Wie is eigenaar van de beurzen?

Beurzen zijn niet zoals andere bedrijven. De prestaties van de nationale beurzen worden vaak gezien als een maatstaf voor de gezondheid van de economie van een land, of op zijn minst het enthousiasme van investeerders voor de vooruitzichten van het land. Nationale uitwisselingen spelen ook een ondergewaardeerde beleidsrol bij het bepalen van de noterings- en nalevingsnormen voor bedrijven die openbaar willen worden. Bovendien is er een vaag maar reëel gevoel dat nationale trots vaak op de een of andere manier verbonden is met beurzen.

Met dat in gedachten trekken consolidatiebewegingen in de beurssector nogal wat aandacht, in positieve of negatieve zin. De Europese Unie blokkeerde in 2011 een voorgenomen fusie van de Deutsche Borse met NYSE-Euronext (NYSE: NYX ) omdat het nieuwe bedrijf een virtueel monopolie zou hebben op de verkoop van derivaten in Europa. In hetzelfde jaar ging een bod op de London Stock Exchange (of beter gezegd zijn partner London Stock Exchange Group) om TMX Group (eigenaar van de Toronto Stock Exchange) over te nemen niet door toen de aandeelhouders van Toronto het verwierpen.

Het eigendom van de rest van ’s werelds belangrijkste beurzen is een allegaartje, variërend van beursgenoteerde bedrijven tot overheidseigendom.

NYSE Euronext

NYSE Euronext is een beursgenoteerd bedrijf dat is genoteerd in de S&P 100 Index en claimt elke handelsdag $ 100 miljard in effecten te verhandelen.

De naam zegt het al: het is eigenaar van de NYSE en de Europese beurzen in Parijs, Amsterdam, Brussel en Lissabon.

Het is verreweg de grootste beurs in termen van zowel beurskapitalisatie als op de beurs verhandelde waarde. Ooit volledig in handen van haar leden op de vloer, ging de NYSE in 2006 naar de beurs na de overname van Archipelago en vervolgens Euronext in 2007.

Nasdaq Inc.

Nasdaq Inc. is qua waarde de op een na grootste openbare effectenbeurs en staat ook op nummer twee in termen van verhandelde waarde.

In de VS is het eigenaar van de beurzen van Philadelphia en Boston, evenals zijn naamgenoot Nasdaq.

NASDAQ verwierf in 2008 zeven Scandinavische en Baltische beurzen, gezamenlijk bekend als de OMX Group, maar werd afgewezen in een poging het moederbedrijf van de London Stock Exchange over te nemen.

Nasdaq Inc. is een beursgenoteerd bedrijf.

Tokyo Stock Exchange

De op twee na grootste beurs ter wereld is ook de grootste die niet openbaar wordt verhandeld. Hoewel de Tokyo Stock Exchange is georganiseerd als een naamloze vennootschap, worden de aandelen nauw gehouden door lidfirma’s zoals banken en makelaars.

Daarentegen wordt de kleinere Osaka Stock Exchange openbaar verhandeld, wat misschien past bij lang gekoesterde Japanse stereotypen dat Osaka meer ondernemend en minder verborgen is dan Tokio.

London Stock Exchange

De op drie na grootste beurs ter wereld is eigendom van de London Stock Exchange Group, die zelf een beursgenoteerd bedrijf is.

De geschiedenis van een bedrijf vindt zijn oorsprong in een joint genaamd Jonathan’s Coffee House, waar de prijzen van stuks van acht werden gepost in 1698. Het bedrijf nam een ​​grote vlucht tot de introductie van de telegraaf rond 1840.

Beurs van Hong Kong

De op twee na grootste beurs van Azië is een dochteronderneming van Hong Kong Exchanges and Clearing Ltd, een beursgenoteerd bedrijf dat ook eigenaar is van de Hong Kong Futures Exchange en de Hong Kong Securities Clearing Company.

Shanghai Stock Exchange

Dit is de grootste effectenbeurs ter wereld die nog steeds eigendom is van en gecontroleerd wordt door een overheid, met name door de China Securities Regulatory Commission. De Shanghai-beurs wordt geëxploiteerd als een non-profitorganisatie en is misschien wel een van de meest restrictieve van de belangrijkste beurzen in termen van notering en handelscriteria.

Bombay Stock Exchange en National Stock Exchange of India

Samen met de Tokyo Stock Exchange zijn de belangrijkste beurzen van India een terugkeer naar de manier waarop de meeste beurzen zichzelf organiseerden. Hoewel de National Stock Exchange of India wordt gedemutualiseerd, is deze nog steeds grotendeels in handen van banken en verzekeringsmaatschappijen. De Bombay Stock Exchange is voor ongeveer 40% in handen van makelaars, terwijl andere externe investeerders en binnenlandse financiële instellingen de rest bezitten.

Andere belangrijke uitwisselingen

Natuurlijk draait de handels- en investeringswereld niet alleen om aandelen. Derivaten zijn erg lucratief voor uitwisselingen. In de Verenigde Staten werd de Chicago Mercantile Exchange (CME) in 2000 gedemutualiseerd, openbaar gemaakt en uiteindelijk de Chicago Board of Trade en NYMEX overgenomen. CME Group is nu een belangrijke speler in de wereld van futures en derivaten. Aan de optiezijde handelt de Chicago Board Options Exchange (CBOE) ook openbaar als CBOE Holdings.

Eurex is een belangrijke derivatenbeurs die eigendom is van Deutsche Borse en SIX Swiss Exchange, terwijl de London Metal Exchange particulier eigendom is van haar leden via LME Holdings Ltd.

Last but not least, de Tokyo Commodity Exchange is gestructureerd op een manier die vergelijkbaar is met de TSE en is voornamelijk eigendom van de banken, makelaardijen en handelsbedrijven in grondstoffen die er zaken via doen.

Het komt neer op

De eigenaren van beurzen kunnen van bedrijven eisen dat ze noteringskosten betalen, dat handelaren betalen voor markttoegang en dat beleggers transactiekosten betalen. Het is dan ook niet geheel verwonderlijk dat er in deze ruimte zoveel consolidatieactiviteit heeft plaatsgevonden.

Hoewel deze transacties interessant zijn, hebben ze weinig voordelen voor de individuele belegger. Het verhandelen van aandelen die aan buitenlandse beurzen zijn genoteerd, blijft moeilijk en duur voor Amerikaanse beleggers en geen enkele fusie zal daar verandering in brengen.

In de tussentijd lijkt het erop dat er op de aandelenmarkt een onmiskenbare trend is naar meer wereldwijde integratie en minder kleine onafhankelijke operatoren.