7 controversiële beleggingstheorieën

Als het gaat om beleggen, is er geen tekort aan theorieën over wat de markten drijft of wat een bepaalde marktbeweging betekent. De twee grootste facties op Wall Street zijn langs theoretische lijnen verdeeld tussen aanhangers van de efficiënte markttheorie en degenen die geloven dat de markt kan worden verslagen. Hoewel dit een fundamentele breuk is, proberen veel andere theorieën de markt te verklaren en te beïnvloeden, evenals de acties van beleggers op de markten.

1. Hypothese van efficiënte markten

De ondergewaardeerde activa, enzovoort.

Tegenstanders van EMH wijzen naar Warren Buffett en andere investeerders die consequent de markt hebben verslagen door irrationele prijzen te vinden binnen de totale markt.

2. Vijftig procent principe

Het vijftig procent principe voorspelt dat (alvorens verder te gaan) een waargenomen trend een prijscorrectie zal ondergaan van de helft tot tweederde van de prijsverandering. Dit betekent dat als een aandeel in een opwaartse trend zit en 20% is gestegen, het 10% zal terugvallen voordat het doorgaat met stijgen. Dit is een extreem voorbeeld, aangezien deze regel meestal wordt toegepast op de kortetermijntrends die technische analisten en handelaren kopen en verkopen.

Men neemt aan dat deze correctie een natuurlijk onderdeel van de trend is, aangezien deze meestal wordt veroorzaakt doordat schichtige investeerders vroegtijdig winst nemen om te voorkomen dat ze later in een echte omkering van de trend terechtkomen. Als de correctie meer dan 50% van de prijsverandering bedraagt, wordt dit beschouwd als een teken dat de trend is mislukt en dat de omkering voortijdig is gekomen.

3. Greater Fool Theory

De theorie van de grotere dwaas stelt voor dat u kunt profiteren van investeren zolang er een grotere dwaas is dan uzelf om de investering tegen een hogere prijs te kopen. Dit betekent dat u geld kunt verdienen met een te dure voorraad, zolang iemand anders bereid is meer te betalen om het bij u te kopen.

Uiteindelijk heb je geen dwazen meer omdat de markt voor investeringen oververhit raakt. Investeren volgens de grotere dwaasheidstheorie betekent het negeren van waarderingen, winstrapporten en alle andere gegevens. Het negeren van gegevens is net zo riskant als er teveel aandacht aan besteden, en dus zouden mensen die de theorie van de grotere dwaasheid toeschrijven, na een marktcorrectie aan het korte uiteinde van de stok kunnen blijven.

4. Odd Lot-theorie

De odd lot-theorie gebruikt de verkoop van oneven lots – kleine blokken aandelen die door individuele beleggers worden aangehouden – als een indicator voor wanneer ze in een aandeel moeten kopen. Beleggers die de odd lot-theorie volgen, kopen in wanneer kleine beleggers uitverkocht zijn. De belangrijkste veronderstelling is dat die kleine investeerders meestal ongelijk hebben.

De oneven lot-theorie is een  tegendraadse strategie die is gebaseerd op een zeer eenvoudige vorm van technische analyse : het meten van oneven lotverkopen. Hoe succesvol een belegger of handelaar die de theorie volgt, hangt sterk af van het feit of hij de grondbeginselen van bedrijven waarnaar de theorie verwijst, controleert of gewoon blindelings koopt.

Kleine investeerders zullen niet altijd gelijk of ongelijk hebben, en daarom is het belangrijk om onderscheid te maken tussen oneven partijverkopen die plaatsvinden vanuit een lage risicotolerantie en oneven partijverkopen die het gevolg zijn van grotere problemen. Individuele beleggers zijn mobieler dan de grote fondsen en kunnen dus sneller reageren op ernstig nieuws, dus verkopen van vreemde partijen kunnen feitelijk een voorbode zijn van een grotere uitverkoop van een falend aandeel in plaats van slechts een fout van de kant van kleine investeerders..

5. Prospect Theorie

De prospect-theorie kan ook bekend staan ​​als de loss-aversion theory. Prospect-theorie stelt dat de perceptie van winst en verlies van mensen scheef is. Dat wil zeggen, mensen zijn meer bang voor verlies dan dat ze worden aangemoedigd door winst. Als mensen de keuze krijgen uit twee verschillende prospects, zullen ze degene kiezen waarvan ze denken dat deze minder kans heeft om in een verlies te eindigen, in plaats van degene die de meeste winst biedt.

