Pas op voor bedrijfsaandelen in gekwalificeerde plannen
Veel bedrijven die streven naar de motivatie en de ambtstermijn van hun werknemers te verhogen doen dit door hen te belonen met aandelen van het bedrijf voorraad. Ze moedigen hun werknemers ook aan om deze voorraad binnen hun 401 (k) of andere gekwalificeerde plannen te houden. Maar hoewel deze strategie een aantal voordelen heeft, kan ze ook enkele substantiële risico’s met zich meebrengen voor werknemers, en deze risico’s worden niet altijd voldoende uitgelegd.
De ERISA-maas in de wet
De Employee Retirement Income Security Act van 1974, die leidde tot de oprichting van 401 (k) s, werd in het leven geroepen om de pensioenfondsen van Amerikaanse werknemers te beschermen. Toen het Congres deze wetgeving in het begin van de jaren zeventig introduceerde, waren de meeste grote bedrijven en werkgevers in Amerika er helemaal voor – op één voorwaarde. Ze vertelden het Congres dat als ze hun eigen aandelen niet in een bedrijfsplan mochten opnemen, ze in geen enkele hoedanigheid de gekwalificeerde plannen zouden aanbieden die door de wet zijn gecreëerd! Onnodig te zeggen dat het Congres snel toegaf aan hun eisen en een maas in de wet maakte waardoor de aankoop van “in aanmerking komende werkgeverseffecten” binnen een “in aanmerking komende individuele rekening” in gekwalificeerde plannen mogelijk werd. Deze bepaling stelt werkgevers in staat om hun eigen aandelen aan hun werknemers te pushen (of op zijn minst aan te bieden) met behoud van de fiduciaire status die vereist dat ze de financiële belangen van hun werknemers boven die van henzelf stellen.
De Enron-factor
Het Employee Benefit Research Institute (EBRI) publiceerde in januari 2002 een briefing waaruit bleek dat de totale toewijzing van 401 (k) fondsbeleggingen in aandelen van het bedrijf de afgelopen vijf jaar stabiel was gebleven op iets minder dan 20%. In de publicatie van maart 2008 stond echter dat dit percentage in 2006 met bijna de helft was gedaald tot ongeveer 11%. De eerste daling was grotendeels te wijten aan de activatoewijzingspraktijken die door beide bedrijven werden aangemoedigd. De Pensioenbeschermingswet van 2006 was een van de verschillende wetten die bedoeld waren om dit soort problemen te voorkomen: onder de bepalingen waren bepalingen die werkgevers verbieden om werknemers te verbieden hun aandelen binnen een gekwalificeerd plan te verkopen.
Volgens het National Center for Employee Ownership zijn er vanaf 2018 6.416 Employee Stock Ownership Plans (ESOP’s) en 1.164 KSOP ’s (een combinatie ESOP-401 (k) -plan) die ofwel grotendeels of uitsluitend in bedrijfsaandelen investeren. Daarnaast zijn er 4.468 ESOP-achtige plannen, die “aanzienlijk zijn geïnvesteerd (ten minste 20%) in werkgeversaandelen”. Alles bij elkaar komt dit neer op een totaal van meer dan 10.000 plannen met 14 miljoen deelnemers. Hoewel de economische turbulentie van de afgelopen jaren de aankoop van bedrijfsaandelen binnen pensioenregelingen heeft beperkt, is de praktijk duidelijk doorgegaan.
Inkoopbedrijfsvoorraad: de voordelen
401 (k) -plannen en ESOP’s zijn de twee meest voorkomende soorten gekwalificeerde plannen waarin bedrijfsaandelen te vinden zijn. ESOP’s zijn populair bij bedrijven met een nauwe band die het plan gebruiken als een middel om eigendom over te dragen (om deze reden is het gebruik van bedrijfsaandelen in een ESOP-plan iets begrijpelijker). Sommige werkgevers moedigen hun werknemers sterk aan om al hun bijdragen in bedrijfsaandelen te investeren, terwijl anderen ofwel zullen weigeren bijdragen die niet worden gebruikt om bedrijfsaandelen te kopen, ofwel werknemersbijdragen matchen met bedrijfsaandelen.
