Capital at Risk (CaR)

Wat is Capital at Risk (CaR)?

Capital at risk (CaR) verwijst naar de hoeveelheid kapitaal die is gereserveerd om risico’s af te dekken. Het is van toepassing op entiteiten en personen die eigenrisicodrager zijn, evenals op verzekeringsmaatschappijen die verzekeringspolissen afsluiten. Risicokapitaal kan worden gebruikt om verliezen te betalen of het kan worden gebruikt door beleggers die kapitaal in een investering moeten hebben om bepaalde fiscale behandelingen te krijgen.

Inzicht in Capital at Risk (CaR)

Risicokapitaal kan worden gebruikt om verschillende scenario’s voor de verzekeringssector en voor beleggers met betrekking tot hun belastingen te beschrijven. Verzekeringsmaatschappijen innen premies voor polissen die zij onderschrijven. Het bedrag van de premie dat ze kunnen innen, wordt bepaald op basis van het risicoprofiel van de polishouder, het soort risico dat wordt gedekt en de kans dat er een verlies wordt geleden na het verstrekken van dekking. De verzekeringsmaatschappij gebruikt deze premie om zijn activiteiten te financieren en om inkomsten uit beleggingen te verwerven.

Risicokapitaal wordt gebruikt als buffer boven de premies die worden verdiend met verzekeringstechnische polissen. In wezen helpt het risicokapitaal om eventuele claims of uitgaven te betalen in het geval dat de premies die het bedrijf verzamelt niet voldoende zijn om ze te dekken. Risicodragend kapitaal kan daarom ook worden aangeduid als risicodragend kapitaal of overtollige middelen. Omdat risicodragend kapitaal overtollig kapitaal is, kan het als onderpand worden gebruikt. Risicodragend kapitaal is een belangrijke indicator voor de gezondheid van een verzekeringsmaatschappij, omdat het hebben van voldoende kapitaal om claims te betalen voorkomt dat een verzekeraar insolvent wordt.

Het bedrag van het kapitaal dat door een verzekeringsmaatschappij in reserves moet worden gehouden, wordt berekend op basis van het soort polissen dat de verzekeraar onderschrijft. Voor schadeverzekeringen is het vereiste bedrag aan risicokapitaal gebaseerd op geschatte claims en het aantal premies dat polishouders betalen. Voor levensverzekeraars is het bedrag gebaseerd op hun berekeningen van de totale uitkeringen die zouden moeten worden betaald.

Risicokapitaal is ook relevant voor federale inkomstenbelastingen. De Internal Revenue Service (IRS) vereist dat een investeerder een kapitaalrisico heeft bij een investering om bepaalde fiscale behandelingen te krijgen. Veel belastingopvangcentra waren vroeger zo gestructureerd dat de belegger geen geld kon verliezen, maar inkomsten kon nemen en deze in niet-gerealiseerde vermogenswinsten kon veranderen om op een later tijdstip en tegen een lager tarief te worden belast. Daarom is een van de vereisten voor het nemen van kapitaalwinst, dat u kapitaal in gevaar moet hebben.

Speciale overwegingen

Regulators kan een faillissement te stellen marge voor verzekeringsmaatschappijen op basis van hun omvang en de aard van de risico’s die zij dekken in het beleid dat zij onderschrijven. Voor schadeverzekeraars is dit vaak gebaseerd op het geleden verlies over een bepaalde periode. Levensverzekeraars gebruiken een percentage van de totale waarde van de polissen minus technische voorzieningen. Deze voorschriften zijn doorgaans van toepassing op het bedrag van het kapitaal dat opzij moet worden gezet en zijn niet van toepassing op het type of de risicovolheid van het kapitaalbelang zelf.