Hoe u een academische baan in Finance krijgt

Als je ooit een college hebt gevolgd met de gedachte dat je het net zo goed zou kunnen doen als je professor, ben je niet de enige. Hoewel lesgeven veel moeilijker is dan het lijkt, zijn er niet veel banen waar je negen maanden per jaar kunt werken, iets kunt doen dat je leuk vindt, vakantie kunt krijgen en een voorjaarsvakantie kunt vieren, terwijl je tegelijkertijd een salaris van zes cijfers verdient. Voor velen klinkt het als een paradijs, maar zoals economen zeggen: er is geen gratis lunch. Als student geniet je misschien van financieren en investeren, maar het is een lange weg van het bureau van de student naar dat van de professor. 

Het geven van lessen is slechts een deel van de voortdurende verantwoordelijkheden van een universiteitsprofessor. Afhankelijk van de school waar ze werken, hebben professoren ook commissievergaderingen en onderzoeksvereisten. Het oude gezegde is evenzeer van toepassing op professoren van de business school als op ieder ander in de academische wereld – het is publiceren of vergaan. Afhankelijk van het type school waar ze werken, kan aan professoren worden gevraagd om maar liefst twee tot drie academische artikelen of onderzoekspapers per jaar te publiceren. En publiceren is niet altijd zo gemakkelijk – onderzoek moet rigoureus, gedetailleerd, overtuigend en nieuw zijn om voorbij peer review te komen.

Waarom er veel vraag is naar Business School-professoren

Niet te minzame Engelse of geschiedenisprofessoren, maar er zijn niet veel banen in de privésector voor hen beschikbaar, en er zijn zeker niet zo veel studenten in de rij bij elke grote universiteit in de Verenigde Staten om een ​​masterdiploma in geschiedenis te behalen als er zijn voor de graad Master of Business Administration (MBA). Deze twee soorten vraag zijn van toepassing op financiële professoren en andere disciplines zoals boekhouding. 

Hoewel er veel vraag is naar professoren in de business school, is er niet veel aanbod. Volgens sommige schattingen zijn er elk jaar minder nieuwe afgestudeerden dan het aantal nieuwe vacatures (onthoud dat Wall Street ook enkele van deze mensen wil). Veel Ph. D. programma’s in financiën zijn niet erg groot en zijn ook niet op veel scholen te vinden. Er zijn maar heel weinig kleinere openbare universiteiten, bijna geen scholen voor vrije kunsten en slechts een select aantal van de grotere scholen die zelfs een financiële Ph. D. hebben. programma’s. Veel staten hebben slechts een of twee programma’s. In de bestaande opleidingen wordt jaarlijks slechts een handvol studenten toegelaten. Een ander probleem met betrekking tot het aanbod van bedrijfsprofessoren is dat velen van hen de komende jaren met pensioen gaan. Voor degenen die het veld betreden, kan dit grote kansen betekenen op de lange termijn.

Wat doet een professor in financiën?

Afhankelijk van de school waar ze lesgeven, hebben professoren meestal een redelijk flexibel weekrooster. Het soort werkdruk en onderzoeksverwachtingen zouden een belangrijke factor moeten zijn bij het overwegen van waar te werken.

Hier zijn een paar aandachtspunten:

• Een typische lesbelasting is twee tot vier lessen per semester; deze lessen kunnen bestaan ​​uit het instrueren van zowel studenten als studenten op masterniveau. Als de school een Ph. D. programma, zal de professor deze lessen waarschijnlijk geven en / of deze studenten adviseren.
• Hoogleraren voeren hun eigen onderzoek uit (vaak met assistentie van afgestudeerde studenten) voor indiening bij academische publicaties en mogelijk bij bronnen uit de industrie. Hoe prestigieuzer de universiteit, hoe meer onderzoek de neiging heeft om de nadruk te leggen op onderwijs.
• Hoewel de meeste studenten deze kant van het werk van hun professor nooit zien, zijn professoren ook lid van facultaire commissies en adviseren ze studenten. Voor Ph. D. studenten, kan de professor lid zijn van dissertatiecommissies, samen met de studenten aan onderzoek werken en op andere manieren helpen bij het geven van begeleiding.