Welzijn
Wat is welzijn?
Welzijn verwijst naar een reeks overheidsprogramma’s die financiële of andere hulp bieden aan individuen of groepen die niet in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Welzijnsprogramma’s worden doorgaans gefinancierd door belastingbetalers en stellen mensen in staat het hoofd te bieden aan financiële stress tijdens moeilijke periodes van hun leven. In de meeste gevallen krijgen mensen die gebruik maken van de bijstand een tweewekelijkse of maandelijkse uitkering. De doelstellingen van welzijn variëren, aangezien het ernaar streeft het nastreven van werk, onderwijs of, in sommige gevallen, een betere levensstandaard te bevorderen.
Belangrijkste leerpunten
- Welzijn verwijst naar door de overheid gesponsorde hulpprogramma’s voor individuen en gezinnen in nood, inclusief programma’s als gezondheidszorg, voedselbonnen en werkloosheidsuitkeringen.
- Welzijnsprogramma’s worden doorgaans gefinancierd door middel van belastingen.
- In de VS verstrekt de federale overheid subsidies aan elke staat via het programma voor tijdelijke bijstand voor behoeftige gezinnen (TANF).
- Het in aanmerking komen voor uitkeringen is gebaseerd op een aantal factoren, waaronder inkomensniveaus en gezinsgrootte.
- Uitkeringsgerechtigden ontvangen gewoonlijk een tweewekelijkse of maandelijkse betaling in de vorm van voedselbonnen, vouchers of zelfs rechtstreekse betalingen.
Hoe welzijn werkt
Socialezekerheidsstelsels helpen individuen en gezinnen door middel van gezondheidszorg, voedselbonnen, werkloosheidsuitkeringen, hulp bij huisvesting en kinderopvang. In de VS wordt een caseworker toegewezen aan elk individu of gezin dat een uitkering aanvraagt om de behoeften van de aanvrager te bepalen en te bevestigen.
De voordelen die voor een individu beschikbaar zijn, verschillen per staat. Geschiktheid wordt bepaald op basis van factoren rond de financiële status van de persoon en de relatie met de minimaal aanvaardbare niveaus binnen een bepaalde staat. De betrokken factoren kunnen de grootte van het gezin, het huidige inkomensniveau of een vastgestelde handicap zijn.
Uitkeringsstelsels kunnen binnen elke staat verschillende namen hebben, maar ze vervullen vaak vergelijkbare functies. Dit kan verwarring veroorzaken bij het vergelijken van het programma van de ene staat met het andere. Bovendien variëren de vereisten om in aanmerking te komen ook, afhankelijk van de armoedegrens in een bepaalde staat. Dit maakt aanpassingen mogelijk op basis van de kosten van levensonderhoud die niet op één norm zijn gebaseerd.
Een persoon met een uitkering krijgt meestal gratis of sterk afgeprijsde goederen en diensten. De overheid eist dat personen of gezinnen die hulp zoeken, moeten bewijzen dat hun jaarinkomen onder het federale armoedeniveau (FPL) valt. De FPL is een economische inkomensmaatstaf die wordt gebruikt om te bepalen of een persoon of gezin in aanmerking komt voor bepaalde subsidies of steun. De armoederichtlijnen voor 2021 voor één persoon bedragen $ 12.880;voor een gezin van vier is het $ 26.500.
Er is geen gestandaardiseerd systeem voor het beheer van sociale welzijnsprogramma’s, die van staat tot staat verschillen, onder verschillende namen worden vermeld en verschillende vereisten hebben om in aanmerking te komen.
Welzijnsprogramma’s in de VS.
Welzijnsprogramma’s zijn initiatieven die door de overheid zijn opgezet om de armen, ontwikkelingsachterstanden en kansarme groepen te ondersteunen. In de VS is de geschiedenis van welzijnsprogramma’s in sommige politieke kringen complex en controversieel. In de jaren zestig creëerde president Lyndon Johnson programma’s zoals Head Start, voedselbonnen en medicare, allemaal ontworpen om te vechten tegen wat hij “de oorlog tegen armoede” noemde in Amerika. Voormalig president Richard Nixon was verantwoordelijk voor het leiden van het Family Assistance Plan.
