Dieper kijken naar kapitaalallocatie
Marktleidende bedrijven behalen niet alleen succes door hun bedrijfsresultaten, maar ook door kapitaal op de juiste manier toe te wijzen op een manier die het meest voordelig is voor aandeelhouders.
Vaak over het hoofd gezien als een centraal thema, zijn beslissingen over kapitaalallocatie van vitaal belang bij het bepalen van de toekomst van het bedrijf en vormen als zodanig enkele van de belangrijkste verantwoordelijkheden van het bedrijfsmanagement. Dit artikel gaat in op enkele van de maatstaven die ons helpen het vermogen van het management te evalueren om effectief kapitaal toe te wijzen onder alle marktomstandigheden. Lees verder om te leren hoe u deze statistieken kunt gebruiken om aandelenonderzoek te vergemakkelijken en bedrijven te vinden die klaar zijn om op de lange termijn te slagen.
Beslissingen over de toewijzing van kapitaal
Moet het bedrijf dividenden uitgeven of verhogen? Moet het die nieuwe fabriek bouwen of meer arbeiders aannemen? Dit zijn de dilemma’s waarmee managers van de huidige beursgenoteerde bedrijven worden geconfronteerd.
Elk bedrijf volgt een levenscyclus; in de vroege levensfasen zijn beslissingen over kapitaalallocatie vrij eenvoudig – de meeste kasstromen zullen terugvloeien naar het groeiende bedrijf en er zal waarschijnlijk niet veel geld overblijven. Na vele jaren van sterke, gestage winstgroei, komen bedrijven erachter dat er maar een beperkte markt te koop is. Met andere woorden, het toevoegen van het volgende product aan het schap, of het toevoegen van het volgende schap, is per stuk maar half zo winstgevend als de eerste dingen die jaren geleden op dat schap werden gezet. Uiteindelijk zal het bedrijf een punt bereiken waarop de cashflows sterk zijn en dat er extra cash ‘rondslingert’. De eerste discussies kunnen dan beginnen over zaken als:
- Een nieuwe branche betreden – Dit vereist hogere initiële uitgaven aan contanten, maar kan op de lange termijn de meest winstgevende koers blijken te zijn.
- Capaciteit van de kernactiviteit vergroten – Dit kan met vertrouwen worden gedaan totdat de groeipercentages beginnen te dalen.
- Uitgifte of verhoging van dividenden – De beproefde methode.
- Aflopende schulden – Dit verhoogt de financiële efficiëntie, aangezien financiering met eigen vermogen bijna altijd goedkoper zal zijn.
- Investeren of andere bedrijven of ondernemingen overnemen – Dit moet altijd voorzichtig gebeuren, waarbij u zich aan de kerncompetenties houdt.
- Bedrijfsaandelen terugkopen.
Het management neemt dit soort beslissingen door dezelfde statistieken te gebruiken die beschikbaar zijn voor beleggers.
Rendement op eigen vermogen
Het rendement op eigen vermogen (ROE) van een aandeel onthult de groeisnelheid van het bedrijf in “aandeelhoudersdollars”.
Wanneer u naar de ROE van een bedrijf kijkt, moet u met een aantal overwegingen rekening houden, zoals de leeftijd van het bedrijf en het soort bedrijf dat het exploiteert. Jongere bedrijven hebben de neiging om hogere ROE’s te hebben, omdat beslissingen over het inzetten van contanten gemakkelijk te nemen zijn. Oudere bedrijven en bedrijven die actief zijn in kapitaalintensieve bedrijven (denk aan telecom of geïntegreerde olie), zullen lagere ROE’s hebben omdat het vooraf meer kost om de eerste dollars aan inkomsten te genereren.
ROE is zeer specifiek voor de branche waarin het bedrijf actief is, omdat elk unieke kapitaalvereisten heeft; daarom mogen er alleen vergelijkingen worden gemaakt met vergelijkbare bedrijven bij het beoordelen van deze waardevolle maatstaf. Een ROE boven het branchegemiddelde is een goed teken dat het management de meeste winst uit elke geïnvesteerde dollar haalt.
