Curtesy

Wat is Curtesy?

Curtesy is een gewoonterecht van een echtgenoot op het landgoed en eigendom van zijn overleden vrouw. Ook wel bekend als wettelijk aandeel, zijn de rechten van toepassing op de man als tijdens het huwelijk een kind is geboren.

Curtesy begrijpen

Wanneer de echtgenoot van een man overlijdt, wordt hij de begunstigde van haar vermogen. Om het recht op een buiging te vestigen, moet het paar tijdens hun huwelijk een kind hebben gebaard. Het kind moet in aanmerking komen om de nalatenschap van zijn moeder op de vervaldag te erven. De echtgenoot die het landgoed erft, mag het tot aan zijn dood gebruiken. Hij mag het eigendom echter niet verkopen of overdragen aan iemand anders dan dit kind.

De praktijk van buiging is ontstaan ​​in het gewoonterecht van Engeland. Een echtgenoot had recht op de “huur en winst, samen met het gebruik en genot, van al het onroerend goed” dat zijn vrouw bezat of waarvan werd verwacht dat ze na het huwelijk de eigenaar was. Hij kon echter zijn eigendomsrechten claimen tot nadat een kind bij hen was geboren. Daarna werd het landgoed alleen afgemeten aan het leven van de echtgenoot.

Curtesy werd voor het eerst geïntroduceerd in Amerika in de 17e eeuw. Daarna kreeg het snel geld als onderdeel van het gewoonterecht in de 18e en 19e eeuw. De tweede helft van de 19e eeuw bleek een keerpunt te zijn in de wet op de revanches. Het passeren van wetten op het eigendom van getrouwde vrouwen in verschillende staten van de VS en elders leidde tot wijzigingen in de wet op de bekentenis.

Origins of Curtesy: Common Law

Curtesy en bruidsschat rechten waren verschillend in de meeste staten eerder, maar die verschillen zijn in het voordeel van een gemeenschappelijk pakket rechten voor overlevende echtgenoten afgeschaft, ongeacht het geslacht. Dat gezegd hebbende, veel staten hebben nog steeds wetten op de boeken die bepalen dower en curtesy rechten. Bruidsschat is een gewoonterecht die een weduwe recht geeft op een deel van de nalatenschap van haar man als er geen testament is. Door een bruidsschat te verstrekken, kan de vrouw voor zichzelf en de kinderen die tijdens het huwelijk worden geboren, zorgen. In de meeste gevallen krijgt de weduwe een belang van maximaal een derde in het vermogen van haar echtgenoot.

Het statuut van Kentucky, bijvoorbeeld over herschikking en bruidsschat, stelt: “Na het overlijden van de ingewanden van de echtgenoot of echtgenote, zal de overlevende een nalatenschap hebben van de helft (1/2) van het overtollige onroerend goed waarvan de andere of iemand anders voor het gebruik van de andere echtgenoot, werd in beslag genomen van een nalatenschap als vergoeding eenvoudig op het moment van overlijden, en zal voor zijn of haar leven een nalatenschap hebben in een derde (1/3) van alle onroerende goederen waarvan de andere echtgenoot of iemand anders voor het gebruik van de andere echtgenoot, werd in beslag genomen van een nalatenschap als vergoeding eenvoudig tijdens de heimelijkheid, maar niet op het moment van overlijden, tenzij het recht van de langstlevende op dergelijke rente is verjaard, verbeurd of afstand gedaan. een absolute nalatenschap hebben in de helft (1/2) van het overtollige personaliteit dat door de overledene is achtergelaten. Tenzij de context anders vereist, wordt elke verwijzing in de statuten van deze staat naar ‘bruidsschat’ of ‘hoffelijkheid’ geacht te verwijzen naar het belang van de langstlevende echtgenoot gecreëerd door deze sectie. “

Common law is een verzameling ongeschreven wetten die zijn gebaseerd op precedenten die door de rechtbanken zijn geschapen. Common law beïnvloedt het besluitvormingsproces in nieuwe gevallen waarin de uitkomst niet kan worden bepaald op basis van bestaande statuten. Het Amerikaanse common law-systeem is voortgekomen uit een pre-koloniale traditie in Engeland, die zich tijdens de koloniale periode naar Noord-Amerika en andere continenten heeft verspreid. Burgerlijk recht is een uitgebreide, gecodificeerde reeks wettelijke statuten die door wetgevers zijn opgesteld; sommige van deze wetten zijn gebaseerd op gewoonterecht. Rechters kunnen gewoonterecht gebruiken in gevallen waarin er geen toepasselijk burgerlijk recht is.