Absolute frequentie

Wat is de absolute frequentie?

Absolute frequentie is een statistische term die het aantal keren beschrijft dat een bepaald stuk gegevens of een bepaalde waarde verschijnt tijdens een proef of een reeks proeven. In wezen is de absolute frequentie een simpele telling van het aantal keren dat een waarde wordt waargenomen. De absolute frequentie wordt meestal uitgedrukt als een geheel getal en wordt beschouwd als een zeer basaal niveau van statistische analyse.

Absolute frequentie begrijpen

Absolute frequentie is vaak een onderdeel van de fundamentele het verzamelen van gegevens. Als je bijvoorbeeld 10 vrienden vraagt ​​of blauw hun favoriete kleur is en drie ja zeggen en zeven nee, dan heb je genoeg informatie om de absolute frequentie te bepalen: de absolute frequentie van ‘ja’ is gelijk aan drie en die van ‘nee’ is gelijk aan zeven. Het aantal bijgehouden waarden neemt vaak toe met de steekproefomvang of het bereik van de proef. Als u bijvoorbeeld 100 mensen vraagt ​​of hun favoriete kleur blauw is, zal de absolute frequentie waarschijnlijk toenemen. Er is echter geen extra complexiteit bij het volgen van hoe vaak een bepaalde waarde voorkomt.

In sommige datavisualisaties wordt de absolute frequentie gebruikt. De absolute frequentie van enquêtereacties wordt bijvoorbeeld vaak in een grafiek weergegeven om een ​​gemakkelijk verteerbaar beeld te geven van de meerderheid van de antwoorden op een bepaalde vraag.

De absolute frequentie kan worden gebruikt om het meest voorkomende gegevensstuk in een proef of studie weer te geven, maar wordt meestal niet gebruikt als primaire statistische meting.

Absolute frequentie versus relatieve frequentie

Absolute frequentie kan het startpunt zijn voor een meer genuanceerde statistische analyse. De relatieve frequentie wordt bijvoorbeeld afgeleid van de absolute frequentie. Als de absolute frequentie van waarden gedurende de hele test wordt gevolgd, kan de absolute frequentie voor een bepaalde waarde worden gedeeld door het totale aantal waarden voor die variabele gedurende de hele test om de relatieve frequentie te krijgen. De relatieve frequentie is waar we het vaakst naar verwijzen, of het nu het winnende percentage van ons favoriete sportteam is of het percentage fondsmanagers dat de markt verslaat. In tegenstelling tot de absolute frequentie wordt de relatieve frequentie meestal uitgedrukt als een percentage of breuk in plaats van een geheel getal.

Soms, wanneer de relatieve frequenties erg laag zijn, worden ze gegeven in termen van “per duizend”, “per miljoen” enz., Zoals het totale aantal misdrijven in een stad per duizend inwoners. Dergelijke aanpassingen worden “per hoofd van de bevolking” genoemd.

Voorbeeld van absolute frequentie

Stel je een boekhoudconferentie voor die gegevens wil verzamelen over drinkgewoonten in het beroep. De organisator van het congres vraagt ​​aan een zaal van 50 accountants hoeveel glazen wijn ze de afgelopen week hebben gedronken. Nadat elk van de 50 accountants hun antwoord heeft gegeven, wordt het in een tabel gestopt met de absolute frequenties.

Er zijn een paar opmerkingen die u kunt maken aan de hand van de tabel met de absolute frequentie: meer accountants drinken een bepaalde hoeveelheid alcohol dan geen alcohol. De meest waardevolle observaties die uit deze dataset kunnen worden gemaakt, omvatten echter meer analyse. Zo drinkt 50% van alle accountants op de conferentie vijf of meer borrels per week.

Als statistisch onderzoek laat deze enquête echter te wensen over. Ten eerste is er geen demografische informatie buiten het beroep van de respondenten. Het geslacht van de respondenten wordt niet onthuld. Dit is belangrijk, aangezien er verschillende gezondheidsrichtlijnen zijn voor alcoholgebruik naar geslacht. We weten ook niet de sterkte, of de alcohol per volume (ABV), van een bepaalde drank die wordt gerapporteerd. Net als de absolute frequentie is ons voorbeeldonderzoek slechts het begin van een echte analyse van alcoholgebruik binnen het accountantsberoep.