24 juni 2021 8:01

Streepjescode

Wat is een streepjescode?

Een streepjescode is een afbeelding die bestaat uit een reeks parallelle zwarte en witte lijnen die bij het scannen informatie over een product doorgeven. Barcodes worden gelezen door speciale optische scanners. Zodra het scannerapparaat over de streepjescode is geplaatst, verwerkt het onmiddellijk de gegevens erin, meestal de prijs van het product waarop de streepjescode is afgedrukt.

De meest voorkomende vorm van een streepjescode is de Universal Product Code (UPC), die voor het eerst werd geïntroduceerd in de jaren 70 voor gebruik in supermarkten.

Hoe een streepjescode werkt 

Barcodes zijn een essentieel onderdeel van de economie. Ze zijn een routineonderdeel van commerciële transacties en verschijnen op vrijwel elk product dat in een winkel te koop is.

Het idee achter streepjescodes is vrij eenvoudig. Elk afzonderlijk item heeft een uniek nummer erop gedrukt dat een scanapparaat kan lezen en identificeren. Dit maakt het mogelijk om de overdracht van productinformatie, zoals de prijs, van het product naar een elektronisch systeem zoals een kassa te automatiseren.

Streepjescodes kunnen worden gelezen door verschillende soorten technologie. Scanners zijn speciaal geprogrammeerd om de gegevens in de streepjescode over te dragen naar het applicatieprogramma, waardoor ze direct toegang hebben tot een schat aan informatie. Een interfacescanner die op een computer is aangesloten, verzendt de informatie van de streepjescode alsof deze op een toetsenbord is ingevoerd. 

Belangrijkste leerpunten

  • Een streepjescode is een afbeelding die bestaat uit een reeks parallelle zwarte en witte lijnen die bij het scannen informatie over een product doorgeven.
  • Deze zwart-witbeelden worden gelezen door optische scanners, die aanwezig zijn in vele vormen van moderne technologie, waaronder smartphones en tablets.
  • Streepjescodes hebben vele doelen en helpen bedrijven hun efficiëntie te vergroten en hun overheadkosten te verminderen en te verlagen.
  • De meest voorkomende vorm van een streepjescode is de Universal Product Code (UPC), die voor het eerst werd geïntroduceerd in de jaren 70 voor gebruik in supermarkten.

Voordelen van streepjescodes

Streepjescodes doen veel meer dan alleen een prijs en andere basisgegevens over een product geven. Ze helpen tijd te besparen, elimineren de mogelijkheid van menselijke fouten en maken bedrijven over het algemeen efficiënter.

Wanneer ze aan een database zijn gekoppeld, stellen streepjescodes retailers in staat hun voorraad te volgen , waardoor ze gemakkelijk trends in  consumentengewoonten kunnen  volgen, meer voorraad kunnen bestellen en prijzen kunnen aanpassen. Barcodes kunnen ook worden gebruikt in andere toepassingen, zoals de  gezondheidszorg  , waar ze worden gebruikt om patiënten en patiëntendossiers te identificeren. Ze kunnen ook helpen bij het verspreiden van andere belangrijke informatie, zoals de geschiedenis van medische en receptplichtige geneesmiddelen en allergieën.

Tal van andere industrieën maken ook gebruik van streepjescodes. Het is bekend dat de technologie de efficiëntie verhoogt in veel verschillende industrieën, waaronder de postdienst, reizen en toerisme (huurauto’s, bagage) en entertainment (film- en theatertickets, pretparken).

Geschiedenis van streepjescodes

De streepjescode is in 1952 uitgevonden door Norman Woodland en Bernard Silver en in datzelfde jaar gepatenteerd. De twee mannen dreven eerst met ultraviolette inkt, maar ontdekten dat de inkt vervaagde en te duur was om steeds te vervangen.

Woodland werd later geïnspireerd door morsecode en tekende zijn eerste streepjescode, bestaande uit een reeks stippen en streepjes, in het zand op het strand. Vervolgens paste hij de technologie aan om een ​​lezer te bedenken. 

De Association of American Railroads (AAR) was een van de eersten die de streepjescode gebruikte en deze in de jaren zestig implementeerde om treinwagons automatisch te identificeren. Het plan omvatte het gebruik van een reeks gekleurde strepen op stalen platen, die aan de zijkanten van de auto’s werden gemonteerd.

Op elke auto werden twee platen aangebracht (één aan elke kant), met de strepen die verschillende informatie aanduiden, zoals het type uitrusting en de eigenaren. Er werd een scanner gebruikt om de kentekenplaten op de rijdende auto’s te lezen. Hoewel het enigszins nuttig bleek, werd het systeem verlaten omdat het onbetrouwbaar was voor langdurig gebruik.