Snel vooruit naar de jaren tachtig verlaagde voormalig president Ronald Regan de welzijnsbegrotingsprogramma’s die waren ontworpen om gezinnen te helpen en creëerde hij “welzijn om te werken” -programma’s die in de jaren tachtig in 40 staten werden ingesteld. In 1996 was de hervormingswetgeving op het gebied van welzijn gericht op het verschuiven van de verantwoordelijkheid naar welzijnsdeelnemers en het bepleiten van werk boven algemene bijstand. In de 21e eeuw blijven welzijnshervormingen en bijstandsprogramma’s zich uitbreiden en veranderen onder leiding van president Joe Biden.
Er zijn zeven grote welzijnsprogramma’s in Amerika, waaronder Medicaid, Supplemental Security Income (SSI), Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP), Child’s Health Insurance Program (CHIP), Tijdelijke hulp aan behoeftige gezinnen (TANF), hulp bij huisvesting en Verdiend belastingkrediet (EITC).
De federale overheid van de VS geeft geen subsidies aan individuen of gezinnen in nood. Als iemand aanbiedt om u te helpen er een te krijgen, geef die persoon dan geen persoonlijke informatie, het is oplichterij.
Medicaid
Medicaid is een ziektekostenverzekeringsprogramma gericht op mensen met een laag inkomen en ouderen. Zwangere vrouwen, kinderen, gehandicapten en ouderen die onder een bepaalde inkomensgrens vallen, worden gegarandeerd gedekt door het Medicaid-programma. Medicaid wordt alleen aangeboden aan mensen die voldoen aan een specifieke lage-inkomensgrens, en kinderen die niet in aanmerking komen voor Medicaid, hebben hun eigen speciale bijstandsprogramma, het Child’s Health Insurance Program (CHIP). Toen de Affordable Care Act (ACA) van kracht werd, bleek uit gegevens dat beide vormen van gezondheidszorg, CHIP en Medicaid, toenamen onder de ACA.
Aanvullend beveiligingsinkomen (SSI)
Het aanvullende zekerheidsinkomen wordt beheerd door de socialezekerheidsadministratie (SSA) en biedt openbare hulp aan kinderen en volwassenen met een handicap zoals blindheid, neurologische problemen, ademhalingsaandoeningen en groeiachterstand. De volledige lijst met in aanmerking komende handicaps is te vinden op de website van de socialezekerheidsadministratie (SSA).
Volgens de meest recente statistieken van de SSA ontvangen vanaf januari 2021 bijna 8 miljoen mensen elke maand bijna $ 600 aan arbeidsongeschiktheidsinkomen in de vorm van SSI.
Hulpprogramma voor aanvullende voeding (SNAP)
Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP), voorheen bekend als het Food Stamp-programma, wordt beheerd door elke staat en biedt vouchers aan huishoudens met een laag inkomen om voedzaam en goedkoop voedsel te kopen. Miljoenen Amerikanen gebruiken elk jaar SNAP-vouchers om voedsel voor hun huishouden te kopen.
Twee andere programma’s die zijn ontworpen om kinderen en gezinnen te helpen, zijn het speciale aanvullende voedselprogramma voor vrouwen, baby’s en kinderen (WIC) en het kindervoedingsprogramma. Het aanbod van WIC omvat bijna alles wat een moeder en een jong kind nodig hebben om tot de leeftijd van vijf jaar te gedijen. De diensten van WIC omvatten voedsel, educatieve lessen en ondersteuning, vouchers en gezondheidsverwijzingen voor zwangere vrouwen, borstvoeding en postpartumdiensten.
Het Child Nutrition Program is een paraplu die onderdak biedt aan het National School Lunch Program, het School Breakfast Program en het Summer Food Service Program. Al deze programma’s zijn ontworpen om ervoor te zorgen dat kinderen gratis of tegen gereduceerd tarief kunnen ontbijten en lunchen, wanneer de school open is en wanneer deze in de zomer gesloten is.
Snel feit
In november 2020, een jaar dat zwaar werd getroffen door de COVID-19-pandemie, profiteerden meer dan 21 miljoen huishoudens van SNAP-vouchers.
