Bankheffing
Wat is een bankheffing?
Een bankenheffing is een soort belastingstelsel voor financiële instellingen van het Verenigd Koninkrijk waarin banken worden gedwongen om overheidsbelastingen te betalen bovenop de normale vennootschapsbelasting die ze kunnen oplopen vanwege de risico’s die ze met zich meebrengen voor de grotere economie. Een bankenheffing verwijst ook naar een situatie waarin een bankrekening wordt bevroren als gevolg van een legale poging van een schuldeiser om een schuldenaar zijn schuld te laten terugbetalen.
Belangrijkste leerpunten
- De bankenheffing in het VK is een belasting die op de balans van banken wordt geheven bovenop de vennootschapsbelasting die zij betalen.
- De financiële crisis van 2008 was de aanleiding om een bankenheffing af te dwingen vanwege de risico’s die banken vormen voor het financiële systeem.
- Een bankheffing is ook wanneer een schuldeiser de bankrekening van een schuldenaar bevriest in een poging om een openstaande schuld te innen.
Een bankheffing begrijpen
Bankheffingen kwamen op de voorgrond na de overheid geen reddingsoperaties had gefinancierd.
Een bankenheffing is een belasting op de balans van alle Britse banken, meestal op hun schulden. Elk jaar wordt de waarde van alle bij de banken gestorte gelden beoordeeld en belast. Dit wordt gedaan om financiële discipline te handhaven en bizarre uitgaven, bonussen of mogelijk overdreven risicovol gedrag te voorkomen. De heffing is bedoeld om de risicovolle financieringsactiviteiten van de banken die hebben bijgedragen aan de kredietcrisis, te beheersen. De opbrengst van de belasting wordt door de regering gereserveerd om een verzekeringsfonds op te richten om de industrie te redden in het geval van een toekomstige crisis, zodat de belastingbetalers niet hoeven te betalen voor reddingsoperaties.
De heffing wordt berekend over het totaal van de verplichtingen en het eigen vermogen, exclusief:
- Lenen gedekt door schulden van de Britse overheid
- Gewone deposito’s gedekt door het depositoverzekeringsstelsel van het VK
- De eerste £ 20 miljard van de belastbare schulden van een bank
Het tarief van de bankenheffing voor kortlopende schulden is een jaarlijks dalend tarief en zal in de loop van de tijd geleidelijk dalen tot 0,10% in 2021. Voor aanslagjaar 2020 bedraagt de bankenheffing voor kortlopende schulden 0,14%. Op lange termijn belastbaar eigen vermogen en verplichtingen worden belast tegen de helft van deze tarieven, aangezien ze als inherent minder riskant worden beschouwd: 0,07% in 2020 en dalen tot 0,05% in 2021.
Bankheffing door schuldeisers
Buiten het VK kan een schuldeiser die een gerechtelijk vonnis tegen een schuldenaar verkrijgt, de rechtbank mogelijk een bankheffing laten uitschrijven. De bankenheffing stelt een bank in staat de rekening (en) van een debiteur te bevriezen totdat alle gevraagde schuld volledig is terugbetaald. Als de heffing niet wordt opgeheven, kan de schuldeiser het geld van de bankrekening afhalen en toepassen op de totale schuld.
Een bankenheffing is geen eenmalige gebeurtenis. Een schuldeiser kan zo vaak als nodig een bankheffing vragen totdat de schuld is voldaan. Bovendien rekenen de meeste banken hun klanten een vergoeding voor het verwerken van een heffing op hun rekening.
Een bankenheffing kan ontstaan door onbetaalde belastingen of door onbetaalde schulden. Sommige soorten rekeningen, zoals socialezekerheidsuitkeringen, aanvullend zekerheidsinkomen, veteranenuitkeringen en kinderbijslagbetalingen, kunnen over het algemeen niet worden geheven. Een schuldenaar die geld verschuldigd is aan de federale overheid zou niet zoveel bescherming hebben als wanneer hij een particuliere schuldeiser zou hebben.
De Internal Revenue Service (IRS) en het Department of Education (DoED) gebruiken doorgaans de bankenheffing het meest, maar ook andere crediteuren kunnen deze methode gebruiken. Particuliere schuldeisers hebben doorgaans een gerechtelijk bevel nodig om door te gaan met een bankheffing, maar de IRS doet dat doorgaans niet. Meestal krijgt de schuldenaar geen waarschuwing van zijn bank of van de schuldeiser dat zijn rekening zal worden bevroren. In dit stadium heeft de schuldeiser al talloze pogingen ondernomen om de schuld te innen, dus de schuldenaar moet zich bewust zijn van het soort situatie waarin hij zich bevindt.
In de meeste gevallen mag een schuldenaar de heffing betwisten, wat de heffing kan voorkomen of het bedrag waartoe de schuldeiser toegang heeft, kan verminderen. Het verlagen van het bedrag zodat de schuldeiser geen toegang heeft tot al het geld op een rekening, is een belangrijk aspect voor een schuldenaar, omdat ze mogelijk al het geld kunnen verliezen dat nodig is om essentiële zaken zoals eten en huur te betalen.