Grondstof versus product: wat is het verschil?
Grondstof versus product: een overzicht
Hoewel ze vaak door elkaar worden gehaald en door elkaar kunnen worden gebruikt, zijn de termen commodity en product heel verschillend. Een grondstof is een grondstof die wordt gebruikt om eindproducten te vervaardigen. Een product daarentegen is het eindproduct dat aan de consument wordt verkocht.
Zowel grondstoffen als producten maken deel uit van het productie- en fabricageproces; het belangrijkste verschil is waar ze zich in de keten bevinden. Grondstoffen bevinden zich doorgaans in de vroege productiestadia, terwijl producten in de eindfase vallen.
Belangrijkste leerpunten
- Een grondstof is een grondstof die in het productieproces wordt gebruikt om eindproducten te vervaardigen, terwijl een product een eindproduct is dat aan consumenten wordt verkocht.
- Er wordt geen waarde toegevoegd aan een product dat kan worden verbouwd, gewonnen of gedolven.
- Grondstoffen worden op beurzen verhandeld via futurescontracten, aandelen en ETF’s, en kunnen ook in hun fysieke staat worden gekocht en verkocht.
- Producten worden op de markt verkocht voor consumptie door de gemiddelde consument en zijn ook terug te vinden in beleggingsportefeuilles.
Gemeengoed
Een grondstof is een basisgoed dat als input wordt gebruikt bij de productie van goederen en diensten. Dat betekent dat bedrijven grondstoffen gebruiken in het productieproces om er alledaagse goederen van te maken. Goederen zijn te vinden in de meeste goederen die in de handen van de consument terechtkomen, waaronder banden, thee, rundergehakt, sinaasappelsap en kleding.
De meest voorkomende grondstoffen zijn koper, ruwe olie, tarwe, koffiebonen en volatieler dan andere vanwege de onvoorspelbare risico’s, waaronder het weer. Aan de andere kant worden harde grondstoffen gewonnen en gewonnen, zoals olie, aardgas en edele metalen. Al deze grondstoffen vormen een belangrijk onderdeel van de termijnmarkt.
Met de technologische vooruitgang zijn er zelfs nieuwere vormen van goederen. Deze omvatten vreemde valuta, minuten voor mobiele telefoons en bandbreedte.
Er is weinig of geen verschil tussen waren. Ze worden uit hun natuurlijke staat gehaald en, indien nodig, opgevoed om te voldoen aan minimale marktnormen. Er wordt geen waarde aan de waar toegevoegd en alle waren van hetzelfde goed worden voor dezelfde prijs verkocht, ongeacht de producent.
De meeste wereldwijd verhandelde grondstoffen hebben gevestigde markten en worden voornamelijk op beurzen verhandeld in de vorm van futures; contracten om de grondstof tegen een bepaalde tijd in de toekomst tegen een bepaalde prijs te kopen of verkopen. De afwikkeling van een contract betekent de levering van een werkelijk actief of contant geld. Het verhandelen van grondstoffen heeft het potentieel voor aanzienlijke marktvolatiliteit. Beurzen standaardiseren het bedrag en de kwaliteit van de goederen die worden verhandeld.
De Chicago Board of Trade (CBOT) is een van ’s werelds oudste grondstoffenbeurzen, waar landbouw- en financiële contracten worden verhandeld.2
Afgezien van de termijnmarkt, kunnen grondstoffen ook via aandelen worden verhandeld. Beleggers kunnen aandelen kopen en verkopen van bedrijven die verband houden met een specifieke grondstof. Een investeerder die een positie in een olie- en gasbedrijf wil innemen, kan zijn aandelen kopen. Met Exchange Traded Funds (ETF’s) kunnen beleggers ook een positie innemen in een grondstof zonder rechtstreeks in futurescontracten te beleggen. Beleggers kunnen ook fysieke goederen kopen, zoals goud of zilver.
Aangezien grondstoffen op beurzen worden verhandeld, zijn er veel verschillende factoren die hun prijzen beïnvloeden. De belangrijkste oorzaak van de grondstofprijzen is vraag en aanbod. In het geval van olie, wanneer de vraag toeneemt, zal de prijs stijgen, maar wanneer het aanbod toeneemt, daalt de prijs. Politiek, economische onzekerheid en andere zaken, zoals het weer, kunnen ook een grote invloed hebben op de prijzen.
Product
Een product kan worden gedifferentieerd en waarde kan worden toegevoegd door de fabrikant en door middel van branding en marketing. Producten worden gemaakt met grondstoffen en worden vervolgens op de markt gebracht en verkocht aan consumenten.
Producten, ook wel consumptiegoederen of eindproducten genoemd, worden gekocht voor consumptie door de gemiddelde consument.
Producten worden doorgaans geclassificeerd als duurzame of verbruiksgoederen. Duurzame consumptiegoederen, zoals apparaten, meubels en sieraden, gaan over het algemeen lang mee en worden niet vaak gekocht. Verbruiksgoederen, waaronder gas, kruidenierswaren en tabaksproducten, worden snel gebruikt of moeten regelmatig worden vervangen.
Producten worden ook verhandeld en in veel beleggingsportefeuilles aangetroffen. Bedrijven die verbruiksgoederen produceren, worden over het algemeen als veilige investeringen beschouwd op basis van hun relatieve stabiliteit en historische prestaties.
Omdat mensen zelfs in een haperende economie nog steeds basisgoederen moeten kopen, blijft de vraag naar verbruiksgoederen sterk door economische of marktschommelingen. Ondanks hun stabiliteit zijn verbruiksgoederen gevoelig voor concurrentie en voor veranderingen in de prijzen van de goederen die worden gebruikt om de verbruiksgoederen te maken.
Speciale overwegingen
Het idee van differentiatie doet zich voor binnen commodities en producten. Producten worden niet gedifferentieerd als ze op afzonderlijke maar vergelijkbare grondstoffenmarkten opereren. Een slager die biologisch rundvlees verkoopt, biedt bijvoorbeeld geen gedifferentieerd product aan dan een slager die niet-biologisch rundvlees verkoopt. De slager die biologisch rundvlees verkoopt, opereert eerder op een gedifferentieerde grondstoffenmarkt.
De enige manier waarop de biologische runderslager een gedifferentieerd product kan aanbieden, is als ze een andere waarde bieden dan andere biologische runderslagerijen. De eerste biologische runderslager kan zijn product bijvoorbeeld onderscheiden van andere biologische runderslagerijen door de unieke manier waarop ze hun rundvlees snijden op de markt te brengen, wat een unieke smaak geeft, terwijl andere biologische runderslagerijen alleen traditionele methoden gebruiken die geen unieke smaak geven. smaak. De eerste slager heeft zijn product door deze techniek en de marketing ervan onderscheiden van zijn concurrent.