Child’s Health Insurance Program (CHIP)
Child’s Health Insurance Program (CHIP) wordt beheerd door het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services (HHS). Het biedt goedkope gezondheidszorg aan kinderen in huishoudens die anders niet in aanmerking komen voor Medicaid. Dit programma dekt alle voordelen voor kinderen, inclusief tandheelkundige zorg, plus hulp voor speciale behoeften, zoals fysieke, spraak en taal, en ergotherapie en biedt een sterk vangnet voor kinderen in gezinnen met lage inkomens.
TANF
De Amerikaanse regering biedt sociale bijstand door middel van tijdelijke bijstand aan behoeftige gezinnen (TANF). Het congres heeft TANF opgericht om te voorkomen dat uitkeringsontvangers misbruik maken van het welzijnsprogramma door te verplichten dat alle ontvangers binnen twee jaar een baan vinden, anders lopen ze het risico hun bijstandsuitkering te verliezen.
De federale overheid, onder TANF, verstrekt een jaarlijkse bijstandssubsidie van $ 16,5 miljard aan alle staten vanaf 2019. De staten gebruiken hun toegewezen middelen om hun eigen welzijnsprogramma’s uit te voeren. Om de federale subsidie te ontvangen, moeten staten echter ook een deel van hun eigen geld gebruiken om hun individuele programma’s te financieren.
Bijstand bij huisvesting
Het voucherprogramma voor huisvestingskeuze is een federaal programma dat is ontworpen om gezinnen met extreem lage inkomens, gehandicapten en ouderen te helpen toegang te krijgen tot betaalbare en leefbare, dat wil zeggen schone, sanitaire en veilige huurwoningen in veilige wijken op de particuliere markt. Deze vouchers worden uitgegeven door lokale openbare huisvestingsagentschappen (PHA), die de financiering voor deze vouchers ontvangen van het federaal geleide kantoor van het Amerikaanse Department of Housing and Urban Development (HUD).
Personen en gezinnen die in aanmerking komen voor vouchers, mogen overal wonen. Deze vouchers zijn niet beperkt tot gesubsidieerde woonprojecten, maar kunnen worden gebruikt in elke woonwijk die voldoet aan de gezondheids- en veiligheidseisen van PHA. Voucherontvangers moeten onder dit programma hun eigen huisvesting vinden en de huisvestingssubsidie wordt rechtstreeks door de PHA aan de verhuurder van de renale betaald.
Het gezin of de persoon is verantwoordelijk voor het uit eigen zak betalen van het verschil tussen de marktprijs van de huur en het bedrag dat door het voucherprogramma wordt gesubsidieerd. In zeldzame gevallen en onder specifieke vereisten kan een gezin vouchers gebruiken om een bescheiden huis in een betaalbare buurt te kopen. Volgens de HUD-website zou de transactie echter moeten worden geautoriseerd door de PHA.
Verdiend belastingkrediet (EITC)
De belastingvermindering voor het inkomen uit arbeid is bedoeld om personen met een laag tot gemiddeld inkomen en gezinnen te helpen een belastingvoordeel te krijgen. Voor het belastingjaar 2020 komt een gezin dat gezamenlijk belasting indient en drie of meer kinderen heeft, in aanmerking als ze $ 56.844 verdienen. In 2022, wanneer belastingbetalers hun belasting voor 2021 indienen, loopt dat bedrag op tot $ 57.414. Het tegoed in 2021 (voor belastingen in 2020) is $ 538 tot $ 6.660, maar het hangt af van hoe u zich aanmeldt en hoeveel personen ten laste u heeft, en wanneer u uw belasting voor 2021 indient, lopen die bedragen op tot $ 1.502 tot $ 6.728.
Wie komt in aanmerking voor bijstand?
Het welzijn van de overheid is primair gericht op mensen met een laag tot geen inkomen, ouderen en gehandicapten. Welzijn kan bestaan uit subsidies, voedselbonnen, vouchers, Medicaid, gezondheidszorg en hulp bij huisvesting. Het gesubsidieerde programma is alleen beschikbaar voor legale burgers en permanente inwoners van de Verenigde Staten. Federale wetgeving verbiedt staten om subsidies te gebruiken om de meeste legale immigranten te helpen, tenzij ze vijf jaar of langer in het land hebben gewoond.
