Waarom schrijven banken slechte schulden af?

Wat is een afschrijving?

Schulden die niet kunnen worden verhaald op of geïnd bij een debiteur, zijn oninbare vorderingen. Volgens de provisiemethode of aftrekmethode crediteren bedrijven de categorie “Debiteuren” op de balans met het bedrag van de niet-geïnde schuld. Een debetboeking voor hetzelfde bedrag wordt ingevoerd in de kolom “Vergoeding voor dubieuze rekeningen” om de balans in evenwicht te brengen. Dit proces wordt het afschrijven van oninbare vorderingen genoemd.

Bij de methode van directe afschrijving worden dubieuze debiteuren als last opgenomen. Het bedrijf crediteert de debiteurenrekening op de balans en boekt de debiteurenrekening van de resultatenrekening. Bij deze vorm van boekhouding is er geen sectie “Aftrek voor twijfelachtige rekeningen” op de balans.

Hoe banken oninbare schulden afschrijven

Banken geven er de voorkeur aan nooit dubieuze debiteuren af te schrijven, aangezien hun kredietportefeuilles hun belangrijkste activa en bron van toekomstige inkomsten zijn. Giftige leningen – leningen die niet kunnen worden geïnd of die onredelijk moeilijk te innen zijn – weerspiegelen echter zeer slecht op de financiële overzichten van een bank en kunnen middelen afleiden van productievere activiteiten.

Banken gebruiken afschrijvingen, die soms “afboekingen” worden genoemd, om leningen van hun balans te verwijderen en hun totale belastingverplichting te verminderen.

Voorbeeld van een bank die slechte schulden afschrijft

Banken gaan er nooit van uit dat ze alle leningen die ze verstrekken, zullen innen. Dit is de reden waarom algemeen aanvaarde boekhoudprincipes  (GAAP) kredietinstellingen verplichten een reserve aan te houden voor verwachte toekomstige slechte leningen. Dit staat ook wel bekend als de aftrek voor oninbare schulden.

Een bedrijf dat bijvoorbeeld $ 100.000 aan leningen verdient, kan een vergoeding krijgen van 5%, of $ 5.000, aan oninbare schulden. Zodra de leningen zijn verstrekt, wordt deze $ 5.000 onmiddellijk als uitgave beschouwd, aangezien de bank niet wacht tot er daadwerkelijk een wanbetaling plaatsvindt. De resterende $ 95.000 wordt als nettovermogen op de balans opgenomen.

Als blijkt dat meer leners in gebreke blijven dan verwacht, vorderingen af en neemt de meerkosten op zich. Dus als de bank $ 8.000 aan leningen in gebreke heeft, schrijft ze het volledige bedrag af en neemt een extra $ 3.000 als uitgave.

Afschrijven versus opschrijven

Wanneer schulden worden afgeschreven, worden ze als activa van de balans verwijderd omdat het bedrijf niet verwacht de betaling terug te vorderen.

Wanneer daarentegen een dubieuze schuld wordt afgeschreven, blijft een deel van de dubieuze waarde een actief, omdat het bedrijf verwacht deze terug te vorderen. Het deel dat het bedrijf niet verwacht te innen, wordt afgeschreven.

Denk bijvoorbeeld aan een bank die een klant de mogelijkheid biedt om zijn schuld af te betalen op basis van een schikkingsovereenkomst. De bank kan de klant een eenmalige schikking van 50% aanbieden om aan zijn schuldverplichting te voldoen. Indien aanvaard, wordt het betaalde deel van 50% verplaatst van de debiteurenadministratie naar contanten, terwijl het onbetaalde deel wordt afgeschreven, waarbij het bedrag wordt gecrediteerd van de debiteurenadministratie en gedebiteerd aan de voorziening voor dubieuze rekeningen of ten laste van de onkostenrekening.

Speciale overwegingen

Wanneer een niet-presterende lening wordt afgeschreven, ontvangt de geldverstrekker een belastingaftrek van de leningwaarde. Banken krijgen niet alleen een aftrek, maar ze mogen nog steeds de schulden nakomen en er inkomsten uit genereren. Een andere veel voorkomende optie is dat banken oninbare vorderingen verkopen aan externe incassobureaus.