Is het beoordelingssysteem van Morningstar een nauwkeurige rangschikkingstool? (MORN)

Hoewel Morningstar, Inc. (NASDAQ: MORN ), het ratingbureau voor beleggingsfondsen en exchange-traded fund (ETF), hoog aangeschreven staat voor zijn beleggingsonderzoek, betekent dat niet noodzakelijk dat zijn ratings altijd de meest nauwkeurige zijn. De meeste beleggers zijn geen experts, dus vertrouwen ze op ratings van derden om mogelijke beleggingen voor hun pensioenportefeuilles te vergelijken en te contrasteren, niets meer dan Morningstar.

Zelfs de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) -analysator voor beleggingsfondsen vertrouwt op Morningstar. Maar het systeem is niet onfeilbaar en beleggers kunnen zich laten meeslepen door het eenvoudige, intuïtieve vijfsterren-ratingsysteem van Morningstar.

Het ratingbedrijf is een ware kingmaker onder fondsen. Onderzoek van Strategic Insight geeft aan dat fondsen met een hoge rating van Morningstar, met vier- en vijfsterren, tussen 1998 en 2010 elk jaar een netto positieve investeringsstroom lieten zien. Omgekeerd lieten fondsen met een gemiddelde of slechte beoordeling van tussen één en drie sterren door Morningstar zien netto negatieve investeringsstroom elk jaar over dezelfde periode. Dit is een duidelijk bewijs dat fondsen geld verliezen, tenzij Morningstar ze leuk vindt.

Er is echter een groot verschil tussen de nettostromen van onderlinge fondsen en de fondsprestaties. Het is heel goed mogelijk, zelfs heel gewoon, dat een fonds een paar jaar goed presteert, een grote instroom van investeerdersdollars ontvangt en vervolgens niet aan de verwachtingen voldoet. Zelfs Morningstar waarschuwt beleggers om niet te sterk te vertrouwen op de sterbeoordelingen van het bedrijf, die zijn gebaseerd op prestaties uit het verleden ten opzichte van vergelijkbare fondsen.

Deze waarschuwingen worden goed opgevolgd. Het blijkt dat de meeste fondsen met een hoge rating in 2004 niet zo hoog scoorden in 2014. Veel beleggers in beleggingsfondsen hebben een horizon van meer dan 10 jaar, dus het is van belang om aan de macht te blijven. Nog intrigerender is dat de fondsen met de laagste rating de grootste extra rendementen kunnen opleveren in vergelijking met hun stijlbenchmarks.

Hoe het systeem werkt

Conceptueel zijn er veel gaten in de Morningstar-methode. Als je het allemaal naar beneden haalt, is het Morningstar-sterrenstelsel volledig afhankelijk van het gemiddelde rendement uit het verleden. Dit betekent dat het systeem geen rekening kan houden met uitschieters, zoals wanneer fondsbeheerders een abnormaal goed of slecht jaar hebben om hun achterblijvende gemiddelde prestaties te verzachten. Erger nog, het sterrensysteem kan u niet vertellen of het fonds consistent leiderschap had of dat er om de twee jaar nieuwe beheerders kwamen.

Morningstar kent een rangorde van één tot vijf sterren toe aan elk beleggingsfonds of ETF op peer-aangepaste basis. Elke maatstaf is relatief en voor risico gecorrigeerd. Peer-aanpassing wordt bereikt door fondsen met vergelijkbare activa te groeperen en hun prestaties te vergelijken. Met “risicogecorrigeerd” betekent dit dat alle prestaties worden afgemeten aan het risiconiveau waarvan een beheerder veronderstelt dat hij fondsrendementen genereert.

De top 10% van de fondsen in een bepaalde categorie krijgt vijf sterren. De volgende 22,5% krijgt vier sterren, de middelste 35% krijgt drie sterren, de volgende 22,5% krijgt twee sterren en de laatste 10% krijgt één ster. Elk beleggingsfonds wil een hogere rating ontvangen en erover opscheppen, en Morningstar rekent vaak een vergoeding voor het recht om zijn scores te adverteren.

Beleggers geven er natuurlijk de voorkeur aan om hun geld in vijfsterrenfondsen te hebben en niet in een- of tweesterrenfondsen. Om deze reden vertrouwen velen sterk op de evaluaties van Morningstar bij het nemen van investeringsbeslissingen. Er is een flagrante tekortkoming bij deze benadering; tegen de tijd dat het fonds een waardering van vijf sterren krijgt voor in het verleden behaalde resultaten, kan het te laat zijn om deel te nemen. In feite komen Morningstar en zijn toegewijde volgers vaak te laat op het feest.

Wat zeggen de gegevens?

