Beoordelingsverhouding
Wat is de beoordelingsverhouding?
Een taxatieratio is een ratio die wordt gebruikt om de kwaliteit te meten van het vermogen van een fondsbeheerder om investeringen te selecteren.
De ratio geeft aan hoeveel eenheden actief rendement de manager produceert per eenheid risico. Dit wordt bereikt door de alfa van het fonds , het extra rendement dat de beheerder heeft verdiend ten opzichte van de benchmark van het fonds, te vergelijken met het niet-systematische risico of de resterende standaarddeviatie van de portefeuille .
Belangrijkste leerpunten
- Een taxatieratio is een ratio die wordt gebruikt om de kwaliteit te meten van het vermogen van een fondsbeheerder om investeringen te selecteren.
- Alpha wordt vergeleken met het specifieke risico van de portefeuille, waardoor beleggers een momentopname krijgen van hoeveel eenheden actief rendement de beheerder per eenheid risico produceert.
- Hoe hoger de ratio, hoe beter de prestatie van de betreffende manager.
Inzicht in de beoordelingsratio
Beheerders van een actief beleggingsfonds hebben de taak een mandje met beleggingen te selecteren dat het rendement van een relevante benchmark of de algemene markt kan overtreffen. Hoewel dat in de praktijk eenvoudig klinkt, slagen maar weinig mensen er regelmatig in om dit doel te bereiken, zeker gezien de vergoedingen die zij in rekening brengen.
Gelukkig zijn er verschillende manieren waarop beleggers kunnen analyseren hoe goed fondsbeheerders het doen. Een methode om hun vermogen om investeringen te selecteren te bepalen, is door gebruik te maken van de beoordelingsratio.
De taxatieratio meet de prestaties van de managers door het rendement van hun aandelenselectie te vergelijken met het specifieke risico van die selecties. Alpha, het deel van het rendement waarvoor het actieve management verantwoordelijk is, wordt vergeleken met niet- systematisch risico : het deel van het risico dat samenhangt met de investeringen die worden gedaan, en niet zozeer met de gehele effectenmarkt in het algemeen.
De verhouding wordt als volgt berekend:
Hoe hoger de ratio, hoe beter de prestatie van de betreffende manager. Lage taxatieratio’s geven aan dat een fonds slecht wordt beheerd en veel risico neemt om het rendement te genereren dat het oplevert. Een hoge waarde is daarentegen positief, wat impliceert dat de beheerder beter presteert dan hun passieve portefeuillebenchmark zonder de beleggers te veel te laten zweten door hen bloot te stellen aan buitensporig risico of volatiliteit.
Belangrijk
Alfa- en niet-systematische risicowaarden voor specifieke fondsen zijn te vinden op internet, ook op verschillende websites van makelaars.
Beoordelingsverhouding versus de Sharpe-verhouding
Net als de taxatieratio fungeert ook de Sharpe-ratio als indicator voor voor risico gecorrigeerde rendementen. Er zijn echter enkele opmerkelijke verschillen.
De Sharpe-ratio berekent het verschil tussen het portefeuillerendement en het risicovrije rendement. De taxatieratio daarentegen betreft het meten van het voor risico gecorrigeerde rendement ten opzichte van een benchmark, zoals de Standard & Poor’s 500 Index (S&P 500), in tegenstelling tot een risicovrij activum dat gegarandeerd geld van investeerders, zoals een waardepapier van de Amerikaanse schatkist.
Beide financiële statistieken kunnen van pas komen. Een van de gebieden waar de beoordelingsratio misschien een voordeel heeft, is de indexvergelijking. Indexfondsen zijn doorgaans de benchmark die wordt gebruikt bij het vergelijken van beleggingsprestaties en het marktrendement is meestal hoger dan het risicovrije rendement.
De beoordelingsratio is over het algemeen ook nuttiger om de consistentie van de prestaties van een investering te meten.
Beperkingen van de beoordelingsratio
Ratio’s die voor risico gecorrigeerde rendementen meten, kunnen op verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Niet iedereen is hetzelfde en elke belegger zal verschillende risicotolerantieniveaus hebben, afhankelijk van factoren zoals leeftijd, financiële situatie, inkomen en algemene persoonlijkheid.
Een ander aandachtspunt zijn de complicaties die kunnen optreden bij het vergelijken van meerdere fondsen met een benchmark. Elk fonds kan verschillende effecten, assetallocaties voor elke sector en ingangspunten in hun beleggingen hebben, waardoor dergelijke beoordelingen moeilijk te interpreteren zijn.
Zoals het geval is met alle financiële ratio’s, is het over het algemeen het beste om er meerdere te raadplegen in plaats van te vertrouwen op slechts één. Hoe meer informatie er in overweging wordt genomen, hoe groter de kans dat beleggers meer uitgebreide en geïnformeerde beslissingen nemen over waar ze hun geld aan kunnen besteden.