Bear Stearns

Wat was Bear Stearns?

Bear Stearns was een wereldwijde investeringsbank in New York City die tijdens de subprime  hypotheekcrisis in 2008 instortte.

Bear Stearns begrijpen

Het bedrijf Bear Strearns werd opgericht in 1923 en overleefde de beurskrach van 1929 en werd een wereldwijde investeringsbank met vestigingen over de hele wereld. Competent management en het nemen van risico’s zorgden ervoor dat Bear Stearns bleef groeien met de wereldeconomie. Het was een van de vele bedrijven die Lewis Ranieri’s schuldsecuritisatie omarmden  om nieuwe financiële producten te creëren.

Aan het begin van de jaren 2000 was Bear Stearns een van ’s werelds grootste investeringsbanken en een zeer gerespecteerd lid van Wall Street’s pantheon van investeringsbanken. Ondanks het overleven en vervolgens bloeien na de Grote Depressie, was Bear Stearns een speler in de instorting van de hypotheek en de Grote Recessie die daarop volgden.

Bear Stearns exploiteerde een breed scala aan financiële diensten. Binnen deze mix bevonden zich hedgefondsen die een verbeterde hefboomwerking gebruikten om te profiteren van door  onderpand gedekte schuldverplichtingen (CDO’s)  en andere gesecuritiseerde schuldmarkten. In april 2007 viel de bodem uit de huizenmarkt en de investeringsbank begon al snel te beseffen dat het werkelijke risico van deze hedgefondsstrategieën veel groter was dan aanvankelijk werd aangenomen.

De ineenstorting van de huizenmarkt verraste het hele financiële systeem, aangezien een groot deel van het systeem was gebaseerd op een solide huizenmarkt die een solide derivatenmarkt ondersteunde. De Bear Stearns- fondsen gebruikten technieken om de hefboomwerking op deze veronderstelde marktfundamentals verder op te krikken, maar kwamen erachter dat het neerwaartse risico op de instrumenten waarmee ze te maken hadden niet beperkt was in dit extreme geval van een ineenstorting van de markt.

Het Bear Stearns Hedge Fund instorten

De hedgefondsen die deze strategieën gebruikten, boekten enorme verliezen waarvoor ze intern moesten worden gered, wat het bedrijf vooraf enkele miljarden kostte en vervolgens het hele jaar door extra miljardenverliezen aan afschrijvingen. Dit was slecht nieuws voor Bear Stearns, maar het bedrijf had een marktkapitalisatie van $ 20 miljard, dus de verliezen werden als jammer maar beheersbaar beschouwd.

Deze onrust zorgde voor het eerste kwartaalverlies in 80 jaar voor Bear Stearns. De ratingfirma’s stapelden zich snel op en bleven de door hypotheek gedekte effecten en andere holdings van Bear Stearns verlagen. Hierdoor bleef het bedrijf met illiquide activa in een dalende markt. Het bedrijf had geen geld meer en ging in maart 2008 naar de Federal Reserve voor een kredietgarantie via de Term Securities Lending Facility. Een nieuwe downgrade raakte het bedrijf en een bankrun begon. Op 13 maart was Bear Stearns blut. Zijn voorraad kelderde.

JPMorgan Chase koopt activa van Bear Stearns

De activa van Bear Stearns werden verkocht via een brandverkoop aan JPMorgan Chase tegen een fractie van zijn eerdere  marktkapitalisatie. De Fed leende JPMorgan Chase het geld om de aankoop te doen, en het kostte het bedrijf later enkele miljarden om de mislukte transacties af te sluiten en een rechtszaak tegen Bear Stearns te schikken. De reden dat Bear Stearns zo goedkoop werd verkocht, is dat op dat moment niemand wist welke banken giftige activa hadden of hoe groot een gat deze schijnbaar onschadelijke synthetische producten op een balans konden slaan.

De illiquiditeit waarmee Bear Stearns werd geconfronteerd als gevolg van zijn blootstelling aan gesecuritiseerde schuld, stelde ook problemen bij andere zakenbanken bloot. Veel van de grootste banken waren zwaar blootgesteld aan dit soort investeringen, waaronder Lehman Brothers en Merrill Lynch. Uiteindelijk was de ineenstorting van Bear Stearns en de verkoop ervan aan JP Morgan Chase het begin van de aderlating in de investeringsbanksector, niet het einde.