Veilingpercentagebeveiliging (ARS)
Wat is een veilingtariefbeveiliging (ARS)?
Een veilingtariefeffect (ARS) is een soort schuldpapier met variabele rente dat via een Nederlandse veiling wordt verkocht. Een ARS is over het algemeen een obligatie met een lange looptijd van 20 tot 30 jaar of preferente aandelen die zijn uitgegeven door een closed-end fonds. De ARS wordt verkocht tegen een rentetarief dat de markt zal zuiveren tegen het laagst mogelijke rendement. Dit zorgt ervoor dat alle bieders op een ARS hetzelfde rendement ontvangen op de schulduitgifte. Het rentetarief op een ARS wordt periodiek opnieuw ingesteld via aanvullende veilingen, meestal elke zeven, 14, 28 of 35 dagen.
Tijdens de wereldwijde financiële crisis van 2008 faalde de ARS-markt toen de veilingen niet genoeg bieders konden aantrekken om een verrekeningspercentage vast te stellen. Dit betekende dat veel beleggers beleggingen aanhielden met een lange looptijd die ze niet konden verkopen.
$ 330 miljard
Het geschatte bedrag dat is geïnvesteerd in effecten met veilingtarief voordat de markt in 2008 instortte.
Belangrijkste leerpunten
- Een veilingtariefeffect (ARS) is een type belegging met variabele rente dat over het algemeen een obligatie met een lange looptijd of preferente aandelen is.
- De rente op een ARS wordt doorgaans elke zeven, 14, 28 of 35 dagen gereset via een Nederlandse veiling.
- Een Nederlandse veiling is een openbare veiling waarop investeerders biedingen uitbrengen voor het bedrag van het bod dat ze bereid zijn te kopen en de prijs die ze bereid zijn te betalen.
- De ARS-markt stortte in tijdens de wereldwijde financiële crisis van 2008, waardoor tienduizenden investeerders langetermijninvesteringen hadden die ze niet konden verkopen.
Inzicht in veilingtariefeffecten (ARS)
Gemeentelijke en zakelijke emittenten die tegen lage kosten schulden willen aantrekken en die op zoek zijn naar de flexibiliteit van variabele rentetarieven, kunnen kiezen voor effecten met veilingrente (ARS). Veilingrentende effecten zijn schuldemissies op middellange tot lange termijn waarvan de rentetarieven worden bepaald via een Nederlands veilingproces. In zekere zin gedraagt een ARS zich alsof het een kortetermijnprobleem betreft, aangezien de rentetarieven ongeveer elke maand opnieuw worden ingesteld. Een Nederlandse veiling is een openbare biedingsveiling waarbij de prijs van het aanbod wordt vastgesteld na het nemen van alle biedingen en het bepalen van de hoogste prijs waartegen het totale aanbod kan worden verkocht.
Voorafgaand aan de ARS-veiling
Veilingen voor ARS worden elke zeven, 14, 28 of 35 dagen gehouden, waarna de koersen opnieuw worden ingesteld. Voorafgaand aan de veiling bespreken makelaars het bereik van mogelijke ARS-tarieven met hun klanten. Deze discussie, ook wel ” prijsbespreking ” genoemd, geeft klanten een basis voor waarschijnlijke tarieven, maar het staat beleggers vrij om biedingen uit te brengen buiten dit bereik.
Beleggers beginnen aan een competitief biedproces door biedingen in te dienen die het aantal aandelen specificeren, in coupures van $ 25.000, dat ze bereid zijn te kopen en de laagste rente die ze bereid zouden zijn te accepteren van de obligatie.
Biedingen worden geaccepteerd tot de deadline waarna de veilingagent het clearingpercentage berekent op basis van de ingediende biedingen. Het verrekeningspercentage is het rentetarief dat op de effecten wordt betaald tot de volgende veiling.
Na de ARS-veiling
Als het biedingspercentage van de belegger lager is dan het verrekeningspercentage, ontvangt de belegger het door hem gewenste bod geheel of gedeeltelijk. Biedingen die boven het verrekeningspercentage worden geplaatst, worden niet uitgevoerd. Coupons worden kort na afloop van elke veilingperiode uitbetaald en de opbrengst wordt elk kwartaal verrekend. Beleggers voelen zich aangetrokken tot deze effecten vanwege de hoge ratings van beleggingskwaliteit, naast het feit dat ze zijn vrijgesteld van federale, staats- en lokale belastingen. ARS biedt ook een iets hoger rendement na belastingen dan geldmarktinstrumenten vanwege hun complexiteit en toegenomen risico.
De ineenstorting van de ARS-markt
In februari 2008 faalde de ARS-markt toen de vier belangrijkste investeringsbanken op de markt – Citigroup, UBS AG, Morgan Stanley en Merrill Lynch – weigerden op te treden als bieders in laatste instantie vanwege liquiditeitsproblemen. Makelaars die deze effecten namens emittenten verkochten, brachten kopers ertoe te geloven dat ze liquide waren.
Toen de keerzijde van ARS aan het licht kwam, trokken de veilingen te weinig bieders aan om een clearingrente vast te stellen, waardoor ARS-houders hun langetermijninvesteringen die illiquide waren geworden, niet konden verkopen. In feite is er geen markt meer voor effecten met veilingrente.
Na de ineenstorting van de ARS-markt kwamen de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA), de Securities and Exchange Commission (SEC) en openbare procureurs-generaal tussenbeide om namens investeerders schikkingen te sluiten met grote broker-dealers. Grote financiële instellingen – waaronder Bank of America en Citigroup – kregen de opdracht om ongeveer $ 50 miljard terug te betalen aan investeerders die zeiden dat de bedrijven hun de risico’s van ARS-investeringen niet volledig hadden onthuld.