Een geldig burgerservicenummer (SSN) is nodig om bijstand aan te vragen. In huishoudens met meer dan één lid moeten alle leden een SSN hebben. Personen die een uitkering aanvragen, moeten niet alleen voldoen aan de vereisten van de federale overheid, maar ook aan de vereisten van hun staat. Sommige staten eisen bijvoorbeeld dat de aanvrager een inwoner van die staat is om daar continu te wonen.
De gewenste uitkomsten van mensen op het gebied van welzijn zullen in de eerste plaats afhangen van de omstandigheden waarin ze hulp hebben aangevraagd. Van een verstandelijk of lichamelijk gehandicapte persoon kan niet worden verwacht dat hij na verloop van tijd onafhankelijk wordt, dus een welzijnsprogramma zou voortdurende hulp bieden om zijn levensstandaard te verbeteren. Iemand die geen opleiding heeft genoten, of die momenteel niet in zijn eigen onderhoud kan voorzien, kan ook een uitkering krijgen. In dit geval wordt van de persoon verwacht dat hij een opleiding volgt of stappen zet in de richting van financiële onafhankelijkheid. Voortdurend welzijn is volgens degenen die het verstrekken geen wenselijk resultaat voor deze persoon.
Welzijn FAQs
Wat wordt als welzijn beschouwd?
Elk federaal of deelstaatregeringsprogramma dat financiële steun biedt voor huisvesting, voedsel en gezondheidszorg aan personen en gezinnen die voldoen aan specifieke richtlijnen, zoals een laag tot gemiddeld inkomen.
Wat maakt dat u in aanmerking komt voor een uitkering?
Verschillende welzijnsprogramma’s hebben hun eigen vereisten om in aanmerking te komen, waaronder het voldoen aan inkomensgrenzen, het bewijs leveren dat u een Amerikaans staatsburger bent of een in aanmerking komende niet-staatsburger, en het verstrekken van informatie over de grootte van het gezin.
Waarmee kan welzijn mij helpen?
Welzijnsprogramma’s zijn ontworpen om individuen en gezinnen te helpen veilige en schone huisvesting te vinden, toegang te krijgen tot neonatale, gezondheids- en medische zorg, voedsel te kopen, financiële hulp te bieden voor het dagelijks leven en belastingvoordelen.
Wat zijn welzijnsprogramma’s die de Verenigde Staten hebben?
De volgende welzijnsprogramma’s die in de VS worden aangeboden zijn Medicaid, aanvullend zekerheidsinkomen, aanvullend voedingsondersteuningsprogramma, kinderziekteverzekeringsprogramma, tijdelijke bijstand voor behoeftige gezinnen, huisvestingsbijstand en de inkomstenbelastingvermindering.
Wat is sociaal welzijn?
Een socialezekerheidsstelsel biedt hulp aan mensen in nood, of het nu gaat om individuen of gezinnen. Er zijn verschillende soorten bijstand beschikbaar en voor hoeveel bijstand u in aanmerking komt, hangt af van factoren zoals het land, de regio of de staat waarin u woont. In de VS geeft de federale overheid bijvoorbeeld geld aan elke staat en de welzijnsprogramma’s opereren per staat. In Canada bijvoorbeeld, sturen sommige sociale welzijnsprogramma’s geld rechtstreeks naar de persoon of familie in nood, als ze daarvoor in aanmerking komen.
Het komt neer op
Welzijn omvat een reeks overheidsprogramma’s die zijn ontworpen voor individuen en gezinnen die niet genoeg geld verdienen om een behoorlijke levensstandaard te hebben. Huisvesting, voedsel, medische zorg en financiële hulp voor het dagelijks leven worden allemaal geboden door verschillende sociale welzijnsprogramma’s. Welzijnsprogramma’s worden gefinancierd door de belastingbetaler en helpen mensen in nood het hoofd te bieden aan financiële stress en tegenspoed. Uitkeringsgerechtigden ontvangen vaak een tweewekelijkse of maandelijkse betaling in de vorm van voedselbonnen, vouchers of, in sommige gevallen, rechtstreekse betalingen. Het doel van welzijn is om gezinnen en individuen in nood te ondersteunen terwijl ze werken aan een veiliger financieel leven.