Backdating: Insight Into a Scandal

Halverwege de jaren 2000resulteerdeeen onderzoek door de Securities and Exchange Commission in het ontslag van meer dan 50 senior executives en CEO’s bij bedrijven in het hele spectrum, van restaurantketens en recruiters tot huizenbouwers en gezondheidszorg. Spraakmakende bedrijven, waaronder Apple, UnitedHealth Group, Broadcom, Staples, The Cheesecake Factory, KB Home, Monster, Brocade Communications Systems, Vitesse Semiconductor en tientallen minder bekende technologiebedrijven waren bij het schandaal betrokken.

Waar ging het allemaal over? Opties met terugwerkende kracht. Lees verder om erachter te komen hoe het schandaal is ontstaan, waardoor het is beëindigd en wat u er nu uit kunt leren.

Opties Backdating

De essentie van het optieschandaal met terugwerkende kracht kan eenvoudig worden samengevat als leidinggevenden die documenten vervalsen om meer geld te verdienen door toezichthouders, aandeelhouders en de Internal Revenue Service (IRS) te misleiden. De wortels van het schandaal gaan terug tot 1972, toen er een boekhoudkundige regel werd ingevoerd waardoor bedrijven konden vermijden om beloningen van bestuurders als last op hun winst-en-verliesrekening te boeken, zolang de inkomsten in de vorm waren van aandelenopties die tegen een tarief werden toegekend. gelijk aan de marktprijs op de dag van de toekenning, ook wel een at-the-money subsidie ​​genoemd.  Hierdoor konden bedrijven enorme vergoedingspakketten uitreiken aan senior executives zonder de aandeelhouders hiervan op de hoogte te stellen.

Hoewel deze praktijk de senior executives een aanzienlijk aandelenbezit opleverde, moest de aandelenkoers, aangezien de toekenning tegen het geld werd uitgegeven, stijgen voordat de executives daadwerkelijk winst zouden maken. Een wijziging van de belastingwet uit 1993 creëerde een stimulans voor leidinggevenden en hun werkgevers om samen te werken om de wet te overtreden.

Het amendement bestempelde de beloning van bestuurders van meer dan $ 1 miljoen als onredelijk en kwam dus niet in aanmerking voor aftrek van de belastingen van het bedrijf. Een prestatiegebonden vergoeding was daarentegen aftrekbaar. Aangezien at-the-money-opties vereisen dat de aandelenprijs van een bedrijf stijgt om de leidinggevenden te laten profiteren, voldoen ze aan de criteria voor prestatiegebonden compensatie en kwalificeren ze daarom als een belastingaftrek.

Toen senior executives zich realiseerden dat ze achterom konden kijken naar de datum waarop de aandelen van hun bedrijf tegen de laagste handelsprijs stonden, en vervolgens net deden alsof dat de datum was waarop ze de aandelensubsidies ontvingen, was er een schandaal geboren. Door de uitgiftedatum te vervalsen, konden ze zichzelf in-the-money opties en onmiddellijke winsten garanderen. Ze zouden de IRS ook twee keer kunnen bedriegen, één keer voor zichzelf, aangezien vermogenswinsten tegen een lager tarief worden belast dan het gewone inkomen, en één keer voor hun werkgevers, aangezien de kosten van de opties zouden kwalificeren als een afschrijving van vennootschapsbelasting. Het proces werd zo wijdverbreid dat sommige onderzoekers geloven dat 10 procent van de landelijke toekenning van aandelen onder deze valse voorwendselen werd uitgegeven.

Een schandaal komt aan het licht

Een reeks academische studies was verantwoordelijk voor het aan het licht brengen van het backdating-schandaal. De eerste was in 1995, toen een professor aan de New York University de gegevens van de optiebeurs bekeek die de SEC bedrijven dwong deze te publiceren.  De studie, gepubliceerd in 1997, identificeerde een vreemd patroon van extreem winstgevende opties, schijnbaar perfect getimed om samen te vallen met data waarop de aandelen tegen een dieptepunt werden verhandeld. Een reeks van twee vervolgonderzoeken door professoren elders suggereerde dat de griezelige mogelijkheid om optiesubsidies te timen alleen had kunnen plaatsvinden als de subsidiegevers de prijzen van tevoren wisten.  Een Pulitzer Prize-winnend verhaal gepubliceerd in The Wall Street Journal blies eindelijk het deksel van het schandaal.

Als gevolg hiervan herhaalden bedrijven hun inkomsten, werden boetes betaald en raakten leidinggevenden hun baan – en hun geloofwaardigheid – kwijt.  De SEC meldde dat beleggers meer dan $ 10 miljard aan verliezen leden als gevolg van koersdalingen en gestolen schadevergoeding.

Het komt neer op

Wedden op aandelenkoersen terwijl u het antwoord al weet, is oneerlijk. Een bedrijf dat zonder integriteit wordt gerund, is een beangstigend voorstel. Vanuit het perspectief van de consument vertrouwen klanten op bedrijven om goederen en diensten te leveren. Als die bedrijven geen ethische grenzen hebben, worden hun waren verdacht. Vanuit het perspectief van een aandeelhouder houdt niemand ervan om voorgelogen te worden bij het verstrekken van de financiering en het betalen van de salarissen.

In het begin van de jaren 2000 werden nieuwe boekhoudkundige bepalingen ingevoerd die bedrijven verplichten hun optietoekenningen binnen twee dagen na uitgifte te rapporteren en ook dat alle aandelenopties als kosten moesten worden vermeld.  Deze veranderingen hebben de kans op toekomstige incidenten met terugwerkende kracht verkleind.