Gedekt bevel

Wat wordt gedekt door een warrant?

Een gedekte warrant is een soort warrant waarbij de emittent een financiële instelling is in plaats van een individuele onderneming en die het recht, maar niet de verplichting, biedt om een ​​actief tegen een bepaalde prijs op of voor een bepaalde datum te kopen of verkopen.

Inzicht in gedekte warrants

Een warrant is een soort investeringszekerheid die de houder het recht, maar niet de verplichting, geeft om een ​​onderliggend actief tegen een bepaalde prijs op of voor een bepaalde datum te kopen of verkopen. Gedekte warrants kunnen afzonderlijke aandelen, aandelenmanden (zoals in sectoren of thema’s), indices, grondstoffen of valuta’s als onderliggende activa hebben.

Gedekte warrants zijn genoteerd aan grote internationale beurzen in Londen, Hong Kong en Singapore. De warrant is “gedekt” omdat wanneer de emittent (een financiële instelling) een warrant aan een belegger verkoopt, hij zijn blootstelling gewoonlijk zal afdekken (dekken) door de onderliggende activa op de markt te kopen. Een gewone warrant wordt daarentegen uitgegeven door de vennootschap die ook de onderliggende aandelen heeft uitgegeven.

Een gedekt bevel vertoont veel overeenkomsten met een optie. Het geeft de belegger het recht om een ​​onderliggend actief te kopen, zoals een calloptie (call warrant), of te verkopen, zoals een putoptie (put warrant). Elke warrant heeft een uitoefenprijs en vervaldatum. Bovendien zijn zowel gedekte warrants als opties samengesteld uit intrinsieke waarde en tijdswaarde.

Een gedekte warrant kan zowel in Europese stijl als in Amerikaanse stijl zijn, de eerste geeft aan dat uitoefening van het recht alleen kan plaatsvinden op de vervaldatum, en de laatste geeft aan dat een belegger het recht op elk moment tussen de aankoopdatum en de vervaldatum kan uitoefenen.

Gedekte warrants verschillen van opties doordat ze alleen kunnen worden gekocht, terwijl opties kunnen worden “geschreven”. Bij het schrijven van een calloptie verkoopt de belegger bijvoorbeeld een call, die hem verplicht om op een bepaalde datum aandelen tegen een vaste prijs aan de koper te leveren als die koper de call uitoefent. Aan de andere kant is het schrijven van een put het verkopen van een putoptie, die de verkoper verplicht om aandelen te kopen als de koper van de put het recht uitoefent om tegen een vastgestelde uitoefenprijs te verkopen.

Een ander verschil tussen een gedekte warrant en een optie is dat de typische levensduur van een gedekte warrant zes tot negen maanden is, terwijl opties een vervaltermijn kunnen hebben die varieert van één week tot twee jaar.

De FTSE 100 Index is een benchmark voor 100 van de toonaangevende namen met aandelen op de London Stock Exchange (LSE). Het heeft een van de meest populaire gedekte warrants. Een belegger kan call-warrants kopen als hij verwacht dat aandelen in het VK vooruitgaan of put-warrants kopen als hij bang is dat de prijzen zullen dalen.

Voorbeeld van een gedekt warrant

Een voorbeeld van een strategie waarbij gedekte warrants worden gebruikt, wordt stockvervanging of cashextractie genoemd. Stel dat de FTSE 100-index de afgelopen 12 maanden aanzienlijk is gestegen en dat een portefeuillemanager die een mand met vergelijkbare aandelen aanhoudt zich zorgen maakt over een marktdaling. Ze willen echter ook meedoen als de markt zich verder ontwikkelt.

In dit scenario zou een strategie kunnen zijn om hun aandelen te verkopen en een deel van het geld te investeren in FTSE 100 call warrants. Door de warrants aan te houden kan de portefeuillebeheerder winsten boeken als de markt verder vooruitgaat, maar met minder kapitaal dan het bezit van de onderliggende aandelen van de FTSE 100. Als de markt echter niet vooruitgaat, zal de premie die voor de warrants is betaald waarschijnlijk verloren gaan.