Gedistribueerde applicaties (ĐApps)
Wat zijn gedistribueerde applicaties (ĐApps)
Gedistribueerde applicaties (ĐApps) zijn softwareapplicaties die voornamelijk op cloud computing platforms worden opgeslagen en uitgevoerd en die tegelijkertijd op meerdere systemen worden uitgevoerd. Deze gedistribueerde systemen werken op hetzelfde netwerk en communiceren met elkaar in een poging om een specifieke taak of opdracht uit te voeren – in tegenstelling tot een traditionele app, die één speciaal systeem gebruikt om een toegewezen taak uit te voeren.
Belangrijkste leerpunten
- Een gedistribueerde app, afgekort als “ĐApp”, is een stuk software dat wordt uitgevoerd op een gedistribueerd of cloudnetwerk, in plaats van op een enkele speciale server.
- Door de verwerkingskracht en opslagruimte over veel apparaten te verdelen, zijn ĐApps gedecentraliseerd, waardoor ze beter bestand zijn tegen aanvallen, aangezien er geen enkel storingspunt is dat kan worden ondermijnd.
- Op blockchain gebaseerde systemen zijn de platforms geweest waarop veel ĐApps zijn gebouwd en geïmplementeerd; ĐApps kunnen echter ook op cloudplatforms of andere netwerkarchitecturen draaien.
Inzicht in gedistribueerde applicaties (ĐApps)
Een ĐApp is ontworpen om gebruikers van een netwerk in staat te stellen samen te werken en ideeën te delen, taken te coördineren, toegang te krijgen tot informatie en apps uit te wisselen via een server. Ze worden meestal gebruikt op client-server-netwerken waar de computer van de gebruiker toegang heeft tot informatie van de server of cloud computing-server.
De verschillende computersystemen die over het netwerk zijn gedistribueerd, hebben normaal gesproken dezelfde of verschillende doelstellingen. In een e-commerceplatform kan bijvoorbeeld elk van de computers verantwoordelijk zijn voor specifieke taken, zoals:
- Verzenden en ontvangen van e-mails over speciale aanbiedingen aan huidige klanten.
- Het samenstellen van een lijst met klanten en hun aankoopgeschiedenis om producten beter op hen af te stemmen.
- Bijwerken van de klantenlijst met nieuwe klanten die zich op de onlinemarkt hebben aangemeld.
- Productbeoordelingen van elke gebruiker accepteren voor toekomstige productbeslissingen.
- Accepteer verschillende betaalmethoden bij het afrekenen.
- Het online beantwoorden van vragen van klanten, als persoon achter de computer of als chatbot.
Elk van deze taken wordt uitgevoerd door een of meer systemen op het netwerk, maar alle systemen communiceren met elkaar om ervoor te zorgen dat de klant het product koopt en ontvangt dat voor hem voordelig is.
Het populaire muziekstreamingplatform Spotify is een gedecentraliseerde app die de opslag en rekenkracht van de gebruiker gebruikt om efficiënt en met een lage latentie te werken.
Voorbeeld van gedistribueerde applicaties (ĐApps)
Bedrijven in de financiële sector zijn continu op zoek naar nieuwe manieren om ĐApps via de transparantie van de bedrijfsactiviteiten te verbeteren om te voldoen aan de strenge eisen van financiële toezichthouders.
Andere redenen waarom een bedrijf in de financiële sector ĐApps zou willen integreren, zijn onder meer het verminderen van het aantal tussenpersonen dat betrokken is bij een financiële transactie, het verlenen van toegang tot cryptocurrencies aan klanten en het creëren van toegang tot groepen zoals peer-to-peer (P2P) kredietgroepen.. ĐApps kunnen ook worden gebruikt om de verificatie van historische transacties te verbeteren, AML- en KYC-processen te vereenvoudigen, handelsfinanciering en supply chain-financiering te verbeteren en open bankieren mogelijk te maken.
Blockchains en gedistribueerde applicaties (ĐApps)
In de crypto-economie gebruikt de blockchain die door de meeste cryptocurrencies wordt gebruikt ĐApps om een efficiënte digitale marktplaats te onderhouden. In plaats van het conventionele client-server-netwerk dat door de meeste gecentraliseerde organisaties wordt gebruikt, draaien blockchains op een peer-to-peer-netwerk waar transactiegegevens die tussen twee partijen worden uitgevoerd, worden geregistreerd en gedeeld over meerdere computers op het netwerk. Deze computers, ook wel knooppunten genoemd, treden elk op als beheerder op de bitcoin markten en sluiten zich vrijwillig aan bij het netwerk voor de mogelijkheid om bitcoins als beloning te ontvangen.
Elk knooppunt heeft een duplicaat van een originele transactie, die voortdurend wordt afgestemd door het netwerk. Dus welke vermelding dat knooppunt A ook heeft in zijn record voor een bitcoin-transactie tussen Jane en John, kan niet verschillen van wat knooppunten B, C, D, E en F hebben. Dit middel om elke transactie door meerdere knooppunten te verifiëren, wordt gedistribueerde grootboeken genoemd.
Omdat een versie van gebeurtenissen verifieerbaar kan zijn met verschillende computers, zou een hacker alle systemen moeten binnendringen die verspreid zijn over verschillende geografische locaties om de transactie aan te passen en de opgenomen gegevens te corrumperen. Deze prestatie is onmogelijk, waardoor de bitcoin blockchain transparant en onomkoopbaar is.
Door blokken informatie op te slaan over verschillende knooppunten op een blockchain-netwerk, kan de blockchain niet worden verwoest door het falen van één systeem. Wanneer een computer of systeem uitvalt, fungeren de andere systemen als back-ups en blijven ze werken, ongeacht het down-systeem. Zodra alle actieve knooppunten een transactie hebben ontvangen en als geldig hebben geverifieerd, wordt het blok (dwz de transactie) toegevoegd aan de keten – het grootboek – voor openbare toegang. Het vermogen van alle knooppunten om te blijven functioneren, zelfs wanneer een of twee knooppunten uit het netwerk vallen, zorgt ervoor dat gebruikers hun transacties voortdurend op een ononderbroken en tijdige manier geregistreerd en bevestigd krijgen.