Wat zijn de belangrijkste benchmarks die de banksector volgen?

Benchmarking is een belangrijk instrument in de financiële wereld. Bedrijven, hedgefondsen, onderlinge fondsen, investeerders en andere financiële instellingen kiezen een specifieke benchmark in de branche en proberen het rendement ervan te repliceren of hun eigen prestaties te vergelijken met dat van de benchmark. Natuurlijk moet het businessplan of de investeringsstrategie van het bedrijf hetzelfde of vergelijkbaar zijn met dat van de benchmark om er een waardevolle vergelijking van te maken.

Bedrijven en banken gebruiken ratio’s doorgaans als benchmarks, zoals liquiditeitsratio’s en schuldratio’s, in tegenstelling tot beleggingsondernemingen die doorgaans marktindexbenchmarks gebruiken, zoals de S&P 500. Er zijn natuurlijk uitzonderingen op elk scenario.

De geschikte benchmarks voor het volgen van de prestaties van de banksector zijn afhankelijk van het type bank. Zo worden commerciële banken heel anders geëvalueerd dan banken die alleen retail zijn. Voor kleinere spaar- en kredietinstellingen omvatten standaardbenchmarks de nettorentemarges, de verhouding tussen het eigen vermogen en het balanstotaal en de incassoverhoudingen van debiteuren. Aan de andere kant moeten grote multinationals worden gevolgd met winstverhoudingen, gemiddelde intrinsieke waarden en marktindexen die zijn ontworpen om de algehele prestaties van een sector te volgen.

Andere benchmarks kunnen specifieker worden geselecteerd via Exchange Traded Funds (ETF’s) of onderlinge fondsen. Veel sectoren hebben hun eigen ETF’s die de prestaties van bedrijven als geheel in die sector volgen. De financiële sector kan bijvoorbeeld worden gevolgd door de iShares US Financial Services ETF ( IYG ) en de Vanguard Financials Index ETF ( VFH ). Deze ETF’s bevatten enkele van de grootste Amerikaanse banken, zoals Wells Fargo, Citigroup, Bank of America en JP Morgan Chase.

Het is belangrijk om te kijken welke bedrijven in deze ETF’s zijn opgenomen, aangezien ze vaak bedrijven bevatten buiten de specifieke bancaire sector, maar die passen in de algehele financiële sector. Beide ETF’s omvatten bijvoorbeeld creditcardmaatschappijen.

Sectorbenchmarking

De term ‘benchmark’ wordt veel gebruikt in de financiële literatuur, maar het betekent niet altijd hetzelfde in alle mogelijke situaties. In corporate governance en bedrijfsadvies is benchmarking bijvoorbeeld het proces waarbij een bedrijf de prestaties volgt van en probeert een ander bedrijf na te bootsen, vaak een toonaangevende concurrent. Het management zou het bereiken van deze benchmarks kunnen vaststellen als doelen binnen de context van een financiële langetermijnstrategie voor het bedrijf.

Sectorbenchmarking is anders. Beleggers en analisten kijken naar sectorbenchmarks als referentiepunt. Ze kunnen de prestatie van hun portefeuilles of een specifiek aandeel vergelijken met de algemene prestatie van een hele sector. In termen van benchmarking van de banksector betekent dit het volgen van marktindexen die zijn gekoppeld aan de financiële dienstensector. Industrieën zoals het bankwezen, verzekeringen en andere zullen waarschijnlijk worden opgenomen.

Een banksectorindex is ontworpen om de beursprestaties van grote bankbedrijven te volgen. De Dow Jones heeft specifieke subindexen, zoals de US Financials Index, gebaseerd op bedrijven met grote marktkapitalisaties die worden verhandeld op de New York Stock Exchange. Het voorbeeld van de twee ETF’s, IYG en VFH, zou ook een voorbeeld zijn van sectorbenchmarking. Het is een manier om appels en appels te vergelijken wanneer we kijken naar het eigen portfolio en het specifieke marktsegment.

Fundamentals of Banking

Banken zijn niet allemaal homogeen, dus elke fundamentele maatstaf weerspiegelt beter bij sommige bedrijven dan bij andere. De meeste banken maken zich zorgen over hun nettorentemarges, waarbij wordt gekeken naar de rente die wordt verdiend bij het uitlenen van geld versus de rente die wordt uitbetaald op klantendeposito’s. Andere belangrijke ratio’s die als benchmarks kunnen worden gebruikt, zijn onder meer het rendement op activa, voorzieningen voor kredietverliezen en het rendement op eigen vermogen. Een van de belangrijkste benchmarks om te beoordelen bij het vergelijken van banken zijn de solvabiliteitsratio ‘s. Dit helpt te bepalen hoe liquide een bank is en of ze over de middelen beschikken om aan hun langetermijnverplichtingen te voldoen en klantendeposito’s terug te betalen.

Er zijn veel andere ratio’s die beleggers als benchmarks kunnen gebruiken bij het volgen van de prestaties van een bank. Over het algemeen zal een sector waarschijnlijk consistenter correleren met algemene economische prestaties dan individuele bedrijven. Beleggers moeten ook het rentebeleid, de maatregelen van de Federal Reserve en de waarde van dure activa in de gaten houden, aangezien deze van invloed zijn op de prestaties van individuele bedrijven.

Het komt neer op

Er zijn veel verschillende benaderingen om de banksector te benchmarken. Het gebruik van ratio’s om het ene bedrijf met het andere te vergelijken, is uitermate nuttig om de financiële gezondheid van dat bedrijf te meten en hoe het presteert in vergelijking met zijn branchegenoten. Een marktindex, die vaak wordt benaderd via op de beurs verhandelde fondsen, is een ander type benchmark dat kan worden gebruikt om bedrijven te vergelijken met de prestaties van de sector als geheel. Hoe dan ook, het is belangrijk om ervoor te zorgen dat wat u vergelijkt vergelijkbaar is in gedeelde kenmerken om ervoor te zorgen dat uw analyse nauwkeurig is.