Toewijzing van activa
Wat is toewijzing van activa
Asset-allocatie is een beleggingsstrategie die erop gericht is risico en beloning in evenwicht te brengen door de activa van een portefeuille te verdelen op basis van de individuele doelen, risicotolerantie en beleggingshorizon. De drie belangrijkste activaklassen – aandelen, vastrentende waarden en geldmiddelen en equivalenten – hebben verschillende risico- en rendementsniveaus, dus elk zal zich in de loop van de tijd anders gedragen.
Waarom assetallocatie belangrijk is
Er is geen eenvoudige formule die voor elk individu de juiste activaspreiding kan vinden. De meeste financiële professionals zijn het er echter over eens dat assetallocatie een van de belangrijkste beslissingen is die beleggers nemen. Met andere woorden, de aandelen, obligaties en geldmiddelen en equivalenten, die de belangrijkste bepalende factoren zijn voor uw beleggingsresultaten.
Beleggers kunnen verschillende assetallocaties gebruiken voor verschillende doelstellingen. Iemand die het komende jaar spaart voor een nieuwe auto, kan bijvoorbeeld haar autospaarfonds beleggen in een zeer conservatieve mix van contanten, depositocertificaten (cd’s) en kortlopende obligaties. Een andere individuele spaarder voor pensionering die tientallen jaren weg kan zijn, belegt doorgaans het grootste deel van zijn individuele pensioenrekening ( IRA ) in aandelen, omdat hij veel tijd heeft om de kortetermijnschommelingen van de markt te doorstaan. Risicotolerantie speelt ook een sleutelfactor. Iemand die zich niet op zijn gemak voelt bij het beleggen in aandelen, kan ondanks een lange tijdshorizon zijn geld in een meer conservatieve allocatie plaatsen.
Op leeftijd gebaseerde activatoewijzing
Over het algemeen worden aandelen aanbevolen voor een periode van vijf jaar of langer. Kas- en geldmarktrekeningen zijn geschikt voor doelstellingen binnen een jaar. Obligaties vallen ergens tussenin. In het verleden hebben financiële adviseurs aanbevolen om de leeftijd van een belegger af te trekken van 100 om te bepalen hoeveel er in aandelen moet worden geïnvesteerd. Een 40-jarige zou bijvoorbeeld voor 60% in aandelen zijn belegd. Variaties op de regel bevelen aan om de leeftijd af te trekken van 110 of 120, aangezien de gemiddelde levensverwachting blijft groeien. Naarmate individuen de pensioengerechtigde leeftijd naderen, moeten portefeuilles over het algemeen overgaan op een meer conservatieve activaspreiding om de reeds opgebouwde activa te helpen beschermen.
Asset allocatie realiseren door middel van levenscyclusfondsen
Beleggingsfondsen voor vermogensallocatie, ook wel levenscyclusfondsen of streefdatumfondsen genoemd, zijn een poging om beleggers portefeuillestructuren te bieden die zijn afgestemd op de leeftijd, risicobereidheid en beleggingsdoelstellingen van een belegger met een passende verdeling van activaklassen. Critici van deze benadering wijzen er echter op dat het moeilijk is om tot een gestandaardiseerde oplossing voor de allocatie van portefeuilleactiva te komen, omdat individuele beleggers individuele oplossingen nodig hebben.
Het Vanguard Target Retirement 2030 Fund zou een voorbeeld zijn van een target-date fonds. Vanaf 2018 heeft het fonds een tijdshorizon van 12 jaar totdat de aandeelhouder verwacht met pensioen te gaan. Per 31 januari 2018 heeft het fonds een allocatie van 71% aandelen en 29% obligaties. Tot 2030 zal het fonds geleidelijk overschakelen naar een meer conservatieve 50/50-mix, die de behoefte van het individu aan meer kapitaalbehoud en minder risico weerspiegelt. In de daaropvolgende jaren verschuift het fonds naar 67% obligaties en 33% aandelen.