Investeringsbanken versus commerciële banken: wat is het verschil?
Investeringsbanken en commerciële banken vertegenwoordigen twee divisies van de banksector en elk type biedt aanzienlijk verschillende diensten.
Investeringsbanken versnellen de aan- en verkoop van obligaties, aandelen en andere investeringen, en helpen bedrijven bij het doen van beursintroducties (IPO’s) wanneer ze voor het eerst naar de beurs gaan en aandelen verkopen. Commerciële banken treden op als beheerders van depositorekeningen van bedrijven en particulieren, hoewel ze zich voornamelijk richten op zakelijke rekeningen, en ze openbare leningen verstrekken van het gestorte geld dat ze aanhouden.
Sinds de financiële crisis en de economische neergang die in 2008 begonnen, zijn veel entiteiten die investment banking en commercial banking combineren, onder intensieve controle komen te staan. Er is veel discussie over de vraag of de twee divisies van de banksector onder één dak moeten opereren of dat de twee het beste gescheiden kunnen worden gehouden.
Belangrijkste leerpunten
- Investeringsbanken en commerciële banken bieden verschillende diensten aan en zijn gespecialiseerd in verschillende financiële activiteiten.
- Investeringsbanken onderschrijven nieuwe schuldbewijzen en aandelen, helpen bij de verkoop van effecten en stimuleren fusies en overnames, reorganisaties en makelaardij.
- Commerciële banken verstrekken leningen aan mensen en kleine bedrijven en bieden betaal- en spaarrekeningen en depositocertificaten aan.
- De meeste financiële dienstverleners opereren als een investeringsbank of een commerciële bank, hoewel sommige functies combineren.
Investeringsbanken
Investeringsbanken zijn voornamelijk financiële tussenpersonen die bedrijven helpen bij het opzetten van beursintroducties, het verkrijgen van schuldfinanciering, het onderhandelen over fusies en overnames en het faciliteren van bedrijfsreorganisaties. Investeringsbanken treden ook op als makelaar of adviseur voor institutionele klanten.
Grote investeringsbanken zijn onder meer JPMorgan Chase (JPM), Goldman Sachs (GS), Morgan Stanley (MS), Credit Suisse (CS) en Deutsche Bank (DB). Klanten zijn onder meer bedrijven, pensioenfondsen, andere financiële instellingen, overheden en hedgefondsen. Veel zakenbanken hebben ook retailactiviteiten voor kleine, individuele klanten.
Commerciele banken
Commerciële banken nemen deposito’s aan, bieden controle- en debetrekeningdiensten en verstrekken zakelijke, persoonlijke en hypotheekleningen. Ze bieden ook basisbankproducten aan, zoals depositocertificaten (cd’s) en spaarrekeningen aan particulieren en kleine bedrijven. De meeste mensen hebben een commerciële bankrekening in plaats van een investeringsbankrekening voor hun persoonlijke bankbehoeften.
Commerciële banken verdienen grotendeels geld door leningen te verstrekken en rente-inkomsten uit de leningen te halen. Klantenrekeningen, inclusief betaal- en spaarrekeningen, verschaffen het geld voor de banken om leningen te verstrekken.
Klanten houden van commerciële banken omdat hun geld is verzekerd tot $ 250.000 per inlegger en wordt gereguleerd door de overheid, maar de rente die op rekeningen wordt verdiend, is weinig tot niets, vooral in vergelijking met onderlinge fondsen, aandelen en andere investeringen.
Belangrijkste verschillen
Commerciële banken worden sterk gereguleerd door federale autoriteiten zoals de Federal Reserve en de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC). Commerciële banken zijn verzekerd door de federale overheid om de bescherming van klantenrekeningen te behouden en een bepaald niveau van veiligheid te bieden. Investeringsbanken verschillen omdat ze veel losser worden gereguleerd door de Securities and Exchange Commission (SEC). De Commissie biedt minder bescherming aan klanten en geeft investeringsbanken een aanzienlijke mate van operationele vrijheid.
De relatieve zwakte van overheidsregulering, samen met het specifieke bedrijfsmodel, geeft investeringsbanken een hogere tolerantie voor en blootstelling aan risico’s. Commerciële banken hebben een veel lagere risicodrempel. Commerciële banken hebben de impliciete plicht om in het belang van hun klanten te handelen. Meer overheidscontrole op commerciële banken verlaagt ook hun risicotolerantie.
Speciale overwegingen
Historisch gezien hebben instellingen die commercieel en investeringsbankieren combineren met scepsis bekeken. Sommige analisten hebben dergelijke entiteiten in verband gebracht met de economische depressie die plaatsvond in het begin van de 20e eeuw. In 1933 werd de Glass-Steagall Act aangenomen en deze autoriseerde een volledige en totale scheiding van alle investeringsactiviteiten en commerciële bankactiviteiten.
Glass-Steagall is in 1999 grotendeels opgeheven. Sinds die tijd hebben banken zich met beide soorten bankieren beziggehouden. Ondanks de wettelijke vrijheid om hun activiteiten uit te breiden, hebben de meeste van de grootste Amerikaanse bankinstellingen ervoor gekozen om als commerciële of investeringsbank te opereren.
Er zijn enkele voordelen voor IPO, en vervolgens zijn commerciële divisie gebruiken om een royale kredietlijn aan het nieuwe bedrijf te bieden. Dit stelt het bedrijf in staat om een snelle groei te financieren en bijgevolg zijn aandelenkoers te verhogen. Een combinatiebank profiteert bovendien van de voordelen van meer handel, wat provisie-inkomsten oplevert.