Staats- versus federaal gecharterde kredietverenigingen: wat is het verschil?
In de Verenigde Staten zijn kredietverenigingen onderverdeeld in twee categorieën: door de staat gecharterd en federaal gecharterd. Hoewel ze veel kenmerken, vereisten en doelen gemeen hebben, heeft het verschil in charters invloed op de regulering en benoeming van een bepaalde kredietunie.
Door de staat gecharterde kredietverenigingen vallen onder de regelgevende autoriteit van de afdeling financiële diensten van hun respectievelijke staat. Federaal gecharterde kredietverenigingen hebben allemaal het woord “federaal” in hun naam en vallen onder de regelgevende autoriteit van de National Credit Union Administration (NCUA).
Belangrijkste leerpunten
- Kredietverenigingen zijn financiële instellingen die bankdiensten aanbieden die zijn opgericht door, eigendom zijn van en beheerd worden door hun deelnemers.
- Kredietverenigingen zijn ondernemingen zonder winstoogmerk met een belastingvrije status.
- Een federale kredietvereniging (FCU) is een kredietvereniging die wordt gereguleerd en gecontroleerd door de National Credit Union Association (NCUA).
- Staatskredietverenigingen houden zich in plaats daarvan aan staatsspecifieke voorschriften en richtlijnen, maar niet alle staten hebben dergelijke wetten.
Door de staat gecharterde kredietverenigingen
Er zijn enkele voordelen aan staatshandvesten voor kredietverenigingen. Ten eerste hebben federale kredietverenigingen voorschriften voor maximale rentetarieven, terwijl verschillende staten mogelijk hogere limieten of helemaal geen limieten hebben voor rentetarieven. Bovendien hebben de regelgevende instanties van de staat vaak een veel grotere mate van bekendheid met hun lokale kredietverenigingen dan de NCUA geniet van federaal gecharterde kredietverenigingen.
Niet alle staten regelen of reguleren kredietverenigingen. Arkansas, Delaware, South Dakota, Wyoming en het District of Columbia hebben geen staatsspecifieke charters, wat betekent dat alle kredietverenigingen die binnen de grenzen van die staten opereren federaal gecharterd moeten zijn.
Sommige, maar niet alle, door de staat gecharterde kredietverenigingen hebben een depositoverzekering die wordt ondersteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse regering. Sommige staatswetten vereisen dat door de staat gecharterde kredietverenigingen federaal verzekerd zijn. De NCUA verzekert door de staat gecharterde kredietverenigingen die op zoek zijn naar en in aanmerking komen voor een federale verzekering.
Federaal gecharterde kredietverenigingen
Hoewel ze het woord “federaal” in hun naam opnemen, worden federale kredietverenigingen (FCU’s) niet beheerd door de federale overheid. Niet alleen zijn al deze organisaties gereguleerd door de NCUA, maar ze zijn ook verzekerd door het National Credit Union Share Insurance Fund (NCUSIF).
In 1970 richtte het Congres de NCUSIF op, die wordt beheerd door de NCUA, om rekeningen van ledenaandelen bij federaal verzekerde kredietverenigingen te verzekeren. Net als de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) voor banken, wordt de NCUSIF ondersteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse overheid.
Het National Credit Union Share Insurance Fund (NCUSIF) beschermt rekeningen bij federaal verzekerde kredietverenigingen tot $ 250.000; de dekking van $ 250.000 is van toepassing op elke aandeelhouder, voor elke categorie van rekeningeigendom, per verzekerde kredietvereniging.
Wat zijn kredietverenigingen?
Kredietverenigingen zijn financiële spaar- en kredietcoöperaties zonder winstoogmerk waarvan de leden ook mede-eigenaar zijn, waardoor ze zich onderscheiden van echte tussenpersonen zoals banken. Veel kredietverenigingen worden beschouwd als meer “gemeenschapsgericht” en hebben aanzienlijk andere operationele doelstellingen dan andere spaar- en kredietinstellingen.
In de Verenigde Staten zijn kredietverenigingen organisaties zonder winstoogmerk, die zijn vrijgesteld van belasting, die zijn opgericht met de Federal Credit Union Act van 1934. Alle kredietverenigingen zijn ofwel gecharterd door de federale overheid of een deelstaatregering. Om hun belastingvrije status te behouden, zijn ze beperkt tot het verstrekken van lidmaatschap aan eng gedefinieerde segmenten van de bevolking (kerkgroepen, vakbonden, specifieke beroepen, enz.).
Het is echter mogelijk dat verschillende kredietverenigingen fuseren en hun toegestane bevolkingssegmenten combineren, wat betekent dat veel kredietverenigingen brede lidmaatschappen hebben. De raad van bestuur voor kredietverenigingen wordt gekozen door al haar leden, en de leden hebben stemmen in de beslissingen die door hun kredietvereniging worden genomen.
Uiteindelijk zijn de verschillen tussen staats- en federaal gecharterde kredietverenigingen veel minder groot dan het verschil tussen kredietverenigingen en banken.