Crack-Up Boom

Wat is een knalboom?

Een explosieve groei is een economische crisis die gepaard gaat met een recessie in de reële economie en een ineenstorting van het monetaire systeem als gevolg van de voortdurende kredietexpansie en de daaruit voortvloeiende onhoudbare, snelle prijsstijgingen. Dit concept van een explosieve groei is ontwikkeld door de Oostenrijkse econoom Ludwig von Mises als onderdeel van de Oostenrijkse bedrijfscyclustheorie (ABCT). De explosieve groei wordt gekenmerkt door twee hoofdkenmerken: 1) een buitensporig expansief monetair beleid dat, naast de normale gevolgen beschreven in ABCT, leidt tot uit de hand gelopen inflatieverwachtingen en 2) een resulterende aanval van hyperinflatie die eindigt in het verlaten van de munt door marktdeelnemers en een gelijktijdige recessie of depressie.

Een knalgiek begrijpen

De explosieve hausse ontwikkelt hetzelfde proces van kredietexpansie en de daaruit voortvloeiende verstoring van de economie als tijdens de normale hausse-fase van de Oostenrijkse conjunctuurtheorie. Tijdens de hausse in de crisis probeert de centrale bank de hausse voor onbepaalde tijd vol te houden zonder rekening te houden met de gevolgen, zoals inflatie en zeepbellen in activaprijzen. Het probleem ontstaat wanneer de overheid voortdurend meer en meer geld giet en het in de economie injecteert om het op korte termijn een impuls te geven, wat uiteindelijk leidt tot een fundamentele ineenstorting van de economie. In hun pogingen om een ​​neergang van de economie te voorkomen, blijven de monetaire autoriteiten de geld- en kredietaanbod in een versneld tempo uitbreiden en vermijden ze de kranen van de geldhoeveelheid dicht te draaien totdat het te laat is .

In de Oostenrijkse conjunctuurtheorie raakt de structuur van de economie in het normale verloop van een economische hoogconjunctuur aangedreven door de expansie van geld en krediet, op manieren die uiteindelijk resulteren in tekorten aan verschillende goederen en soorten arbeid, die vervolgens leiden tot een toenemend aantal consumenten. prijsinflatie. De stijgende prijzen en de beperkte beschikbaarheid van noodzakelijke inputs en arbeidskrachten zetten bedrijven onder druk en veroorzaken een reeks mislukkingen van verschillende investeringsprojecten en faillissementen van bedrijven. In ABCT staat dit bekend als de real resource crunch, die het keerpunt in de economie van hoog tot laag in gang zet.

Nu dit crisispunt nadert, heeft de centrale bank een keuze: ofwel de geldhoeveelheid versnellen om bedrijven te helpen betalen voor de stijgende prijzen en lonen waarmee ze worden geconfronteerd en de recessie vertragen, ofwel dus met het risico dat sommige bedrijven failliet gaan, activaprijzen dalen en desinflatie (en mogelijk een recessie of depressie ) optreedt. De explosieve groei doet zich voor wanneer centrale banken de eerste optie kiezen en vasthouden. De econoom Friedrich Hayek beschreef deze situatie op beroemde wijze als het grijpen van een “tijger bij de staart”; als de centrale bank eenmaal besluit om het proces van kredietuitbreiding en inflatie te versnellen om het recessierisico het hoofd te bieden, staat ze voortdurend voor dezelfde keuze: het proces verder versnellen of een steeds groter recessierisico lopen, aangezien de reële verstoringen toenemen. economie. 

Als onderdeel van dit proces stijgen de consumentenprijzen in een versneld tempo. Op basis van de huidige prijsstijgingen en het inzicht van marktdeelnemers in het beleid van de centrale bank, stijgen ook de consumentenverwachtingen van toekomstige inflatie. Deze zorgen voor een positieve feedback die leidt tot een versnellende prijsinflatie die het tempo van de geldexpansie van de centrale bank ver kan overtreffen en wordt wat dan bekend staat als hyperinflatie. Met elke volgende ronde van kredietuitbreiding en prijsverhogingen kunnen mensen de hoge prijzen niet langer betalen, dus moet de centrale bank nog meer uitbreiden om deze prijzen op te vangen, wat de prijzen nog hoger opdrijft. In plaats van elk jaar een paar procent te stijgen, kunnen de consumentenprijzen binnen enkele weken of dagen met 10%, 50%, 100% of meer stijgen. De waarde van de valuta daalt drastisch en het financiële systeem wordt geconfronteerd met extreme stress.