In 2014 verzocht The Wall Street Journal Morningstar om vanaf 2004 een uitgebreide lijst van vijfsterrenfondsen op te stellen over een periode van 10 jaar. De publicatie ontdekte dat 37% van de fondsen één ster verloor, 31% twee sterren verloor, 14% drie sterren verloor, en 3% viel terug naar één ster. Slechts 14%, of 58 van de 403, behielden hun premium ratings.

Om het anders uit te drukken: investeerders investeren geld in een vijfsterrenbeleggingsfonds in de hoop in de toekomst vijfsterrenresultaten te behalen, maar slechts 14% van dergelijke fondsen bleek die hoop waardig. Als een belegger bereid was een prestatie van vier of vijf sterren te accepteren, waren de resultaten beter verteerbaar, aangezien 51% van de vijfsterrenfondsen van Morningstar in 2004 een beoordeling van vier sterren of hoger ontving in 2014.

John Rekenthaler van Morningstar breidde dit idee uit in een rapport dat hij publiceerde naar aanleiding van de analyse van The Wall Street Journal, terwijl hij het perspectief van Morningstar op de kwestie gaf. Toch kwam 49% van de vijfsterrenfondsen gemiddeld of onder het gemiddelde binnen. 

Gezien de onrust van 2007-2009, kunnen er enkele door recessie veroorzaakte verstoringen zijn in het tien jaar durende prestatierapport van The Wall Street Journal. Recessies komen echter meer dan eens in de 10 jaar voor (1,6 per decennium sinds de jaren zestig), dus het is zeldzaam gedurende een decennium zonder dat een neergang de prestaties van onderlinge fondsen onderbreekt.

Vanguard, aanbieder van goedkope fondsen, heeft in 2013 een analyse uitgevoerd om te zien hoe fondsen met Morningstar-rating presteerden ten opzichte van een stijlbenchmark over perioden van drie jaar. Het doel was om overtollige rendementen in vergelijking met de benchmark te identificeren en die rendementen te groeperen op sterrenclassificatie.

De Vanguard-studie leverde twee cruciale bevindingen op. De eerste was “een belegger had een kans van minder dan 50-50 om een ​​fonds te kiezen dat het zou overtreffen, ongeacht zijn rating op het moment van selectie”. Dit is iets anders dan zeggen dat vijfsterrenfondsen in elke categorie over het algemeen beter presteren dan éénsterrenfondsen, wat over het algemeen waar is. Wat het betekent is dat sterbeoordelingen geen goede voorspeller van prestaties zijn wanneer ze worden gemeten tegen een benchmark.

De meer verrassende bevinding was dat eensterrenfondsen de grootste overrendementen hadden. Vanguard ontdekte dat fondsen in de vijf, vier, drie- en tweesterrenratinggroepen 37% tot 39% beter presteerden dan hun benchmarks, maar dat fondsen met één ster een extra rendement van 46% behaalden.

Onkostenverhoudingen hebben betere trackrecords

Russel Kinnel, directeur onderzoek naar beleggingsfondsen bij Morningstar, publiceerde in 2010 een studie waarin de voorspellende nauwkeurigheid van sterbeoordelingen werd vergeleken met eenvoudige kostenverhoudingen voor elk fonds. Hij stelde drie mogelijke prestatiemaatstaven op, die hij beschouwde als de succesratio, het totale rendement en de daaropvolgende sterbeoordelingen. De resultaten spraken voor zich.

Zoals Kinnel opmerkte, “produceerde het goedkoopste kwintiel in elke beleggingscategorie in elke tijdsperiode een hoger totaalrendement dan het duurste kwintiel”. Hij voegde eraan toe dat voor elk “datapunt getest, goedkope fondsen dure fondsen verslaan”. De trend bleef ongewijzigd wat betreft succesratio en daaropvolgende sterbeoordelingen.

Sterbeoordelingen presteerden niet zo goed als de kostenratio’s. Kinnel merkte op: “Vijfsterrenbeleggingsfondsen versloegen 1-sterfondsen op onze drie maatregelen, hoewel er uitzonderingen waren.” Zijn gegevens suggereren dat een fonds met een hogere ster ongeveer 84% van de tijd een fonds met een lagere ster verslaat.

Het komt neer op

Morningstar erkent dat zijn ratingsysteem een ​​kwantitatieve maatstaf is van de in het verleden behaalde resultaten van een fonds, die niet bedoeld is om toekomstige prestaties nauwkeurig te voorspellen. In plaats daarvan raadt het bedrijf beleggers aan om het ratingsysteem te gebruiken om de staat van dienst van een fonds te beoordelen in vergelijking met vergelijkbare fondsen. Het kan de eerste stap zijn in een meerstappenproces dat beleggers kunnen gebruiken om fondsen te analyseren voordat ze een aankoop doen.