoudende winsten.

De samenvloeiing van zijn beleggingsstijl heeft hem ook geholpen om de winnaars en verliezers onder opkomende trends te identificeren. Een voorbeeld is de groene technologiesector waar Buffett openlijk heeft verklaard dat hij een hoge capaciteit heeft voor nieuwe investeringen. De sector is globaal in opkomst over de hele wereld met meer dan 60% van de nieuwe energie-investeringen die afkomstig zijn van groene technologie. Sinds juni 2018 loopt Buffett’s belang in de sector grotendeels via zijn dochteronderneming Berkshire Hathaway Energy, maar hij zal waarschijnlijk ook aan deze sector toevoegen in de aandelenportefeuille.

Kansmodellering combineren met zijn investerings “Moat” -strategie

Het kostte Warren Buffet enige tijd om de juiste beleggingsfilosofie voor hem te ontwikkelen, maar toen hij dat eenmaal deed, bleef hij bij zijn principes. Bedrijven met een duurzaam concurrentievoordeel genereren per definitie een overrendement op kapitaal en hun concurrentievoordeel werkt als een gracht rond een kasteel. De “slotgracht” verzekert de continuïteit van een overrendement op kapitaal voor het bedrijf, omdat het de kans verkleint dat een concurrent de winstgevendheid van het bedrijf opeet.

Buffett begint met “Stable-Boy Selection”

Warren Buffett begonals jongen waarschijnlijkheid toe te passen op analyse . Hij bedacht een fooienvel met de naam ‘staljongenselecties’ dat hij voor 25 cent per vel verkocht.  Het blad bevatte historische informatie over paarden, renbanen, het weer op de racedag en instructies voor het analyseren van de gegevens. Als een paard bijvoorbeeld vier van de vijf races op een bepaald circuit op zonnige dagen had gewonnen, en als een race op dezelfde racebaan op een zonnige dag zou worden gehouden, dan is de historische kans dat het paard de race wint zou 80% zijn.

Waarschijnlijkheidsanalyse met de “Business Grapevine” -methode

Als jonge man gebruikte Buffett kwantitatieve waarschijnlijkheidsanalyse in combinatie met de “scuttlebutt investing” of “the business grapevine” -methode die hij leerde van een van zijn mentoren  Philip Fisher om informatie te verzamelen over mogelijke investeringen.

Buffett gebruikte deze methode in 1963 om te beslissen of hij geld in American Express ( AXP ) moest stoppen. De aandelen waren neergeslagen door het nieuws dat AmEx frauduleuze leningen tegen AmEx-krediet zou moeten dekken met behulp van slaolievoorraden als onderpand.

Buffett ging de straat op – of liever, hij stond achter de kassa van een paar restaurants – om te zien of mensen AmEx niet meer zouden gebruiken vanwege het schandaal. Hij concludeerde dat de manie van Wall Street niet was overgebracht naar Main Street en dat de kans op een vlucht vrij laag was.

Hij redeneerde ook dat zelfs als het bedrijf voor het verlies betaalde, het toekomstige verdienvermogen de lage waardering ver overtrof, dus kocht hij aandelen ter waarde van een aanzienlijk deel van zijn partnerschapsportefeuille, waardoor hij binnen een paar jaar een mooi rendement behaalde. Door de jaren heen is Buffett echter doorgegaan met het aanhouden van American Express als onderdeel van de portefeuille van Berkshire Hathaway.

De Coca-Cola-weddenschap van één miljard dollar

In 1988 kocht Buffett voor $ 1 miljard aan Coca-Cola ( frequentieverspreiding  van bedrijfsgegevens, met bijna 100 jaar aan bedrijfsprestatierecords, een  solide basis voor analyse vormde. Het bedrijf had in de meeste jaren van zijn bestaan ​​een bovengemiddeld rendement op kapitaal gegenereerd, had nooit verlies geleden en had een benijdenswaardige en consistente dividendprestatie neergezet.

Positieve nieuwe ontwikkelingen, zoals het management van Robert Goizueta dat niet-verbonden bedrijven afstootte, herinvesteerde in de beter presterende stroopbusiness en de aandelen van het bedrijf terugkocht, gaven Buffett het vertrouwen dat het bedrijf extra rendement op kapitaal zou blijven genereren. Bovendien gingen overzeese markten open, dus hij zag ook de kans op aanhoudende winstgevende groei in. Tot op heden was dit een van zijn meest eenvoudige, elegante en winstgevende investeringen.

Wells Fargo – de favoriete bank van Buffett

In het begin van de jaren negentig, te midden van een recessie in de VS en volatiliteit in de banksector vanwege bezorgdheid over de waarde van onroerend goed,handelden de aandelen vanWells Fargo (WFC ) op een historisch laag niveau. In de brief van zijn voorzitter aan de aandeelhouders van Berkshire Hathaway vermeldde Buffett wat hij zag als de voor- en nadelen van het innemen van een grote positie bij de bank.

Aan de andere kant merkte Buffett  drie grote risico’s op :

• Een grote aardbeving, die kredietnemers genoeg zou kunnen aanrichten om op zijn beurt de kredietverlening van de bank aan hen te vernietigen
• De mogelijkheid van een zakelijke krimp of financiële paniek die zo ernstig is dat het bijna elke instelling met veel schulden in gevaar zou brengen, hoe intelligent ook
• [De angst] dat de waarde van onroerend goed aan de westkust zal dalen als gevolg van overbouw en enorme verliezen zal opleveren voor banken die de uitbreiding hebben gefinancierd (omdat Wells Fargo een toonaangevende kredietverstrekker is, wordt aangenomen dat Wells Fargo bijzonder kwetsbaar is.)