Principal Trading versus Agency Trading: wat is het verschil?

Principal Trading versus Agency Trading: een overzicht

Heeft u zich ooit afgevraagd wat er gebeurt als u een aandeel koopt of verkoopt via een effectenmakelaar? Handelen is zo simpel als klikken met de muis, maar achter de schermen is het eigenlijk best een gecompliceerde zaak. Wanneer u een aandelenorder op uw computer of via uw makelaar invoert, handelt u in sommige gevallen met een andere persoon via een beurs. In andere gevallen doet u alleen een transactie met uw makelaar. Deze twee hoofdtypen transacties staan ​​bekend als  hoofd en agenttransacties. Bij hoofdtransacties gaat het om de eigen effecteninventaris van een makelaar, terwijl bij de handel bij een agentschap wordt gehandeld met een andere belegger, mogelijk bij een andere makelaardij.

Hoofdhandel

Principal trading vindt plaats wanneer een makelaardij effecten koopt op de secundaire markt, deze effecten gedurende een bepaalde periode aanhoudt en ze vervolgens verkoopt. Het doel van de belangrijkste handel is dat bedrijven (ook wel dealers genoemd ) winst maken voor hun eigen portefeuilles door middel van prijsstijging. Dus wanneer een belegger aandelen koopt en verkoopt via een beursvennootschap die als opdrachtgever optreedt, zal het bedrijf zijn eigen voorraad gebruiken om de order voor de klant uit te voeren. Met deze methode verdienen beursvennootschappen extra inkomsten (bovenop de in rekening gebrachte commissies) door ook geld te verdienen met de  bied-laat-spread  .

Als u bijvoorbeeld 100 aandelen van ABC voor $ 10 wilt kopen, controleert het hoofdbedrijf eerst zijn eigen voorraad om te zien of de aandelen beschikbaar zijn om aan u te verkopen. Als ze beschikbaar zijn, verkoopt het bedrijf de aandelen aan u en meldt de transactie vervolgens aan de noodzakelijke beurs. De Securities and Exchange Commission (SEC) en beurzen eisen dat de beursvennootschappen de transacties voltooien tegen prijzen die vergelijkbaar zijn met die van de markt.

Agency Trading

Een agentschapstransactie is de andere populaire methode om de orders van een klant uit te voeren. Deze deals zijn ingewikkelder dan reguliere hoofdtransacties en omvatten het zoeken naar en overdragen van effecten tussen klanten van verschillende makelaars. Het toenemende aantal deelnemers aan de effectenmarkt en de behoefte aan uiterst nauwkeurige boekhouding, clearing, afwikkeling en reconciliatie maken het waarborgen van een vlotte doorstroming van de effectenmarkten een hele opgave.

Agentschapstransacties bestaan ​​uit twee afzonderlijke delen. Ten eerste moet uw makelaardij uw verzoek naar de juiste markt brengen om een ​​partij te vinden die de tegenovergestelde positie wil innemen. Dus als u tegen een bepaalde prijs wilt kopen, moet de makelaar iemand vinden die voor dezelfde prijs wil verkopen en vice versa. Zodra beide partijen zijn gevonden, registreert de beurs de transactie op zijn tickertape en vindt er een uitwisseling van geld en effecten tussen de partijen plaats bij de afwikkeling.

Het tweede deel van de agentschapstransactie vindt plaats nadat de transactie is voltooid en correct is gedocumenteerd op de beurs. Dit gedeelte wordt gewoonlijk clearing genoemd. Hoewel alle makelaars individuele boeken bijhouden waarin het volledige aantal koop- en verkooporders wordt geregistreerd die door klanten zijn verhandeld, wordt de daadwerkelijke handeling van het vereffenen van deze transacties afgehandeld door een grotere instelling. In Noord-Amerika is de Depository Trust Clearing Corporation (DTCC) de instelling die de overgrote meerderheid van de clearing- en bewaartaken uitvoert.

De basishandeling van clearing omvat het matchen van aan- en verkopen. Zodra de transacties op de beurs zijn uitgevoerd, worden de details van de transacties naar een dochteronderneming van de DTCC, de National Securities Clearing Corporation, gestuurd en vervolgens geregistreerd en voor nauwkeurigheid vergeleken. Nadat alle transacties die door de lidfirma’s naar de DTCC worden gestuurd, zijn gematcht voor aan- en verkopen, stelt de DTCC alle aangesloten firma’s op de hoogte van hun bijbehorende verplichtingen en regelt het de overdracht van de juiste fondsen en effecten.

Dus in plaats van dat individuele makelaars met elkaar omgaan na elke transactie op een effectenbeurs, fungeert het DTCC als tussenpersoon, verzamelt alle transacties en stroomlijnt het de overdracht van aandelen en contanten. Dit vermindert de hoeveelheid tijd die nodig is voor de levering en ontvangst van verplichtingen en biedt makelaars flexibiliteit bij het kiezen van handelspartners. Dit hele verrekeningsproces duurt gewoonlijk twee werkdagen.

Het is belangrijk op te merken dat de DTCC niet alleen de levering faciliteert, maar ook garandeert. Als de ene partij de effecten of contanten niet aan de andere levert, zal de DTCC ingrijpen en de verplichtingen van de nalatige partij nakomen.

Speciale overwegingen

Hoewel u aan uw makelaar niet kunt specificeren hoe u wilt dat de transactie wordt ingevuld, heeft u als klant het recht om te weten hoe uw transactie is voltooid. Makelaars zijn verplicht om u te informeren of een gevulde transactie een agentschap of een hoofdtransactie was. Meestal wordt u hiervan op de hoogte gesteld in uw handelsbevestiging die per post of elektronisch wordt verzonden.

Hoewel deze informatie u misschien geen geld meer op de markt oplevert, is het belangrijk dat beleggers het proces van het invullen van bestellingen begrijpen. Deze twee manieren om orders af te handelen, helpen niet alleen het risico voor beleggers te verkleinen, maar bieden ook makelaarsklanten een relatief liquide en efficiënte manier om transacties te plaatsen en uit te voeren.