3P oliereserves

Wat zijn 3P-oliereserves?

3P-oliereserves zijn het totale bedrag aan reserves waartoe een bedrijf schat dat het toegang heeft, berekend als de som van alle bewezen en onbewezen reserves. De 3P’s staan ​​voor bewezen, waarschijnlijke en mogelijke reserves.

De olie-industrie verdeelt onbewezen reserves in twee segmenten: die op basis van geologische en technische schattingen van gevestigde bronnen (waarschijnlijk) en die waarvan de kans kleiner is dat ze worden gewonnen als gevolg van financiële of technische problemen (mogelijk). Daarom verwijst 3P naar bewezen plus waarschijnlijke plus mogelijke reserves. Dit staat in contrast met 2P-olie, die alleen bewezen en waarschijnlijke reserves bevat.

Inzicht in 3P-oliereserves

De 3P-schatting is een optimistische schatting van wat door een oliemaatschappij uit een put kan worden gepompt. Aan de drie verschillende categorieën reserves worden ook verschillende productiekansen toegekend. De olie-industrie geeft bijvoorbeeld bewezen reserves een productiezekerheid van 90% (P90). De industrie geeft waarschijnlijke reserves een zekerheid van 50% (P50), en mogelijke reserves een zekerheid van 10% (P10) dat ze daadwerkelijk worden geproduceerd.

Een andere manier om over het concept van verschillende reservecategorieën na te denken, is door een visserijanalogie te gebruiken waarbij bewezen reserves het equivalent zijn van het vangen en aanlanden van een vis. Het is zeker en in de hand. Waarschijnlijke reserves zijn het equivalent van het hebben van een vis aan de lijn. De vis is technisch gevangen, maar is nog niet aan land en kan alsnog van de lijn komen en wegkomen. Mogelijke reservaten zijn een beetje zoals zeggen: “er zijn ergens vissen in deze rivier.” Deze reserves zijn er, maar het is verre van zeker dat een oliemaatschappij ze ooit volledig zal ontdekken, ontwikkelen en produceren.

Energiebedrijven informeren hun investeerders via een jaarlijkse reserve-update over de hoeveelheid olie- en aardgasreserves waartoe ze toegang hebben. Deze update bevat doorgaans bewezen, waarschijnlijke en mogelijke reserves, en is vergelijkbaar met een inventarisatierapport dat een winkelier aan beleggers zou kunnen verstrekken.1

Er is echter geen wettelijke verplichting voor bedrijven om hun 3P-reserves te rapporteren. In de afgelopen jaren hebben olie- en gasstartups en exploratiebedrijven hun 3P-reserves gerapporteerd. Dit komt doordat de derde “P” (dwz mogelijke reserves) de reservecijfers kunstmatig kan opdrijven en kan resulteren in een overname door een grotere speler. De kostenvoordelen van investeren in het inhuren van een 3P-reserveberekening versus geld steken in een dure exploratie-operatie werken in hun voordeel uit.

Onafhankelijke beoordeling van adviseurs

Verschillende adviesbureaus bieden oliemaatschappijen onafhankelijke beoordelingen van hun oliereserves. Deze audits zijn ook gunstig voor beleggers die de zekerheid willen hebben dat een bedrijf over de reserves beschikt die ze claimen. Een van die firma’s is DeGolyer en MacNaughton en een ander is Miller en Lents, die de olie- en gasindustrie jarenlang hebben voorzien van vertrouwde upstream-inzichten en reservoirevaluaties.

Investeerders in olie- en gasbedrijven, evenals onafhankelijke olieprojecten, vertrouwen op dergelijke adviesbureaus om nauwkeurige en onafhankelijke beoordelingen te geven van de volledige reservebasis van een bedrijf, inclusief 3P-reserves. Cruciale informatie omvat zaken als schattingen van reserves en hulpbronnen die moeten worden teruggewonnen uit ontdekkingen en verificatie van koolwaterstof- en minerale reserves en hulpbronnen.

Snelle classificatiewijzigingen in bewezen reserves

Het begrijpen van de winning van natuurlijke hulpbronnen kan een uitdaging zijn, omdat bewezen reserves slechts een van de drie classificaties zijn. De meeste mensen gaan ervan uit dat bewezen olie- en gasreserves alleen mogen stijgen als er nieuwe proefputten worden geboord, waardoor nieuwe reservoirs worden ontdekt. In werkelijkheid zijn er vaak grotere winsten en verliezen als gevolg van verschuivingen tussen classificaties dan dat er stijgingen zijn in bewezen reserves door werkelijk nieuwe ontdekkingen. Om deze reden is het voor beleggers nuttig om de bewezen, waarschijnlijke en mogelijke reserves van een bedrijf te kennen in plaats van alleen de bewezen reserves.

Als een belegger niet over de gegevens over waarschijnlijke reserves beschikt, kunnen bewezen reserves in een aantal verschillende situaties plotseling veranderen. Als een bedrijf bijvoorbeeld een grote hoeveelheid waarschijnlijke reserves heeft en een relevante extractietechnologie verbetert, dan worden die waarschijnlijke reserves toegevoegd aan de bewezen reserves.