Wat veroorzaakt een negatieve terminale groeisnelheid?

Beleggers kunnen verschillende formules gebruiken bij het berekenen van de eindwaarde van een bedrijf, maar ze laten allemaal – in theorie althans – een negatieve terminale groeisnelheid toe. Dit zou gebeuren als de kosten van toekomstig kapitaal hoger zouden zijn dan het aangenomen groeipercentage. In de praktijk bestaan ​​negatieve eindwaarderingen echter niet zo lang. De waarde van het eigen vermogen van een bedrijf kan alleen realistisch tot nul dalen en eventuele resterende verplichtingen zouden in een faillissementsprocedure worden opgelost.

Aangezien de eindwaarde voor altijd wordt berekend (voor altijd in de tijd verlengd), zou een bedrijf zwaar gesubsidieerd moeten worden door de overheid of eindeloze kasreserves moeten hebben om een ​​negatief groeipercentage te ondersteunen.

Hoe terminale groeisnelheidwaarden worden berekend

De eindwaarde van een bedrijf is een schatting van de toekomstige waarde die hoger ligt dan de verwachte cashflow. Er zijn verschillende modellen om een ​​eindwaarde te berekenen, waaronder de perpetuity-groeimethode en het Gordon groeimodel.

Het Gordon-groeimodel heeft een unieke manier om de terminale groeisnelheid te bepalen. Andere berekeningen van de eindwaarde zijn volledig gericht op de omzet van het bedrijf en negeren macro-economische factoren, maar de Gordon-groeimethode omvat een volledig subjectief eindgroeipercentage op basis van alle criteria die de belegger zou willen.

Het tempo van de cashflowgroei kan bijvoorbeeld verband houden met de verwachte bbp-groei of inflatie. Het kan willekeurig worden vastgesteld op drie procent. Dit aantal wordt vervolgens toegevoegd aan de winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA). Vervolgens wordt het resulterende aantal gedeeld door de gewogen gemiddelde kapitaalkosten (WACC) minus hetzelfde terminale groeipercentage.

De meeste academische interpretaties van terminale waarde suggereren dat stabiele terminale groeipercentages lager moeten zijn dan of gelijk moeten zijn aan de groeisnelheid van de economie als geheel. Dit is een van de redenen waarom het BBP wordt gebruikt als benadering voor het Gordon-groeimodel.

Nogmaals, er is geen conceptuele reden om aan te nemen dat dit groeipercentage negatief zou kunnen zijn. Een negatief groeipercentage houdt in dat het bedrijf elk jaar een deel van zichzelf zou liquideren totdat het uiteindelijk zou verdwijnen, waardoor de keuze om te liquideren aantrekkelijker wordt. Het enige geval dat dit haalbaar lijkt, is wanneer een bedrijf langzaamaan wordt vervangen door nieuwe technologie.

Waarom het moeilijk is om dalende bedrijven te waarderen met terminale groeimodellen

Dalende of noodlijdende bedrijven zijn voor beleggers niet gemakkelijk te waarderen met terminale groeimodellen. Het is heel goed mogelijk dat zo’n bedrijf nooit een gestage groei zal halen. Desalniettemin heeft het voor beleggers geen zin om die veronderstelling te maken wanneer de huidige kapitaalkosten hoger zijn dan de huidige inkomsten.

Een negatieve groei is vooral lastig bij jonge, complexe of cyclische bedrijven. Beleggers kunnen redelijkerwijs niet vertrouwen op het gebruik van bestaande kapitaalkosten of herbeleggingspercentages, dus moeten ze misschien risicovolle veronderstellingen maken over toekomstige vooruitzichten.

Telkens wanneer een investeerder een bedrijf tegenkomt met een negatieve nettowinst in verhouding tot de kapitaalkosten, is het waarschijnlijk het beste om te vertrouwen op andere fundamentele instrumenten buiten de terminale waardering.