Als u een persoon bijvoorbeeld twee investeringen aanbiedt, een die elk jaar 5% heeft teruggegeven en een die 12% heeft teruggegeven, 2,5% heeft verloren en in dezelfde jaren 6% heeft teruggegeven, kiest de persoon voor de investering van 5% omdat hij hecht een irrationele hoeveelheid belang aan het enkele verlies, terwijl de winsten van grotere omvang worden genegeerd. In bovenstaand voorbeeld leveren beide alternatieven het netto totaalrendement op na drie jaar.

De prospectentheorie is belangrijk voor financiële professionals en investeerders. Hoewel de afweging tussen risico en beloning een duidelijk beeld geeft van het risicobedrag dat een belegger moet nemen om het gewenste rendement te behalen, vertelt de prospect-theorie ons dat maar heel weinig mensen emotioneel begrijpen wat ze intellectueel realiseren.

Voor financiële professionals is het de uitdaging om een ​​portefeuille aan te passen aan het risicoprofiel van de klant, in plaats van verlangens te belonen. Voor de belegger is de uitdaging om de teleurstellende voorspellingen van de prospect-theorie te boven te komen en dapper genoeg te worden om het gewenste rendement te behalen.

6. Rationele verwachtingen theorie

De theorie van rationele verwachtingen stelt dat de spelers in een economie zullen handelen op een manier die overeenkomt met wat logischerwijs in de toekomst kan worden verwacht. Dat wil zeggen, een persoon zal investeren, uitgeven, enz. In overeenstemming met wat hij rationeel gelooft dat er in de toekomst zal gebeuren. Door dit te doen, creëert die persoon een zichzelf vervullende profetie die helpt bij het tot stand brengen van de toekomstige gebeurtenis.

Hoewel deze theorie vrij belangrijk is geworden voor de economie, is het nut ervan twijfelachtig. Een belegger denkt bijvoorbeeld dat een aandeel omhoog gaat, en door het te kopen, zorgt deze handeling er feitelijk voor dat het aandeel omhoog gaat. Deze zelfde transactie kan worden ingekaderd buiten de rationele verwachtingstheorie om. Een belegger merkt dat een aandeel ondergewaardeerd is, koopt het en kijkt toe terwijl andere beleggers hetzelfde opmerken, waardoor de prijs naar de juiste marktwaarde stijgt. Dit benadrukt het belangrijkste probleem met de theorie van rationele verwachtingen: het kan worden veranderd om alles uit te leggen, maar het zegt ons niets.

7. Korte rentetheorie

De theorie van de korte rente  gaat ervan uit dat de hoge korte rente de voorloper is van een stijging van de aandelenkoers en lijkt op het eerste gezicht ongegrond. Gezond verstand suggereert dat een aandeel met een hoge korte rente – dat wil zeggen een aandeel waar veel beleggers short gaan – een correctie nodig heeft.

De redenering is dat al die handelaren, duizenden professionals en individuen die elk stukje marktgegevens onder de loep nemen, zeker geen ongelijk kunnen hebben. Ze hebben misschien tot op zekere hoogte gelijk, maar de aandelenkoers kan zelfs stijgen doordat ze zwaar short zijn gegaan. Short-sellers moeten uiteindelijk hun posities afdekken door de aandelen te kopen die ze hebben shorted. Bijgevolg zal de koopdruk die wordt gecreëerd door de short sellers die hun posities dekken, de aandelenkoers omhoog duwen.

Het komt neer op

We hebben een breed scala aan theorieën behandeld, van technische handelstheorieën zoals short interest en odd lot theory tot economische theorieën zoals rationele verwachtingen en prospect theory. Elke theorie is een poging om een ​​soort consistentie of kader op te leggen aan de miljoenen koop- en verkoopbeslissingen die de markt dagelijks doen stijgen en dalen.

Hoewel het handig is om deze theorieën te kennen, is het ook belangrijk om te onthouden dat geen enkele theorie de financiële wereld kan verklaren. Gedurende bepaalde tijdsperioden lijkt één theorie de scepter te zwaaien, maar wordt deze kort daarna omvergeworpen. In de financiële wereld is verandering de enige echte constante.