Cardano

DEFINITIE van Cardano

Cardano is ’s werelds eerste peer-reviewed blockchain. De non-profitorganisatie die verantwoordelijk is voor Cardano heeft een netwerk van academici en wetenschappers van verschillende universiteiten samengesteld, waaronder de Universiteit van Edinburgh en het Tokyo Institute of Technology, om de protocollen te herzien voordat ze worden vrijgegeven. Het is een derde generatie cryptocurrency en slim contractplatform dat claimt de schaalproblemen van bitcoin, een munt van de eerste generatie en ethereum, dat tot de tweede generatie behoort, te verbeteren.   

Cardano wordt afgebroken

Cardano’s platform bestaat uit twee lagen. De Cardano Settlement Layer (CSL) wordt gebruikt om transacties af te wikkelen die gebruikmaken van ADA, de cryptocurrency van Cardano.

De Control Layer, die in ontwikkeling is, zal worden gebruikt voor slimme contracten. De hiërarchische structuur van Cardano zorgt ervoor dat het kan worden gebruikt als ruilmiddel en om slimme contracten te genereren. Bovendien heeft het platform de ambitie om interoperabel te zijn met het reguliere financiële ecosysteem.   

Het hart van Cardano’s platform is Ouroboros, een algoritme dat het Proof of Stake-protocol gebruikt om munten te minen. Het protocol is aangepast om het energieverbruik en de tijd voor het maken van nieuwe munten te verminderen. 

Ouroboros 

In een typisch Proof of Stake algoritme creëren knooppunten met de maximale inzet (of het hoogste aantal munten) transactieblokken in een blockchain. Maar het Ouroboros-algoritme implementeert het algoritme anders. 

Op een breed niveau werkt het als volgt. Ouroboros verdeelt fysieke tijd in tijdperken die bestaan ​​uit slots, die vaste tijdsperioden zijn. Slots zijn vergelijkbaar met ploegendiensten in een fabriek. In Cardano varieert het tijdsbereik van slots en kan het binnen het algoritme worden gewijzigd. Tijdperken werken op een circulaire manier: wanneer de ene eindigt, komt er een andere online. 

Elk tijdperk heeft een slotleider, die wordt gekozen door belanghebbenden of knooppunten die al munten hebben gegenereerd. Slotleiders zijn verantwoordelijk voor het creëren en bevestigen van transactieblokken die aan de Cardano-blockchain moeten worden toegevoegd. Als ze er niet in slagen om een ​​transactieblok in een tijdperk te creëren, krijgt de volgende slotleider er opnieuw een kans tijdens het volgende tijdperk. Binnen een bepaald tijdvak moeten ten minste 50 procent of meer blokken worden geproduceerd.

Transacties in blokken geproduceerd door slotleaders worden goedgekeurd door input-endorsers. Zij zijn de tweede groep belanghebbenden die verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van het protocol. Binnen een bepaald tijdvak kunnen er één tot veel meervoudige endorsers zijn en hun verkiezing is gebaseerd op inzetten.     

Om onbevooroordeelde resultaten te garanderen, is het verkiezingssysteem geconfigureerd voor twee ingangen. De eerste is een rekensysteem met meerdere partijen. Een aantal belanghebbenden binnen het netwerk voert een berekening uit, die het digitale equivalent is van een “toss”, en deelt hun resultaten met elkaar. De tweede input is de verdeling van rijkdom of inzet. Nodes met een grotere inzet (of meer munten) hebben een grotere kans om verkozen te worden tot slotleiders.  

Ouroboros verschilt ook van andere algoritmen in het type en de vorm van incentives die worden aangeboden aan belanghebbenden. Het Proof of Work algoritme biedt mijnwerkers beloningen in de vorm van munten en transactiekosten. Maar het ontwerp van het Ouroboros-algoritme biedt stimulansen voor beschikbaarheid en transactieverificatie boven investeringen in enorme computerkracht om munten te delven. De economische beloningen zijn ook verdeeld over drie belanghebbenden: input-ondersteuners, belanghebbenden op het gebied van meerpartijenberekening en slotleiders. 

Kritiek op Cardano 

Ouroboros noemt zichzelf het “eerste aantoonbaar veilige proof of stake-algoritme.” Deze claim is gebaseerd op twee eigenschappen van het transactiegrootboek: doorzettingsvermogen en levendigheid.

Persistentie veronderstelt dat een transactie “stabiel” is als een eerlijke node deze als zodanig naar de rest van het netwerk heeft uitgezonden. Deze eigenschap gebruikt een nieuwe beveiligingsparameter die een maatstaf is voor de beveiliging van het grootboek. Levendigheid is complementair aan volharding. Volgens deze eigenschap worden eerlijke transacties, die als zodanig worden uitgezonden, “stabiel” in de knooppunten van het netwerk na een bepaalde vooraf gedefinieerde tijd in het algoritme. 

Het artikel waarin Ouroboros wordt geschetst, schetst verschillende “plausibele aannames” die de makers van het algoritme hebben gemaakt om het te ontwerpen. Ze gaan er bijvoorbeeld van uit dat knooppunten in hun netwerk niet langdurig afwezig zijn. Ook wordt aangenomen dat gedesynchroniseerde knooppunten in hun berekeningen niet meer dan 50% van alle transacties bevatten. 

Critici zeggen dat de aannames die zijn gedaan om deze eigenschappen te implementeren, onjuist zijn. Ze zeggen bijvoorbeeld dat de eigenschappen uitgaan van synchronisatie tussen grootboeken op een bepaald moment in de tijd. Volgens hen zijn dergelijke verwachtingen ” onpraktisch voor een wereldwijde blockchain “. Dit is misschien niet het geval als bepaalde knooppunten offline zijn of als slotleiders de transactie tijdens hun tijdvak hebben gemist. Anderen hebben gewezen op 51% denial of service-aanvallen, die ertoe kunnen leiden dat een meerderheid van het netwerk offline gaat, als een ander voorbeeld van een handige aanname.

Het algoritme van Ouroboros is ook bekritiseerd omdat het het probleem van dubbele uitgaven niet volledig heeft opgelost. Het gevaar bestaat dat input-endorsers, die verantwoordelijk zijn voor het goedkeuren van transacties voor slotleaders, uiteindelijk dezelfde set transacties van twee verschillende slotleaders goedkeuren. Sommigen zeggen dat sharding, een techniek die wordt getest op de ethereum blockchain om het probleem op te lossen, enkele jaren zal duren voordat het geïmplementeerd is.