Risico’s verbonden aan financiële markten

Risico is een term die vaak wordt gehoord in de wereld van beleggen, maar het is niet altijd duidelijk gedefinieerd. Het kan per activaklasse of financiële markt verschillen en de lijst met risico’s omvat risico ‘s van wanbetaling, tegenpartijrisico’s en renterisico’s. Volatiliteit wordt soms door elkaar gebruikt met risico, maar de twee termen hebben heel verschillende betekenissen. Bovendien, terwijl sommige risico’s betrekking hebben op slechts één bedrijf, zijn andere relevant voor specifieke industrieën, sectoren of zelfs hele economieën.

Systemisch en niet-systemisch risico

Risico’s zijn doorgaans een van de twee typen: systemisch of niet-systemisch. Een systeemrisico is een risico dat zich voordoet binnen een bedrijf of een groep bedrijven en dat verwoesting kan veroorzaken in een hele bedrijfstak, sector of economie. De financiële crisis van 2007-2008 is een voorbeeld, waarbij een handjevol grote instellingen het hele financiële systeem bedreigde. Dit leidde tot het adagium ” too big to fail ” omdat veel van de grote banken te belangrijk werden geacht en dus een reddingsoperatie van de Amerikaanse regering nodig hadden.

Niet-systeemrisico heeft betrekking op één partij of bedrijf en wordt ook wel onsystemisch of diversifieerbaar risico genoemd. Een bedrijf kan bijvoorbeeld het risico lopen op aanzienlijke verliezen als gevolg van gerechtelijke procedures. Als dat het geval is, kunnen de aandelen kwetsbaar zijn als het bedrijf veel geld verliest door een ongunstige uitspraak van de rechtbank. Dit risico treft waarschijnlijk slechts één bedrijf en niet een hele bedrijfstak. Er wordt gezegd dat de diversificatie van een portefeuille de beste manier is om niet-systeemrisico’s te beperken.

Beweeglijkheid

Volatiliteit is de snelheid van beweging in de prijs van een actief. Een hogere volatiliteit duidt op grotere bewegingen en grotere veranderingen in de waarde van een actief. Volatiliteit is een niet-directionele waarde – een actief met een hogere volatiliteit heeft een even grote kans om een ​​grotere stijging te maken als een daling, wat betekent dat ze een grotere impact hebben op de waarde van een portefeuille. Sommige beleggers houden van volatiliteit, terwijl anderen het zoveel mogelijk proberen te vermijden. Hoe dan ook, een instrument met een hoge volatiliteit brengt een groter risico met zich mee in neergaande markten omdat het grotere verliezen lijdt dan het actief met een lage volatiliteit.

Tegenpartijrisico

Tegenpartijrisico is de mogelijkheid dat een contractpartij in gebreke blijft bij het nakomen van een overeenkomst. Het is bijvoorbeeld een risico bij een credit default swap-instrument. Credit swaps vertegenwoordigen de uitwisseling van kasstromen tussen twee partijen en zijn doorgaans gebaseerd op veranderingen in de onderliggende rentetarieven. Het in gebreke blijven van tegenpartijen op swapovereenkomsten was een van de belangrijkste oorzaken van de financiële crisis van 2008.

Tegenpartijrisico kan ook een factor zijn bij het omgaan met andere derivaten zoals opties en futures-contracten, maar het clearinghouse zorgt ervoor dat aan de voorwaarden van een contract wordt voldaan als een van de partijen in financiële problemen komt. Het tegenpartijrisico kan van invloed zijn op obligaties, handelstransacties of andere instrumenten waarbij de ene partij afhankelijk is van de andere om aan financiële verplichtingen te voldoen.

Wanbetalingsrisico en renterisico

Het wanbetalingsrisico wordt meestal geassocieerd met obligatiemarkten en vastrentende markten. Het risico bestaat dat een lener zijn leningsverplichtingen niet nakomt en de uitstaande bedragen aan de uitlener niet betaalt. Over het algemeen resulteert een grotere kans op wanbetaling in een hoger bedrag aan rente dat op een obligatie wordt betaald. Er is dus een afweging tussen risico en beloning die beleggers in overweging moeten nemen bij het bekijken van obligatierendementen.

Renterisico verwijst naar de potentiële verliezen op investeringen als gevolg van stijgende rentetarieven. Het valt vooral op bij het beleggen in obligaties, aangezien de prijs van een obligatie doorgaans daalt naarmate de rente stijgt. Dat komt omdat obligaties een vast percentage betalen en, naarmate de rente stijgt, bestaande obligaties moeten concurreren met nieuwere obligaties die tegen hogere tarieven worden uitgegeven. Om dit te kunnen doen, moet de prijs van de oudere obligatie dalen, en dat is het risico van het aanhouden van obligaties naarmate de rente stijgt.