Covered Stock (dekking)
Wat is een gedekte voorraad (dekking)?
Een gedekt aandeel verwijst naar de aandelen van een beursgenoteerd bedrijf waarvoor een of meer sell-side equity-analisten onderzoeksrapporten en investeringsaanbevelingen voor hun klanten publiceren. Bij aanvang van de berichtgeving zal een analist een ” initiërend verslag ” -rapport over het aandeel publiceren en vervolgens onderzoeksupdates publiceren, vaak na kwartaal- en jaarresultaten of ander belangrijk nieuws. Als er iets materiaal is veranderd, kan het overdekte voorraad van een nieuwe analist krijgen waardering.
Belangrijkste leerpunten
- Een gedekt aandeel wordt gevolgd door professionele onderzoeksanalisten die fundamentele onderzoeksanalyses en waarderingsstatistieken voor dat aandeel publiceren.
- Een gedekt aandeel krijgt een rating van een analist, zoals “kopen”, “verkopen” of “vasthouden”.
- Critici hebben betoogd dat zogenaamde “sell-side” -analisten een prikkel hebben om gunstiger ratings af te geven voor de aandelen die ze dekken, en terugschrikken voor het uitbrengen van “sell-side” -aanbevelingen.
Hoe een gedekte voorraad werkt
Veel beursvennootschappen verstrekken eigen onderzoeksrapporten aan hun institutionele klanten en aan belangrijke particuliere klanten (bijv. Hoge nettowaarde ). Het doel van deze rapporten is om de investeringsbeslissingen van klanten te ondersteunen en om handelscommissies te genereren voor de broker-dealers.
Een sell-side analist doet grondig onderzoek naar een bedrijf – zijn bedrijfsmodel, concurrentievoordelen, risico’s, managementkwaliteit, financiële prestaties, enz. De analist stelt vervolgens een financieel model samen dat toekomstige inkomsten projecteert op basis van een reeks aannames.
Het aantal analisten dat een aandeel dekt, kan sterk variëren. Terwijl blue chips of andere bekende bedrijven door meerdere analisten kunnen worden gedekt, kan het zijn dat kleine bedrijven door slechts één of twee analisten worden gedekt. Een bedrijf dat door een investeringsbank openbaar wordt gemaakt, zal steevast zijn aandelen laten dekken door de makelaardij van de investeringsbank om de verhandeling van zijn eigen vermogen op de markten te ondersteunen en een investeerdersbasis voor de aandelen op te bouwen.
Alternatieve termen als ‘outperform’, ‘market perform’ en ‘underperform’ brengen vergelijkbare gevoelens over als respectievelijk ‘kopen’, ‘vasthouden’ en ‘verkopen’.
Speciale overwegingen
Beleggers waarderen misschien het werk van een sell-side analist om feiten en gegevens naar voren te brengen die relevant zijn voor een bedrijf, maar ze nemen het vaak met een korreltje zout of negeren gunstige aanbevelingen helemaal. Het komt zelden voor dat een analist een ‘verkopen’, ‘vermijden’ of ‘ onderpresteren ‘ aan een aandeel koppelt. De meeste aanbevelingen zijn “vasthouden” of “kopen” of iets dat analoog is aan deze beoordelingen.
De reden is dat een analist toegang nodig heeft tot het management van het bedrijf om zijn werk te kunnen doen. De analist moet in de goede staat van het management blijven om de stroom van belangrijke informatie op peil te houden, zodat onderzoeksrapporten kunnen worden geschreven en naar klanten kunnen worden gestuurd.
Zonder het voordeel van managementtoegang zal het nut van een analist voor zijn makelaarsklanten afnemen. Daarom voelt de analist de druk om op gunstige aandelenaanbevelingen toe te slaan, of hij of zij ze nu echt gelooft of niet.
Een analist kan de dekking van een bepaald aandeel echter om verschillende redenen laten vallen. Dit kan onder meer betrekking hebben op het wisselen van bedrijf of als het te moeilijk wordt om de toekomstige inkomsten van het bedrijf te voorspellen.
Gedekte aandelen versus koersdoel
Over het algemeen berekent een analist een specifiek koersdoel voor gedekte aandelen. Een analist leidt dit aantal af aan de hand van belangrijke drijfveren, zoals verkoop. In een DCF-model ( Discounted Cash Flow ) begint de analist met het voorspellen van de toekomstige vrije kasstromen van een bedrijf. Van daaruit verdisconteren ze ze met behulp van een vereist jaartarief om tot een contante waarde schatting te komen.
Deze schatting van de huidige waarde wordt op zijn beurt het koersdoel. Als de waarde die de analist bereikt via DCF-analyse hoger is dan de huidige aandelenkoers van het bedrijf, is het effect te laag geprijsd en krijgt het mogelijk een ‘koop’-rating. Als de geschatte huidige waarde lager is dan de marktprijs, kan de analist een “verkoop” -beoordeling afgeven en het effect als te duur bestempelen.