Waarom de schuld / EBITDA-ratio cruciaal is voor junk-obligaties
De schuld / EBITDA ratio van een bedrijf meet het vermogen om zijn opgelopen schuld af te betalen, wat cruciaal is voor junk-obligaties. Het is een handig hulpmiddel voor beleggers die proberen in te schatten hoe waarschijnlijk het is dat een uitgevende instelling aan zijn verplichtingen zal voldoen. EBITDA staat voor winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie, dus de schuld / EBITDA-ratio kan een ander beeld geven dan alleen de winst.
BELANGRIJKSTE LEERPUNTEN
- De schuld / EBITDA-ratio van een bedrijf meet het vermogen om zijn opgelopen schuld af te betalen, wat cruciaal is voor junk-obligaties.
- EBITDA staat voor winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie, dus de schuld / EBITDA-ratio kan een ander beeld geven dan alleen de winst.
- Wanneer de schuld / EBITDA-ratio van een emittent hoog is, hebben agentschappen de neiging om de ratings van een bedrijf te verlagen, omdat dit wijst op mogelijke problemen bij het betalen van schulden.
- Agentschappen beoordelen de obligaties van een bedrijf meestal alleen als ‘investment grade’ als de schuld / EBITDA-ratio lager is dan twee.
- Een extreem hoge nettoschuld / EBITDA-ratio betekent dat een bedrijf geen toegang meer heeft tot kredietmarkten, zelfs niet tegen de tarieven van hoogrentende junk-obligaties.
De schuld / EBITDA-ratio en kredietratings
Schuld / EBITDA is een van de belangrijkste financiële maatstaven die door kredietbeoordelaars worden gebruikt om het wanbetalingsrisico van een emittent te bepalen. De meest invloedrijke kredietbeoordelaars zijn Standard & Poor’s, Moody’s en Fitch Ratings. Wanneer de schuld / EBITDA-ratio van een emittent hoog is, hebben agentschappen de neiging om de ratings van een bedrijf te verlagen, omdat dit wijst op mogelijke problemen bij het betalen van schulden. Anderzijds wijst een lage schuld / EBITDA-ratio op het tegenovergestelde. Een bedrijf met een lage schuld / EBITDA-ratio zou gemakkelijk in staat moeten zijn om zijn schulden goed te maken, dus het zal waarschijnlijk een hogere kredietwaardigheid krijgen.
De schuld / EBITDA-ratio illustreert hoe direct het verband is tussen de schuldenlast van een emittent en zijn kredietwaardigheid. Junkbonds zijn vastrentende effecten van emittenten met een kredietrating van “BB” of lager bij S&P of “Ba” of lager bij Moody’s.2 Deze obligaties worden juist junk genoemd vanwege hun hogere wanbetalingsrisico en lagere kredietwaardigheid. Dit hogere wanbetalingsrisico staat in directe correlatie met het schuldniveau in verhouding tot de winst van de onderneming vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie.
Obligaties van beleggingskwaliteit
Hoe hoger de schuld / EBITDA-ratio van een bedrijf, hoe meer schulden het is. Agentschappen beoordelen de obligaties van een bedrijf meestal alleen als ‘ investment grade’ als de schuld / EBITDA-ratio lager is dan twee. Andere bedrijven moeten hun hogere ratio’s compenseren met hogere opbrengsten om investeerders te betalen om het extra risico op zich te nemen. Merk op dat de kritische ratio aanzienlijk varieert tussen industrieën. Obligaties van nutsbedrijven kunnen bijvoorbeeld worden beoordeeld als ‘investment grade’ met hogere schuld / EBITDA-ratio’s vanwege de stabiliteit van hun bedrijfstak.
Ongewenste obligaties
De verhouding nettoschuld / EBITDA wordt als nog belangrijker beschouwd voor beleggers in hoogrentende bedrijfsobligaties. De nettoschuld is een maatstaf voor de hefboomwerking, die wordt berekend als de verplichtingen van de emittent minus de liquide middelen. De verhouding nettoschuld / EBITDA geeft het aantal jaren aan dat een emittent nodig heeft om alle schulden af te lossen. Bij die interpretatie wordt ervan uitgegaan dat de EBITDA van het bedrijf constant blijft. Als een bedrijf meer contanten dan schulden heeft, kan de ratio zelfs negatief zijn.
In tegenstelling tot veel voorkomende misvattingen, vertegenwoordigt EBITDA geen cash earnings.
De nettoschuld / EBITDA-ratio is ook een populaire meting bij investeringsanalisten die willen bepalen of een bedrijf zijn schuld veilig kan vergroten. Beleggers vermijden doorgaans alles met een ratio hoger dan vier of vijf. Dergelijke hoge ratio’s geven aan dat het onwaarschijnlijk is dat de emittent de extra schuldenlast aankan. Een extreem hoge nettoschuld / EBITDA-ratio betekent dat een bedrijf geen toegang meer heeft tot kredietmarkten, zelfs niet tegen de tarieven van hoogrentende junk-obligaties.
Beperkingen van de schuld / EBITDA-ratio
Beide bovengenoemde schuld / EBITDA-ratio’s zijn belangrijk voor beleggers en analisten op de markt voor junk-obligaties, maar ze hebben wel enkele beperkingen. In tegenstelling tot veel voorkomende misvattingen, vertegenwoordigt EBITDA geen cash earnings. Het is een uitstekend hulpmiddel om de winstgevendheid te evalueren, maar het is niet hetzelfde als de cashflow van een bedrijf. Een reden is dat EBITDA potentiële kosten weglaat die aanzienlijk kunnen zijn. Deze kosten omvatten werkkapitaal en vervanging van kapotte of verouderde materiële vaste activa. Omdat het geen rekening houdt met deze factoren, kan EBITDA worden misbruikt om de winstvooruitzichten van een bedrijf gunstiger te laten lijken. Daarom moeten beleggers EBITDA gebruiken samen met andere prestatiestatistieken om een nauwkeurig beeld te krijgen van de financiële situatie van een bedrijf.