Kapitaalwaardering

Kapitaalgroei wordt niet belast totdat een investering wordt verkocht en de winst wordt gerealiseerd, en dat is wanneer het een meerwaarde wordt. De belastingtarieven op vermogenswinsten variëren naargelang de investering een kortetermijn- of langetermijnbelegging was.

Kapitaalgroei is echter niet de enige bron van beleggingsrendementen. Dividenden en rente-inkomsten zijn twee andere belangrijke inkomstenbronnen voor beleggers. Dividenden zijn doorgaans contante betalingen van bedrijven aan aandeelhouders als beloning voor het investeren in de aandelen van het bedrijf. Rentebaten kunnen worden verdiend via rentedragende bankrekeningen, zoals depositocertificaten. Rentebaten kunnen ook afkomstig zijn van beleggingen in obligaties, dit zijn schuldinstrumenten die zijn uitgegeven door overheden en bedrijven. Obligaties betalen meestal een rendement of een vaste rente. De combinatie van vermogensgroei met dividend- of renteopbrengsten wordt het totaalrendement genoemd.

Oorzaken van kapitaalwaardering

De waarde van activa kan om verschillende redenen stijgen. Er kan een algemene trend zijn dat de waarde van activa stijgt, inclusief macro-economische factoren zoals sterke economische groei of het beleid van de Federal Reserve, zoals het verlagen van de rentetarieven, wat de groei van leningen stimuleert en geld in de economie injecteert.

Op een meer gedetailleerd niveau kan een aandelenkoers stijgen omdat het onderliggende bedrijf sneller groeit dan concurrerende bedrijven binnen zijn branche of sneller dan marktdeelnemers hadden verwacht. De waarde van onroerend goed zoals een huis kan toenemen door de nabijheid van nieuwe ontwikkelingen zoals scholen of winkelcentra. Een sterke economie kan leiden tot een toename van de vraag naar woningen, aangezien mensen stabiele banen en inkomen hebben.

Investeren voor kapitaalwaardering

Kapitaalgroei is vaak een verklaard investeringsdoel van veel onderlinge fondsen. Deze fondsen zoeken naar investeringen die in waarde stijgen op basis van hogere inkomsten of andere fundamentele maatstaven. Investeringen die zijn gericht op vermogensgroei, hebben doorgaans meer risico dan activa die worden gekozen voor kapitaalbehoud of het genereren van inkomsten, zoals staatsobligaties, gemeentelijke obligaties of dividendbetalende aandelen. Als gevolg hiervan worden fondsen voor vermogensgroei het meest geschikt geacht voor risicotolerante beleggers. Groeifondsen worden gewoonlijk gekarakteriseerd als fondsen voor vermogensgroei, aangezien ze beleggen in aandelen van bedrijven die snel groeien en hun waarde verhogen. Kapitaalgroei wordt gebruikt als investeringsstrategie om de financiële doelstellingen van investeerders te verwezenlijken.

Obligatie voor kapitaalwaardering

Obligaties met vermogensgroei worden gedekt door lokale overheidsinstanties en staan ​​daarom bekend als gemeentelijke effecten. Deze obligaties werken door rente samen te stellen tot de vervaldatum, dat is wanneer de belegger een eenmalig bedrag ontvangt dat de waarde van de obligatie en de totale opgebouwde rente omvat. Waarderingsobligaties verschillen van traditionele obligaties, die doorgaans elk jaar rentebetalingen betalen. 

Voorbeeld van kapitaalwaardering

Een belegger koopt een aandeel voor $ 10, en het aandeel betaalt een jaarlijks dividend van $ 1, wat overeenkomt met een dividendrendement van 10%. Een jaar later wordt het aandeel verhandeld tegen $ 15 per aandeel en heeft de belegger een dividend van $ 1 ontvangen. De belegger heeft een rendement van $ 5 op kapitaalgroei, aangezien de prijs van het aandeel is gestegen van de aankoopprijs of kostenbasis van $ 10 naar een huidige marktwaarde van $ 15 per aandeel. Procentueel leidde de stijging van de aandelenkoers tot een rendement van 50% uit vermogensgroei. Het dividendrendement is $ 1, wat overeenkomt met een rendement van 10% in lijn met het oorspronkelijke dividendrendement. Het rendement van vermogensgroei gecombineerd met het rendement van het dividend leidt tot een totaal rendement op de aandelen van $ 6 of 60%.