Is de banksector een goede keuze voor waardebeleggen?
Laten we eerlijk zijn, er is geen gemakkelijke manier om aandelen voor uw portefeuille te kiezen. Dit vereist veel hard werk, onderzoek en niet te vergeten geld. En je hebt een haalbare strategie nodig die past bij je korte- en langetermijndoelen. Misschien bent u een indexbelegger – een passieve belegger die aandelen kiest en hoopt het rendement van de algemene aandelenmarkt te weerspiegelen. Of misschien bent u een groei-investeerder. Dit type belegger zoekt naar aandelenwinsten op basis van de waargenomen waarde van een bedrijf en zijn groeipotentieel. Een andere strategie is waardebeleggen, waarbij beleggers moeten wieden door al het drama van trends in de markt heen. In plaats daarvan zoeken waardebeleggers naar sterke bedrijven die hun momentum proberen vast te houden.
In dit artikel kijken we naar waardebeleggen en of de banksector een goede speler is met deze strategie. Om een lang verhaal kort te maken, de banksector is een goede keuze voor waardebeleggen. Maar hoe staan deze twee op een rij?
Belangrijkste leerpunten
- De banksector is een goede keuze voor waardebeleggers.
- Waardebeleggers zoeken naar aandelen die voor minder dan hun intrinsieke waarde worden verhandeld.
- De banksector keert dividenden uit, wat een grote geschiedenis laat zien en investeerders een aandeel in de winst biedt.
- Waardebeleggers voelen zich aangetrokken tot bankaandelen, die het meest gevoelig zijn voor emotionele kortetermijnkrachten, gezien de hefboomwerking en de aard van het bedrijf.
Wat is waardebeleggen?
Waardebeleggen is een strategie die wordt gebruikt door mensen die aandelen kiezen die lijken te worden verhandeld voor minder dan hun intrinsieke waarde of boekwaarde. Waardebeleggers zoeken naar aandelen waarin de marktprijs niet volledig de toekomstige kasstromen van een bedrijf weerspiegelt. Kortom, deze beleggers zijn van mening dat de aandelen die ze kiezen ondergewaardeerd zijn door de markt. Ze kopen vaak agressief aandelen op hetzelfde moment dat anderen ze verkopen – in tijden van slecht nieuws, slechte prestaties of zwakke economische omstandigheden. Maar wanneer de meeste mensen aandelen najagen die hoger galopperen, doen waardebeleggers het tegenovergestelde: ze verkopen.
Waardebeleggers zijn gefocust op langetermijndoelen in plaats van op korte termijn. Onrust op de bredere markt of op individuele aandelenbasis is wat voor waardebeleggers kansen creëert om tegen aantrekkelijke kortingen te kopen. De banksector is vrij conjunctuurgevoelig, dus onderhevig aan extremen in prijs en waardering die waardebeleggers aantrekken.
De banksector
De bancaire of financiële sector omvat bedrijven die consumenten financiële diensten verlenen. Dit omvat retailbanken, verzekeringsmaatschappijen en investeringsservicebedrijven. Deze sector heeft een grote impact op de economie. Hoe sterker het is, hoe sterker de economie wordt. Maar naarmate de sector verzwakt – zoals blijkt uit de gebeurtenissen die leidden tot de Grote Depressie – begint de economie achter te lopen. Een gezonde, stabiele economie vereist dus een sterke financiële en bancaire sector.
Veel van de aandelen in deze sector betalen dividend, wat volgens veel waardebeleggers een goed teken is van de kwaliteit van een bedrijf. Hoe langer de dividendgeschiedenis, hoe beter het is voor de belegger, aangezien het een goed trackrecord van succes aantoont. Het laat ook zien dat het bedrijf een geschiedenis heeft in het verstrekken van een deel van de winst aan investeerders.
Dividenden laten een sterk trackrecord van succes zien en bieden een geschiedenis van het delen van winsten met investeerders.
Onderaan de economische cyclus
Angst neemt toe aan het einde van de cyclus. Dit is het klimaat waarin emoties de prijs bepalen in plaats van de basisprincipes. Aandelen in de banksector worden bijzonder hard getroffen omdat ze een enorme hefboomwerking hebben en nauw verbonden zijn met de economie. Bankbalansen werken doorgaans met een hefboomwerking in de dubbele cijfers, dus een klein verlies aan activawaarde kan banken insolvent maken. Dit vergroot de irrationele extremen die doorgaans worden aangetroffen bij marktdieptepunten. (Zie voor gerelateerde literatuur ” Financiële markten: wanneer angst en hebzucht het overnemen.”)
Wanneer banken leningen verstrekken die moeten worden terugbetaald, is het risico op wanbetaling veel groter. En nieuwe kredietverlening wordt moeilijk, omdat de economie ervoor zorgt dat iedereen geen significant risico wil of kan nemen. Deze problemen worden aangevuld met verlaagde rentetarieven, waardoor het bankieren minder winstgevend wordt. Dit is echter nuttig voor de prijzen van activa die helpen bij het herstel bank balansen.
Beleggen op korte termijn versus beleggen op lange termijn
Het perspectief van een waardebelegger kan beter worden begrepen door Benjamin Grahams beschrijving van de aandelenmarkt als een stemmachine op korte termijn, maar een weegmachine op de lange termijn. De betekenis van deze metafoor is dat de aandelenkoersen op korte termijn worden bepaald door de emoties en meningen van marktdeelnemers. Maar op de lange termijn wordt de prijs bepaald door de feitelijke prestaties van het bedrijf.
Graham wordt beschouwd als de vader van waardebeleggen, waarbij de nadruk ligt op de fundamentele factoren van een aandeel op de lange termijn. Aangezien bankaandelen misschien het meest vatbaar zijn voor deze emotionele kortetermijnkrachten, gezien de hefboomwerking en de aard van het bedrijf, is het logisch dat waardebeleggers zich aangetrokken voelen tot deze sector.
Waardebeleggers zoeken aandelen met lage koers-winstverhoudingen (P / E). Als een bedrijf het echt moeilijk heeft, kan het soms geld verliezen, dus deze statistiek is minder nuttig dan omzet of brutomarges. Een andere maatstaf voor de waarde is de prijs-boekverhouding (P / B). De boekwaarde van het bedrijf weerspiegelt de boekhoudkundige waarde van het bedrijf na verwerking van alle soorten verplichtingen.