Werkgevers moedigen de aankoop van bedrijfsaandelen in pensioenregelingen aan om verschillende redenen. Ze kunnen profiteren van een verbeterde motivatie en levensduur van hun werknemers door de financiële belangen van hun werknemers op één lijn te brengen met het bedrijf. Ze kunnen ook hun machtsbasis onder de aandeelhouders in het algemeen versterken door meer aandelen in handen te geven van werknemers die waarschijnlijk ten minste de meerderheid van de beslissingen van de raad van bestuur zullen steunen. Misschien wel het belangrijkste is dat ze ook geld kunnen besparen door hun bijpassende bijdragen te doen in de vorm van bedrijfsaandelen in plaats van contanten.
Werknemers kunnen profiteren door in hun plannen fiscaal aftrekbare aankopen van bedrijfsaandelen te doen zonder zich in te schrijven voor een afzonderlijk plan van welke aard dan ook, zoals een aandelenaankoopplan voor werknemers of een aandelenoptieplan. Maar de voordelen hiervan voor werknemers worden vaak overschaduwd door een van de meest fundamentele regels voor asset allocatie.
Voorraad inkoopbedrijf: de nadelen
Elke bekwame financiële planner zal klanten vertellen om te voorkomen dat ze de meeste of al hun eieren in één mandje doen. Werknemers die de meeste of alle bijdragen van hun pensioenplan naar bedrijfsaandelen leiden, kunnen uiteindelijk ernstig worden overwogen in hun portefeuilles. Ze moeten realistisch nadenken over de mogelijkheid dat hun werkgevers op een gegeven moment failliet kunnen gaan, en vervolgens de impact beoordelen die dit zou hebben op hun beleggings- en pensioenfondsen. Een werknemer die de helft van zijn liquide middelen vasthoudt in een bedrijf dat failliet gaat, moet mogelijk nog minstens vijf of tien jaar werken om dit verlies goed te maken. De medewerkers van Enron en Worldcom hebben dit op de harde manier geleerd.
Maar een bedrijf hoeft niet echt ten onder te gaan. Zelfs een kogel in zijn aandelen kan een ei van een pensioennest verpletteren. Stel dat een oude werknemer van XYZ Corporation $ 350.000 heeft verzameld in hun 401 (k), waarvan $ 250.000 in de aandelen van het bedrijf. Ze denken erover na ongeveer een jaar met pensioen te gaan. De economie belandt echter in een diepe recessie en de XYZ-aandelen dalen met 80% in één jaar tijd, dus ze zijn nu slechts $ 50.000 waard. De 401 (k), nu $ 150.000 waard, heeft meer dan de helft van zijn waarde verloren – en ongeveer op het moment dat de werknemer zich klaarmaakte om het te verzilveren.
Het komt neer op
Hoewel er een aantal zeer reële redenen zijn waarom het een goed idee kan zijn om in ieder geval wat bedrijfsaandelen te kopen binnen een pensioenplan, moeten werknemers altijd beginnen met wat onbevooroordeeld onderzoek over hun bedrijf te doen, zoals een gedetailleerd rapport van een externe analist. Een reeks vergaderingen met een gekwalificeerde financiële planner kan een werknemer ook helpen om zijn risicotolerantie en investeringsdoelstellingen te bepalen en inzicht te geven in hoeveel bedrijfsaandelen hij eventueel zou moeten bezitten. Bedrijven die echt geven om het welzijn van hun werknemers, zullen hier vaak ook over middelen beschikken.
Als de aandelen komen als een bedrijfsmatch of een ander soort geschenk, geweldig. Maar zelfs het aanbieden van prikkels om de aandelen te kopen, mag werknemers er niet toe verleiden hun portefeuilles ermee te zwaar te wegen. Werknemers zijn hun werkgevers hun tijd, hersens en moeite verschuldigd, maar niet de verplichting om hun pensioenjaren in gevaar te brengen.