Rendement op activa
Rendement op activa (ROA) is in theorie vergelijkbaar met ROE, maar de noemer van de vergelijking is veranderd van eigen vermogen naar totale activa. Het ROA-nummer vertelt ons wat voor soort retourmanagement krijgt op de activa waarover het beschikt. Net als bij ROE, zullen ROA-cijfers sterk variëren binnen verschillende industrieën en moeten ze hiermee in gedachten worden vergeleken.
ROA-prestaties zullen op de lange termijn een duidelijker beeld van de winstgevendheid opleveren dan ROE. Waarom? Omdat in de ROE-berekeningen het huidige netto-inkomen en het netto-inkomen van vorig jaar belangrijke variabelen zijn; ze zijn toevallig ook veel volatieler dan de groeipercentages op lange termijn. Wanneer ROA wordt berekend, bestaat het grootste deel van de noemer uit langetermijnactiva en kapitaal, waardoor een deel van de korte-termijnruis die ROE kan veroorzaken, wordt weggewerkt. In wezen kan ROE van jaar tot jaar sterk variëren voor een bedrijf, terwijl het langer duurt voordat ROA-cijfers aanzienlijk veranderen.
Kapitaalvereisten en cashmanagement
Laten we zeggen dat bedrijf X de eerste 10 jaar van zijn bestaan gemiddeld 18% ROE heeft behaald. Dit vertegenwoordigt een sterk groeirecord, maar het werd bereikt in een tijd dat er voldoende nieuwe markten waren om te betreden.
Met een leidend marktaandeel kan bedrijf X nu al zien dat het dit groeitempo niet zal kunnen volhouden en moet op zoek gaan naar andere manieren om de aandeelhouderswaarde te vergroten. De kapitaalvereisten om het bedrijf in stand te houden zijn bekend en opzij gezet, en de vrije kasstroom die overblijft, kan worden beoordeeld op duurzaamheid en consistentie.
Zodra dit is geverifieerd, kan het management gaan zitten en beslissen hoe het geld het beste wordt gebruikt. Een of meer van de bovengenoemde opties kunnen worden gebruikt, en zodra dit proces begint, kunnen investeerders echt beginnen met het evalueren van de effectiviteit van het bedrijf buiten het runnen van de kernactiviteiten.
Dividendbetalende aandelen zijn aantrekkelijk voor veel beleggers. Dividenden zijn een effectieve manier om vrije kasstroom terug te geven aan aandeelhouders en om langetermijninvesteringen in een bedrijf aan te moedigen. Door te kijken naar de uitbetalingsratio voor het dividend van een aandeel, kan een belegger gemakkelijk zien welk percentage van het nettoresultaat wordt gebruikt om dividend uit te keren. Hoe kleiner de uitbetalingsratio, hoe meer kamerbeheer dit bedrag in de toekomst moet verhogen.
De meest volwassen dividendbetalende bedrijven betalen 80% of meer van alle netto-inkomsten uit aan aandeelhouders, wat een mooi rendement oplevert, maar laat heel weinig geld achter om toekomstige winstgroei te genereren. Deze aandelen lijken op vastgoedbeleggingsfondsen (een waardepapier waarbij ten minste 90% van het netto-inkomen jaarlijks aan de aandeelhouders moet worden uitgekeerd). Als gevolg hiervan zullen investeringen in bedrijven met zeer hoge dividenduitkeringen weinig prijsstijging ervaren.
Het terugkopen van aandelen is een andere veel voorkomende manier om overtollig kapitaal binnen een organisatie toe te wijzen. Wanneer is dit in het belang van de aandeelhouders? Als het bedrijf echt het gevoel heeft dat zijn aandelen ondergewaardeerd zijn, zou het terugkopen van aandelen heel goed het beste gebruik van de fondsen kunnen zijn. Dit zal het aandeelhouderschap van alle andere aandeelhouders vergroten en wordt over het algemeen gezien als een positief teken dat het management in de toekomst van het bedrijf gelooft.
Het komt neer op
Voor de individuele belegger behoort een deel van een effectief due diligence-onderzoek te omvatten het begrijpen van de geschiedenis van en de verwachtingen voor het vermogen van een onderneming om kapitaal toe te wijzen. Samen met de waardering en groei bekeken, zal het vermogen van het management om kapitaal effectief toe te wijzen, bepalen of het voorbestemd is om een front-running aandeel te hebben of een “ook-run”.