Het “crack-up” deel van de crack-up boom vindt plaats wanneer geld in de economie zijn economische functie als geld begint te verliezen. De prijsinflatie versnelt tot het punt dat het geld zijn economische functie niet vervult en mensen het opgeven ten gunste van ruilhandel of andere vormen van geld. Onder normale omstandigheden functioneert geld als een algemeen aanvaard ruilmiddel, een rekeneenheid, een waardeopslag en een standaard voor uitgestelde betaling. Hyperinflatie ondermijnt al deze functies, en naarmate marktdeelnemers het geld niet langer gebruiken en accepteren, breekt het systeem van indirecte ruil op basis van het gebruik van geld dat een moderne economie vormt, ‘kapot’. Op dit punt heeft verdere uitbreiding van de geld- en kredietvoorziening door de centrale bank, hoe snel ook, geen effect als economische stimulans of om een ​​recessie af te wenden. De economie verandert de hoek in een recessie, ondanks de intentie van de centrale bank, terwijl het monetaire systeem tegelijkertijd volledig instort, wat de economische crisis verergert.

Geschiedenis van de Crack-Up Boom

De ontwikkelaar van het idee van de crack-up boom, Ludwig von Mises, die een voorstander was van laissez-faire economie, fervent tegenstander van alle vormen van socialisme en interventionisme, en een bekend lid van de Oostenrijkse School of Economics, schreef uitgebreid over monetaire economie en inflatie tijdens zijn carrière.

In het begin van de jaren twintig was Von Mises getuige van hyperinflatie in zijn geboorteland Oostenrijk en het naburige Duitsland. Von Mises speelde een belangrijke rol in het helpen van Oostenrijk om een ​​explosieve boom te voorkomen, maar hij kon niets anders doen dan achterover leunen en toekijken hoe de Duitse Reichsmark een jaar later instortte. Hij was onvermurwbaar dat het niet onder controle houden van de kredietexpansie de weg zou kunnen effenen voor een dodelijkere dosis hyperinflatie die uiteindelijk de economie op de knieën zou brengen.

Von Mises beschrijft het proces later in zijn boek Human Action. “[I] f als de publieke opinie er eenmaal van overtuigd is dat de toename van de hoeveelheid geld zal doorgaan en nooit zal eindigen, en dat, als gevolg daarvan, de prijzen van alle goederen en diensten niet zullen ophouden te stijgen, wordt iedereen gretig om te kopen zoveel mogelijk en om zijn contante bezit tot een minimum te beperken, “zei hij. “Onder deze omstandigheden worden de reguliere kosten van het aanhouden van contanten verhoogd met de verliezen die worden veroorzaakt door de geleidelijke daling van de koopkracht.”

Voorbeelden van een knalboom

Verschillende economieën, behalve Duitsland, zijn bezweken na een periode van kredietexpansie en hyperinflatie, waaronder Argentinië, Rusland, Joegoslavië en Zimbabwe. Een recenter voorbeeld is Venezuela. Jaren van corruptie en falend overheidsbeleid hebben ertoe geleid dat de economie van het Zuid-Amerikaanse land drastisch is ingestort. Tegenwoordig worden miljoenen Venezolanen geconfronteerd met armoede, voedseltekorten, ziekten en black-outs. Volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is de economie van Venezuela tussen 2013 en 2017 met meer dan een derde gekrompen. De stijgende inflatie heeft niet geholpen.

Medio 2019 bedroeg de inflatie in het land naar verluidt 10 miljoen procent, wat betekent dat een product dat ooit het equivalent van één bolivar kostte, het equivalent van 10 miljoen bolivars kostte. Het is zo erg geworden dat een maandsalaris in Venezuela naar verluidt niet genoeg was om zelfs maar de kosten van een liter melk te dekken.

Speciale overwegingen

Een explosieve boom is iets dat alleen kan gebeuren in een economie die afhankelijk is van fiatgeld (in papieren of elektronische vorm) en (meestal) fiduciaire media, in tegenstelling tot de gouden standaard of ander fysiek grondstofgeld, omdat de beschikbare voorraad grondstof stelt een fysieke limiet aan de hoeveelheid geld die kan worden uitgegeven en de marktdiscipline die wordt opgelegd door een converteerbare goudstandaard helpt de overmatige uitgifte van krediet te voorkomen. In het geval dat ze ooit geld worden, kunnen elektronische cryptocurrencies waarvan de onderliggende algoritmen inflexibele limieten stellen aan de hoeveelheid en snelheid waarmee nieuwe eenheden kunnen worden gecreëerd (of gedolven) een soortgelijk voordeel bieden bij het voorkomen van hyperinflatie en een explosieve groei.